คำในภาษาไทย หมวด ท

"คำในภาษาไทย หมวด ท" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
รวม คำในภาษาไทย หมวด ท ทั้งหมด มีดังต่อไปนี้ (หน้าที่ 1)
-
ท
หมายถึง ใช้ประสมกับตัว ร อ่านเป็นเสียง ซ ในคำบางคำ เช่น ทราบ แทรก ทรง และในคำบางคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ทรัพย์ อินทรีย์ มัทรี, ที่อ่านเป็นเสียงเดิมคือ ทร (ไม่ใช่ ซ) ก็มี เช่น ภัทรบิฐ. -
ท
หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. -
ท
หมายถึง [ทะ] ใช้เป็นคำนำหน้านาม แปลว่า คน, ผู้, เช่น ทนาย ทแกล้ว. -
ทก
หมายถึง (แบบ) น. นํ้า. (ป., ส.). -
ทก
หมายถึง (โบ) ว. ทุก เช่น ทกพวก ทกพาย. -
ทกล้า,ทแกล้ว
หมายถึง [ทะกฺล้า, ทะแกฺล้ว] น. ผู้กล้า, ทหาร. -
ทงัน
หมายถึง [ทะงัน] (กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่. -
ทชี
หมายถึง [ทะชี] น. นักบวช. (กร่อนมาจาก ท่านชี). -
ทด
หมายถึง ก. กันไว้, กั้นไว้, ทำให้นํ้าท่วมท้นขึ้นมาด้วยทำนบเป็นต้น เช่น ทดนํ้า; แทน, เป็นคำใช้เข้าคู่กันว่า ทดแทน เนื้อความกลายเป็นตอบแทน, บางทีใช้ ทด คำเดียว เช่น ทดข้าวทดปลา; เพิ่ม. น. สิ่งที่ใช้กั้นนํ้า. -
ทดรอง
หมายถึง ก. ออกเงินหรือทรัพย์รองจ่ายไปก่อน. -
ทดลอง
หมายถึง ก. ลองทำ, ลองให้ทำ, ทดสอบข้อสมมุติฐานเป็นต้น. -
ทดสอบ
หมายถึง ก. ตรวจสอบเพื่อความถูกต้องแน่นอน เช่น ทดสอบเครื่องยนต์; (การศึกษา) สอบเพื่อวัดความรู้ความสามารถเป็นต้น เช่น ทดสอบความรู้ของนักเรียนด้วยการให้ลองปฏิบัติ. -
ทดเลข
หมายถึง ก. ยกจำนวนเลขครบสิบไปไว้เพื่อบวกกับผลของหลักหน้า. -
ทดแทน
หมายถึง ก. ตอบแทน, ชดใช้หรือชดเชยสิ่งที่เสียไป. -
ทดโทร่ห
หมายถึง [-โทฺร่] (แบบ) ก. การคิดประทุษร้าย, ใช้เข้าคู่กับคำ กบฏ เป็น กบฏทดโทร่ห, ทดโท่ ก็ว่า. -
ทท
หมายถึง [ทด, ทะทะ] น. ผู้ให้, มักใช้ประกอบท้ายศัพท์ เช่น กามทท = ผู้ให้สิ่งที่น่าปรารถนา. (ป., ส.). -
ทธิ
หมายถึง [ทะทิ] (แบบ) น. นมส้ม คือนมที่ขึ้นฝาแปรสภาพเป็นนมเปรี้ยว อยู่ในจำพวกเบญจโครส. (ป., ส.). -
ทน
หมายถึง ก. อดกลั้นได้, ทานอยู่ได้, เช่น ทนด่า ทนทุกข์ ทนหนาว, ไม่แตกหักหรือบุบสลายง่าย เช่น ของดีใช้ทน ไม้สักทนกว่าไม้ยาง. ว. แข็งแรง, มั่นคง, เช่น ฟันทน, อึด เช่น วิ่งทน ดำนํ้าทน. -
ทนดี
หมายถึง (แบบ) น. ช้าง. (ป. ทนฺตี; ส. ทนฺตินฺ ว่า สัตว์มีงา). -
ทนดี
หมายถึง ดู ตองแตก. -
ทนต,ทนต-,ทนต์
หมายถึง [ทนตะ-, ทน] (แบบ) น. ฟัน, งาช้าง. (ป., ส. ทนฺต). -
ทนตกาษฐ์
หมายถึง [-กาด] น. ไม้สีฟัน คือท่อนไม้เล็ก ๆ สำหรับถูฟันให้สะอาด ทำจากต้นไม้ต่าง ๆ เช่น ไม้คนทา. (ส. ทนฺต + กาษฺ). -
ทนทาน
หมายถึง ว. มั่นคง, ไม่เสียหายง่าย. -
ทนม
หมายถึง [ทะนม] (กลอน) น. การข่มใจ, การทรมาน, การฝึกสอนตน. (ป., ส. ทมน). -
ทนาย
หมายถึง [ทะ-] น. ผู้รับใช้, ผู้แทนนาย, (ใช้แก่ผู้มีอำนาจ); คำเรียกทนายความอย่างสั้น ๆ. -
ทนายความ
หมายถึง น. ผู้ที่ได้รับใบอนุญาตให้ว่าต่างแก้ต่างคู่ความในเรื่องอรรถคดี, เรียกสั้น ๆ ว่า ทนาย; (กฎ) ผู้ที่สภาทนายความได้รับจดทะเบียนและออกใบอนุญาตให้เป็นทนายความ; (ปาก) หมอความ; (โบ) ผู้พากย์หนัง. -
ทนายหน้าหอ
หมายถึง (ปาก) น. หัวหน้าคนรับใช้ที่ใช้ออกหน้าออกตา, ผู้รับหน้าแทนนาย. -
ทนายเรือน
หมายถึง (โบ) น. พนักงานฝ่ายในมีหน้าที่ติดต่อกับสถานที่ต่าง ๆ ในพระราชวัง. -
ทนายเลือก
หมายถึง (โบ) น. นักมวยสำหรับป้องกันพระเจ้าแผ่นดิน; ชื่อกรมกรมหนึ่งมีหน้าที่กำกับมวย. -
ทนายแผ่นดิน
หมายถึง (กฎ) ดู อัยการ. -
ทนโท่
หมายถึง ว. ปรากฏชัดแก่ตา, จะแจ้ง, เช่น เห็นอยู่ทนโท่, โทนโท่ ก็ว่า. -
ทบ
หมายถึง ก. พับเข้ามา เช่น ทบผ้า ทบเชือก, เพิ่มเข้า เช่น เอาเชือกมาทบเข้าอีกเส้นหนึ่ง, ลักษณนามเรียกสิ่งที่พับเข้ามาหรือเพิ่มเข้ามา เช่น ผ้าทบหนึ่ง ผ้า ๒ ทบ. -
ทบ
หมายถึง (กลอน) ก. กระทบ เช่น ของ้าวทบทะกัน. (ตะเลงพ่าย). -
ทบทวน
หมายถึง ก. ย้อนกลับทำซํ้าอีกเพื่อให้แม่นยำ เช่น ทบทวนตำรา, ทวนทบ ก็ว่า; พิจารณาอีกครั้งหนึ่ง เช่น ทบทวนนโยบาย. -
ทบท่าว
หมายถึง ก. ทรุดลง, ล้มลง, เช่น เอนพระองค์ลงทบ ท่าวดิ้น. (ตะเลงพ่าย). -
ทบวง
หมายถึง [ทะ-] (กฎ) น. ส่วนราชการในราชการบริหารส่วนกลาง ซึ่งโดยสภาพและปริมาณของงานไม่เหมาะสมที่จะตั้งเป็นกระทรวง อาจสังกัดหรือไม่สังกัดสำนักนายกรัฐมนตรีหรือกระทรวงก็ได้; ส่วนราชการในราชการบริหารส่วนกลางที่มีฐานะเทียบเท่ากระทรวง แต่เรียกชื่อว่า ทบวง เช่น ทบวงมหาวิทยาลัย. -
ทบวงการ
หมายถึง น. องค์การทางราชการ. -
ทบวงการเมือง
หมายถึง (กฎ) น. ส่วนราชการและองค์การบริหารส่วนท้องถิ่นที่มีสภาพเป็นนิติบุคคล และมีอำนาจหน้าที่ในทางปกครอง เช่น กระทรวง ทบวง กรม เทศบาล. -
ทมก
หมายถึง [ทะมก, ทะมะกะ] (แบบ) น. ผู้ทรมาน, ผู้ฝึกตน. (ป.). -
ทมนะ
หมายถึง [ทะมะนะ] (แบบ) น. การทรมาน, การข่ม, การฝึกสอนตน, การปราบ. (ป., ส.). -
ทมบ
หมายถึง [ทะมบ] น. ผีผู้หญิงที่ตายในป่าและสิงอยู่ในบริเวณที่ตาย มีรูปเห็นเป็นเงา ๆ แต่ไม่ทำอันตรายใคร, ฉมบ หรือ ชมบ ก็ว่า. (ข. ฉฺมบ ว่า หมอตำแย). -
ทมอ
หมายถึง [ทะมอ] ว. สีมอ, สีนกกระเรียน. -
ทมะ
หมายถึง [ทะ-] (แบบ) น. การข่มใจ, การทรมาน, การฝึกตน; อาชญา, การปรับไหม. (ป., ส.). -
ทมิฬ
หมายถึง [ทะมิน] น. ชนพื้นเมืองอินเดียเผ่าหนึ่ง ปัจจุบันมีอยู่มากทางอินเดียแถบใต้และเกาะลังกาแถบเหนือ, ชื่อภาษาของชนเผ่านั้น. ว. ดุร้าย, ร้ายกาจ, เช่น ใจทมิฬ ยุคทมิฬ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ หินชาติ เป็น ใจทมิฬหินชาติ. (ป.). -
ทยอย
หมายถึง [ทะ-] ว. หย่อย ๆ กันไปไม่ขาดระยะ, อาการที่ไปหรือมาทีละน้อย. -
ทยอย
หมายถึง [ทะ-] น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง มีชนิดย่อยเป็น ทยอยนอก ทยอยใน ทยอยโอด. -
ทยา
หมายถึง [ทะ-] ว. ดี, สำคัญ, ต้องการ, เช่น ของทยาของเจ้าตะเภาทอง. (ไกรทอง), กูจะให้ขนมเข่งของทยา กินอร่อยหนักหนาประสาจน. (สังข์ทอง), ทายา ก็ใช้. -
ทยา
หมายถึง [ทะ-] (แบบ) น. ความเอ็นดู, ความกรุณา, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส เช่น ทยาทิคุณ. (ป., ส.). -
ทยาลุ,ทยาลุก
หมายถึง (แบบ) ว. มีความเอ็นดู, มีความสงสาร. (ป., ส.). -
ทร,ทร-
หมายถึง [ทอระ-] คำอุปสรรค แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทรชน ทรลักษณ์ ทรพล. (ป. ทุ, ทุรฺ; ส. ทุสฺ). -
ทรกรรม
หมายถึง น. การทำให้ลำบาก. -
ทรง
หมายถึง [ซง] น. รูปร่าง เช่น ทรงกระบอก ทรงปั้นหยา ทรงกระสอบ ทรงกระทาย (ลักษณะชามหรือถ้วยมีรูปคล้ายกระทาย), แบบ เช่น ทรงผม. ก. ตั้งอยู่ได้ เช่น ทรงตัว; จำ เช่น ทรงพระไตรปิฎก; รองรับ เช่น ธรรมย่อมทรงผู้ประพฤติธรรมไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว; มี เช่น ทรงคุณวุฒิ; คงอยู่ เช่น ไข้ยังทรงอยู่ นํ้าทรง; ในราชาศัพท์มีความหมายว่า ขี่ หรือ ถือ เป็นต้น ตามเนื้อความของคำที่ตามหลัง เช่น ทรงม้า ว่า ขี่ม้า ทรงช้าง ว่า ขี่ช้าง ทรงศร ว่า ถือศร ทรงศีล ว่า รับศีล ทรงธรรม ว่า ฟังเทศน์ ทรงบาตร ว่า ตักบาตร ทรงราชย์ ว่า ครองราชสมบัติ; ถ้าประกอบหน้านามบางคำ เช่น ชัย ภพ ศรี ศักดิ์ ธรรม เป็น พระทรงชัย พระทรงภพ พระทรงศรี พระทรงศักดิ์ พระทรงธรรม หมายถึง กษัตริย์; ถ้าประกอบหน้านามที่เป็นพาหนะหรืออาวุธเป็นต้นของพระเป็นเจ้า หมายถึง พระเป็นเจ้านั้น ๆ เช่น พระทรงโค หมายถึง พระอิศวร พระทรงครุฑ พระทรงศร พระทรงสังข์ หมายถึง พระนารายณ์ พระทรงหงส์ หมายถึง พระพรหม; ใช้นำหน้าคำกริยาสามัญให้เป็นราชาศัพท์ เช่น ทรงทราบ ทรงยินดี ทรงขอบใจ; ใช้นำหน้าคำนามราชาศัพท์ให้เป็นกริยาราชาศัพท์ เช่น ทรงพระสรวล ทรงพระเมตตา ทรงพระประชวร, ในลักษณะนี้จะหมายความว่า มี ก็ได้ เช่น ทรงพระปรีชาสามารถ ทรงพระคุณ ทรงพระนาม, เมื่อกริยาเป็นราชาศัพท์อยู่แล้วไม่นิยมใช้คำว่า ทรง นำหน้าซ้อนลงไปอีก เช่นไม่ใช้ว่า ทรงตรัส ทรงประทับ ทรงพระราชทาน. (ราชา) ว. เรียกช้าง ม้า ที่ขึ้นระวางแล้วว่า ช้างทรง ม้าทรง. -
ทรงกระเทียม
หมายถึง [ซง-] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Eleocharis dulcis (Burm.f.) Hensch. var. dulcis.ในวงศ์ Cyperaceae ลำต้นกลม มีกาบบาง ๆ หุ้มที่โคน ดอกเป็นกระจุก มีหัวกินได้. -
ทรงกลด
หมายถึง ว. มีแสงสีรุ้งเป็นวงกลมล้อมรอบดวงอาทิตย์หรือดวงจันทร์. -
ทรงข้าวบิณฑ์
หมายถึง ดู พุ่มทรงข้าวบิณฑ์. -
ทรงตัก
หมายถึง (ราชา) น. กระบวยสำหรับตักนํ้าอบ. -
ทรงบาดาล
หมายถึง [ซง-] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Senna surattensis (Burm.f.) Irwin et Barneby ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลือง ออกเป็นช่อสั้น ๆ ตามง่ามใบใกล้ยอด ใบอ่อนกินได้ เปลือกและใบใช้ทำยา. -
ทรงประพาส
หมายถึง น. ชื่อฉลองพระองค์ มีรูปเป็นเสื้อกั๊กมีชาย, คู่กับ พระกรน้อย เป็นเสื้อชั้นใน ที่แขนต่อแถบรัด มีสายรัดกับเสื้อทรงประพาส, ชื่อเสื้อยศผู้ว่าราชการเมืองครั้งก่อน; ชื่อหมวกเครื่องยศรูปเป็นกลีบ ๆ มีชายปกข้างและหลัง. -
ทรงพระเครื่องใหญ่
หมายถึง (ราชา) ก. ตัดผม (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดิน). -
ทรงมัณฑ์
หมายถึง [ซงมัน] ว. มีรูปทรงกลมหรือเหลี่ยมซ้อนกันเป็นชั้น ๆ เรียวขึ้นไปอย่างหัวเม็ดเสาเกย. (สันนิษฐานกันว่า คำว่า มัณฑ์ น่าจะตัดมาจากคำ มณฑป). -
ทรงลังกา
หมายถึง ว. เรียกเจดีย์รูปทรงกลม มีฐานล่างเป็นฐานบัวลูกแก้ว องค์ครรภธาตุมีรูปทรงคล้ายระฆังควํ่า ตอนบนเป็นที่ตั้งของรัตนบัลลังก์ มียอดประดับด้วยปล้องไฉน. -
ทรงหม้อตาล
หมายถึง น. เรียกหมวกที่มีรูปทรงคล้ายหม้อตาลอย่างหมวกที่พลทหารเรือและจ่าทหารเรือเป็นต้นสวมว่า หมวกทรงหม้อตาล. -
ทรงเครื่อง
หมายถึง ก. แต่งตัวมีเครื่องประดับ เช่น พระพุทธรูปทรงเครื่อง, มีเครื่องปรุงพิเศษกว่าปรกติ เช่น กระท้อนทรงเครื่อง, ประดิดประดอยให้งดงามเป็นพิเศษ เช่น ตัวหนังสือทรงเครื่อง; (ราชา) ตัดผม (ใช้แก่เจ้านาย). -
ทรงเครื่องใหญ่
หมายถึง (ราชา) ก. ตัดผม (ใช้แก่พระเจ้าแผ่นดิน). -
ทรงเจ้า
หมายถึง ก. ทำพิธีเชิญเจ้าเข้าสิงคนทรง. น. เรียกคนสำหรับทรงเจ้าว่า คนทรงเจ้า. -
ทรงเจ้าเข้าผี
หมายถึง ก. เข้าผี, ลงผี. -
ทรชน
หมายถึง น. คนชั่วร้าย, ทุรชน ก็ว่า. -
ทรชาติ
หมายถึง น. ชาติชั่ว. -
ทรทึง
หมายถึง [ทฺระ-] (กลอน) ก. บ่น, บ่นถึง, ทรรทึง ก็ใช้. -
ทรทึง
หมายถึง [ทฺระ-] (กลอน) ก. คอยท่า, ห่วงใย, ทรรทึง ก็ใช้. (ข.). -
ทรธึก
หมายถึง ว. ชั่วยิ่ง, ใช้เรียกวันในตำราหมอดูว่า วันทรธึก หมายความว่า วันชั่วยิ่ง ห้ามทำการมงคลต่าง ๆ. -
ทรนาว,ทระนาว
หมายถึง [ทอระ-] ว. ระนาว, มากมาย, เช่น พบโพหนึ่งในไพรสณฑ์ สาขานฤมล แลลำทรนาวสาวสาร. (สมุทรโฆษ), งั่วนาวทรนาวเนก กรูดฉุรเฉกจรุงธาร. (ม. คำหลวง จุลพน). -
ทรพล
หมายถึง ว. มีกำลังน้อย, อ่อนแอ, ท้อแท้; เลวทราม. -
ทรพิษ
หมายถึง น. ชื่อโรคระบาด มักขึ้นตามตัว เป็นเม็ดเล็ก ๆ ดาษทั่วไป เรียกว่า ไข้ทรพิษ, ฝีดาษ ก็ว่า. -
ทรพี
หมายถึง [ทอระ-] น. เรียกลูกที่ไม่รู้คุณพ่อแม่ว่า ลูกทรพี. ว. เนรคุณถึงประทุษร้ายพ่อแม่. -
ทรพี
หมายถึง [ทอระ-] น. เครื่องตักข้าวและแกงมีรูปร่างคล้ายช้อน แต่ใหญ่กว่า ทำด้วยทองเหลืองเป็นต้น, ทัพพี ก็ว่า. (ส. ทรฺวี; ป. ทพฺพิ). -
ทรภิกษ์
หมายถึง น. การขาดแคลนอาหาร, ข้าวยากหมากแพง. -
ทรมาทรกรรม
หมายถึง [ทอระมาทอระกำ] (ปาก) ก. ทำให้ทนทุกข์ทรมานไม่รู้จักจบจักสิ้น, ทำให้ทนทุกข์ทรมานอย่างยืดเยื้อ. -
ทรมาน
หมายถึง [ทอระมาน] ก. ทำให้ลำบาก, ทำทารุณ เช่น ทรมานตัว ทรมานสัตว์, ทำให้ละพยศหรือลดทิฐิมานะลง. น. ชื่อปางพระพุทธรูปที่ขึ้นต้นด้วยคำนี้ เช่นว่า ปางทรมานช้างนาฬาคิรี ปางทรมานพญานาค. (ป., ส. ทมน). -
ทรมุก
หมายถึง [ทอระ-] น. กรักขี เช่น ทรมุกพรรณดวงจาวก็มี. (ม. คำหลวง มหาพน). -
ทรยศ
หมายถึง ก. คิดร้ายต่อผู้มีอุปการะ, กบฏ. -
ทรยุค
หมายถึง น. ยุคชั่ว. -
ทรรทึง
หมายถึง [ทัน-] (กลอน) ก. บ่น, บ่นถึง, ทรทึง ก็ใช้. -
ทรรทึง
หมายถึง [ทัน-] (กลอน) ก. คอยท่า, ห่วงใย, ทรทึง ก็ใช้. (ข.). -
ทรรป
หมายถึง [ทับ] น. ความโง่, ความเซ่อ; ความโอ้อวด, ความจองหอง, ความเย่อหยิ่ง, เช่น แลมาให้แก่บาคค่อมขวลทรรป. (ม. คำหลวง ชูชก), ทัป ก็ว่า. (ส. ทรฺป; ป. ทปฺป). -
ทรรปณ์,ทรรปณะ
หมายถึง [ทับ, ทับปะนะ] (แบบ) น. แว่นส่องหน้า, ทัปนะ ก็ใช้. (ส. ทรฺปณ; ป. ทปฺปน). -
ทรรศนะ
หมายถึง [ทัดสะนะ] น. ความเห็น, การเห็น, เครื่องรู้เห็น, สิ่งที่เห็น, การแสดง, ทัศนะ ก็ใช้. (ส. ทรฺศน; ป. ทสฺสน). -
ทรรศนาการ
หมายถึง น. อาการดู. -
ทรรศนีย์
หมายถึง [ทัดสะนี] ว. น่าดู, งาม, ทัศนีย์ ก็ใช้. (ส. ทรฺศนีย; ป. ทสฺสนีย). -
ทรราช
หมายถึง น. ผู้ปกครองบ้านเมืองที่ใช้อำนาจตามอำเภอใจ ทำความเดือดร้อนทารุณให้แก่ผู้อยู่ใต้การปกครองของตน. (อ. tyrant), เรียกลัทธิเช่นนั้นว่า ทรราชย์ หรือ ระบบทรราชย์. (อ. tyranny). -
ทรลักษณ์
หมายถึง ว. มีลักษณะที่ถือว่าไม่ดี. -
ทรวง
หมายถึง [ซวง] น. อก, ใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ อก เป็น ทรวงอก, โดยมากใช้ในบทกลอน, ที่ใช้เป็นสามัญก็มีบ้าง เช่น เย็นทรวง. (ข. ทฺรูง). -
ทรวด
หมายถึง [ซวด] (โบ) ก. นูนขึ้น เช่น อันว่าสวภาพท้องบมิทรวดเสมออก. (ม. คำหลวง ทศพร). -
ทรวดทรง
หมายถึง [ซวดซง] น. รูปร่าง, สัณฐาน, (โบ) ซวดทรง. -
ทรวาร
หมายถึง [ทอระวาน] (กลอน) น. ประตู เช่น ตื่นนอนใครแลมาเทงทรวาร. (ม. คำหลวง กุมาร). -
ทรสองทรสุม
หมายถึง [ทอระสองทอระสุม] (กลอน) ก. ซ่องสุม, ประชุมกัน, เช่น ดูทรสองทรสุมผกา. (ม. คำหลวง มหาพน). -
ทรสาย
หมายถึง [ทอระ-] (กลอน) น. พุ่มไม้. ว. สยาย, รุงรัง, เช่น ทรสายกิ่งชื้อชัฏ. (ม. คำหลวง จุลพน), ใช้เข้าคู่กับคำ ทรสุม เป็น ทรสายทรสุม ก็มี เช่น กิ่งทรสายทรสุมผกา. (ม. คำหลวง มหาพน). -
ทรสุม
หมายถึง [ทอระ-] (กลอน) ว. ซึ่งสุมกัน, เป็นกลุ่ม, เป็นพุ่ม, เป็นช่อ, เช่น ไม้ทรสุมสมกิ่งวันนี้. (ม. คำหลวง กุมาร), ใช้เข้าคู่กับคำ ทรสาย เป็น ทรสุมทรสาย ก็มี เช่น ใบทรสุมทรสายศาล. (ม. คำหลวง จุลพน). -
ทรหด
หมายถึง [ทอระ-] ว. อดทน, บึกบึน, ไม่ย่อท้อ, (มักใช้แก่กริยาสู้). -
ทรหน
หมายถึง [ทอระ-] (กลอน) น. ทางลำบาก, ทางกันดาร.