ค้นเจอ 439 รายการ

ศีล

หมายถึง[สีน] น. ข้อบัญญัติทางพระพุทธศาสนาที่กำหนดการปฏิบัติกายและวาจา เช่น ศีล ๕ ศีล ๘, การรักษากายวาจาให้เรียบร้อย, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม; (ดู ทศพิธราชธรรม และ ราชธรรม); พิธีกรรมบางอย่างทางศาสนา เช่น ศีลจุ่ม ศีลมหาสนิท. (ส. ศีล ว่า ความประพฤติที่ดี; ป. สีล).

เบญจศีล

หมายถึงศีล ๕ ได้แก่ ๑. งดเว้นจากการฆ่าสัตว์ ๒. งดเว้นจากการลักทรัพย์ ๓. งดเว้นจากการประพฤติผิดในกาม ๔. งดเว้นจากการพูดเท็จ ๕. งดเว้นจากการเสพสุราเมรัย คู่กับ เบญจธรรม

รับศีล

หมายถึงก. ถือศีล, สมาทานศีล.

ให้ศีล

หมายถึงก. อาการที่พระภิกษุบอกศีลให้ผู้ศรัทธาสมาทานรับ เช่น ทุกคนควรสำรวมกิริยาเวลาพระให้ศีล.

รักษาศีล

หมายถึงก. ระวังรักษาตนไม่ให้ประพฤติผิดศีล.

ผิดศีล

หมายถึงก. ล่วงละเมิดศีล.

ให้ศีลให้พร

หมายถึงก. กล่าวแสดงความปรารถนาดีให้เกิดสวัสดิมงคล ความเจริญรุ่งเรืองแก่ผู้รับ เช่น ผู้ใหญ่ให้ศีลให้พรแก่ลูกหลาน.

ถือศีล

หมายถึงก. รักษาศีล.

อธิศีล

หมายถึงน. ศีลอย่างสูง, ศีลอย่างอุกฤษฏ์. (ป. อธิสีล).

ปัญจมี

หมายถึงว. ที่ ๕.

นิจศีล

หมายถึง[นิดจะสีน] น. ศีลที่ควรรักษาเป็นนิจ ได้แก่ ศีล ๕. ว. เป็นปรกติเสมอไป, มักใช้ว่า เป็นนิจศีล. (ป. นิจฺจสีล).

เปสละ

หมายถึง[เปสะละ] ว. ที่มีศีลเป็นที่รัก. (ป.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ