คำในภาษาไทย หมวด ฮ

ฮ
หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรตํ่า.

ฮกเกี้ยน
หมายถึง น. ชาวจีนในมณฑลฮกเกี้ยนของประเทศจีน, ชาวจีนที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ในมณฑลฮกเกี้ยน.

ฮด
หมายถึง (ถิ่น) ก. รด, รดนํ้าให้; พิธีรดนํ้าเนื่องในการแต่งตั้งพระ.

ฮวงซุ้ย
หมายถึง น. ที่ฝังศพของชาวจีน, ฮวงจุ้ย ก็ว่า. (จ.).

ฮวน
หมายถึง น. คำที่จีนใช้เรียกคนต่างชาติ. (จ.).

ฮวบ
หมายถึง ว. อย่างรวดเร็ว (มักใช้แก่กริยาลงหรือทรุด) เช่น ลงฮวบ ทรุดฮวบ.

ฮวบฮาบ
หมายถึง ว. อาการที่ขึ้น ลงหรือลดอย่างรวดเร็ว.

ฮอกกี้
หมายถึง น. กีฬากลางแจ้งชนิดหนึ่ง เล่นในสนามหรือบนลานนํ้าแข็งก็ได้ ผู้เล่นแบ่งออกเป็น ๒ ฝ่าย ฝ่ายละ ๑๑ คน ทั้ง ๒ ฝ่ายพยายามใช้ไม้ตีลูกให้เข้าไปในประตูของฝ่ายตรงข้าม. (อ. hockey).

ฮอด
หมายถึง (ถิ่น-อีสาน, พายัพ) ก. รอด, พ้น, ถึง.

ฮอร์โมน
หมายถึง น. สารที่สร้างขึ้นโดยต่อมไร้ท่อของมนุษย์และสัตว์ชั้นสูงอื่น ๆ แล้วหลั่งเข้าสู่กระแสเลือดโดยตรงเพื่อนำไปยังส่วนต่าง ๆ มีหน้าที่ควบคุมการทำงานของร่างกาย มีหลายชนิด บางชนิดเป็นโปรตีน เช่น อินซูลิน บางชนิดเป็นสารเคมีธรรมดา เช่น อะดรีนาลิน. (อ. hormone).

ฮอลันดา
หมายถึง น. ชื่อชนชาติหนึ่ง อยู่ในประเทศฮอลแลนด์หรือเนเธอร์แลนด์, วิลันดา หรือ ชาวดัตช์ ก็เรียก. (อ. Hollanda).

ฮอลแลนด์
หมายถึง น. ชื่อหนึ่งของประเทศเนเธอร์แลนด์. (อ. Holland).

ฮะ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกสะดุดใจ แปลกใจ หรือเมื่อชะงัก เป็นต้น.

ฮะฮ้าย,ฮะไฮ้
หมายถึง (กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความเยาะเย้ย.

ฮะเบสสมอ
หมายถึง [หะเบดสะหฺมอ] ก. กว้านสมอเรือขึ้นเก็บเพื่อนำเรือออก.

ฮะเรียสมอ
หมายถึง [หะเรียสะหฺมอ] ก. ปล่อยโซ่สมอให้ยาวออกไปจากตัวเรือ, ฮะเรียโซ่สมอ ก็ว่า.

ฮะเฮ้ย
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น, ฮ้าเฮ้ย ก็ว่า.

ฮัก
หมายถึง (ถิ่น-อีสาน, พายัพ) ก. รัก.

ฮัก,ฮัก,ฮัก ๆ
หมายถึง ว. อาการที่หอบหรือสะอื้นถี่ ๆ เรียกว่า หอบฮัก ๆ สะอื้นฮัก ๆ.

ฮังเล
หมายถึง (ถิ่น-พายัพ) น. แกงชนิดหนึ่ง มักใช้หมูสามชั้นหั่นเป็นชิ้นโต ๆ ปรุงด้วยเครื่องแกงเข้าผงกะหรี่ นํ้าแกงข้นและมันมาก.

ฮัจญะฮ์
หมายถึง น. เรียกหญิงที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮาจญะฮ์ ก็เรียก.

ฮัจญี
หมายถึง (ปาก) น. เรียกชายที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, หะยี หรือ หัจญี ก็เรียก.

ฮัจญ์
หมายถึง น. พิธีปฏิบัติศาสนกิจที่สำคัญในศาสนาอิสลาม ซึ่งจะต้องกระทำที่นครมักกะฮ์ (เมกกะ) ประเทศซาอุดีอาระเบียปัจจุบัน, เขียนเป็น หัจญ์ ก็มี.

ฮั่น
หมายถึง น. เรียกชนชาติโบราณกลุ่มใหญ่ที่มีภูมิลำเนาอยู่ในตอนกลางของทวีปเอเชีย. (อ. Hun; ส. หูณ).

ฮั้ว
หมายถึง (ปาก) ก. รวมหัวกัน, ร่วมกันกระทำการ, สมยอมกันในการเสนอราคาเพื่อมุ่งหมายมิให้มีการแข่งขันราคาอย่างเป็นธรรม. (จ.).

ฮา
หมายถึง ก. หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. ว. อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. อ. คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น แม่ฮา พี่ฮา.

ฮาจญะฮ์
หมายถึง น. เรียกหญิงที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, ฮัจญะฮ์ ก็เรียก.

ฮาจญ์
หมายถึง น. เรียกชายที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, (ปาก) หะยี หัจญี หรือ ฮัจญี.

ฮาป่า
หมายถึง ก. ส่งเสียงดังพร้อม ๆ กันแสดงความไม่พอใจหรือขับไล่.

ฮาม
หมายถึง ว. รุ่ง, สว่าง, หาม ก็ว่า. (ข. พฺรหาม).

ฮาห์เนียม
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๑๐๕ สัญลักษณ์ Ha เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. hahnium).

ฮาเร็ม
หมายถึง น. สถานที่ที่จัดไว้ให้เป็นที่อยู่ของบรรดานางสนมหรือนางบำเรอของพระเจ้าแผ่นดิน ผู้มีอำนาจ หรือเศรษฐีที่เป็นมุสลิม มักจะเป็นประเทศในแถบเอเชียตะวันออกกลางและอินเดียสมัยที่มุสลิมปกครองเป็นต้น. (อ. harem).

ฮิจเราะห์
หมายถึง น. ชื่อศักราชในศาสนาอิสลาม นับตั้งแต่ปีที่พระมะหะหมัดออกจากเมืองเมกกะไปเมืองเมดินา เริ่มแต่ พ.ศ. ๑๑๒๓.

ฮินดู
หมายถึง น. ชื่อศาสนาหนึ่งที่เกิดในอินเดีย มีวิวัฒนาการมาจากศาสนาพราหมณ์, ผู้นับถือศาสนาฮินดู. ว. ที่เกี่ยวกับศาสนาฮินดู.

ฮิปโปโปเตมัส
หมายถึง น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Hippopotamidae ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในนํ้ามากกว่าบนบก หนังหนาสีนํ้าตาล ริมฝีปากหนา ฟันหน้าและเขี้ยวยาวมาก ถิ่นกำเนิดอยู่ในทวีปแอฟริกา มี ๒ ชนิด คือ ชนิด Hippopotamus amphibius หนักประมาณ ๒,๐๐๐ กิโลกรัม จมูก หู และตาอยู่ตอนบนของหัว เหงื่อสีแดงเรื่อ ๆ และชนิด Choeropsis liberiensis ซึ่งมีขนาดเล็กกว่าชนิดแรกมาก คือ หนักประมาณ ๒๐๐ กิโลกรัม ตาอยู่ด้านข้าง เหงื่อใส. (อ. hippopotamus).

ฮิสทีเรีย
หมายถึง น. โรคจิตชนิดหนึ่ง มีอาการแสดงออกได้หลายแบบโดยไม่เกี่ยวข้องกับความพิการของอวัยวะส่วนใด ๆ ของร่างกาย ผู้ป่วยเป็นโรคนี้เพราะในจิตสำนึกหวังได้รับผลประโยชน์ เช่น หวังการหลุดพ้นจากสภาพแวดล้อมที่บีบคั้น. (อ. hysteria).

ฮีเลียม
หมายถึง น. ธาตุลำดับที่ ๒ สัญลักษณ์ He เป็นแก๊สเฉื่อย มีปรากฏเพียง ๑ ใน ๒๐๐,๐๐๐ ส่วนในบรรยากาศ. (อ. helium).

ฮึ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือแปลกใจ.

ฮึก
หมายถึง ว. คะนอง, ลำพอง, ร่าเริง, คึก ก็ว่า.

ฮึกหาญ
หมายถึง ว. กล้าด้วยความคะนอง.

ฮึกห้าว
หมายถึง ว. มุทะลุด้วยความคะนอง.

ฮึกฮัก
หมายถึง ว. อาการไม่พอใจ, อาการขัดใจ.

ฮึกเหิม
หมายถึง ก. ลำพองใจด้วยความคึกคะนอง, เหิมฮึก ก็ว่า.

ฮึกโหม
หมายถึง ก. ระดมเข้าไปด้วยความคะนอง, โหมฮึก ก็ว่า.

ฮึด
หมายถึง ก. กลับคิดมุ, กลับรวบรวมกำลังใจทำอย่างเอาจริงเอาจัง.

ฮึดฮัด
หมายถึง ก. แสดงท่าทางไม่พอใจเพราะไม่ได้อย่างใจตนเป็นต้น.

ฮึย,ฮึย ๆ
หมายถึง อ. เสียงร้องไล่หรือกระตุ้นเพื่อเร่งวัวควายให้เดินหรือวิ่ง.

ฮึ่ม
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจ; โดยปริยายหมายถึงการแสดงอาการขู่. ก. แสดงอาการโกรธหรือไม่พอใจ ทำท่าว่าจะลงโทษหรือต่อสู้กัน เช่น เดี๋ยวก็ฮึ่มเสียหรอก เขากำลังฮึ่มเข้าหากัน.

ฮึ่ย
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่เห็นด้วย.

ฮืดฮาด
หมายถึง ว. อาการที่ถอนใจใหญ่ ยาว ๆ คล้ายเสียงคนที่หายใจไม่สะดวก.

ฮือ
หมายถึง ก. กรูกันเข้ามาหรือออกไป, แตกตื่นชั่วขณะ. ว. อาการที่ไฟไหม้ลุกลามอย่างรวดเร็ว ในความว่า ไฟลุกฮือ.

ฮือ,ฮือ,ฮือ ๆ
หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงครางของเด็กเมื่อร้องไห้นาน ๆ หรือเสียงครางเมื่อมีอาการไข้หรือหนาวเย็น.

ฮื่อ
หมายถึง ว. เสียงอย่างหมาคำราม; (ปาก) เสียงแสดงคำรับของผู้ที่มีอำนาจหรือผู้เสมอกัน.

ฮื่อฉี่
หมายถึง น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้หูปลาฉลามตุ๋น. (จ. ฮื่อฉี่ ว่า ครีบปลา).

ฮื่อแซ
หมายถึง น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ยำปลาดิบ ๆ ด้วยน้ำส้มและผัก. (จ. ฮื่อแซ ว่า ปลาดิบ).

ฮื้อ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรำคาญหรือไม่พอใจ.

ฮุด
หมายถึง ก. เป่าชุดให้ไฟลุก, วุด ก็ว่า.

ฮุบ
หมายถึง ก. งับเอาเข้าไว้ในปาก เช่น ปลาฮุบเหยื่อ, โดยปริยายหมายถึงรวบเอาเป็นของตน เช่น ฮุบที่ดินของรัฐมาเป็นของตน.

ฮุยเลฮุย
หมายถึง ว. เสียงร้องบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเช่นในเวลายกสามเกลอขึ้นกระแทกบนหัวเสาเข็ม.

ฮูก
หมายถึง ดู เค้า ๒.

ฮูม
หมายถึง ว. เสียงอย่างเสียงฟ้าร้องหรือช้างร้อง.

ฮู้
หมายถึง (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. รู้.

ฮ่อ
หมายถึง น. จีนพวกหนึ่งที่มีถิ่นฐานเดิมอยู่ทางตอนใต้ของประเทศจีน มีมณฑลยูนนานเป็นต้น, จีนฮ่อ ก็เรียก; ลายเส้นที่เขียนเป็นไพรคิ้ว ไพรปาก บนหน้าโขน ประกอบด้วยเส้นสีแดง ดินแดง และสีทอง เรียกว่า ลายฮ่อ หรือ เส้นฮ่อ; ลายที่เขียนเป็นอย่างแถบผ้าสะบัดกลับไปมา ใช้เขียนเพื่อแบ่งภาพเป็นตอน ๆ ในงานจิตรกรรมฝาผนังหรือจิตรกรรมภาพพระบฏ เรียกว่า ลายฮ่อ.

ฮ่อม,ฮ่อมเมือง
หมายถึง (ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคราม. [ดู คราม ๓ (๒)].

ฮ่อมดง
หมายถึง น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Dichroa febrifuga Lour. ในวงศ์ Hydrangeaceae ดอกสีม่วงนํ้าเงิน ใช้ทำยาได้.

ฮ่อยจ๊อ
หมายถึง น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้เนื้อปู มันหมูแข็งต้มสุก ผสมกับแป้งมันและเครื่องปรุงรส บดหรือโขลกจนเหนียวแล้วห่อด้วยฟองเต้าหู้เป็นท่อน กลม ๆ ยาว ๆ มัดเป็นเปลาะ ๆ นึ่งแล้วทอดให้สุก กินกับน้ำจิ้ม. (จ.).

ฮ่างหลวง
หมายถึง ดู กร่าง.

ฮ้วนหมู
หมายถึง ดู กระทุงหมาบ้า.

ฮ้อ
หมายถึง (ปาก) ว. ดี. (จ.).

ฮ้า
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.

ฮ้าเฮ้ย
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น เช่น ฮ้าเฮ้ยเด็กน้อยถอยขยายเสือร้ายจะเดินทาง อย่าเข้ามาขวางจังหวะทำโว้เว้ (ม. ร่ายยาว กุมาร), ฮะเฮ้ย ก็ว่า.

ฮ้าไฮ้
หมายถึง อ. เสียงลูกคู่ร้องรับในเพลงบางชนิด เช่นเพลงเห่เรือ.

เฮ
หมายถึง ก. แสดงความสนุกสนานครึกครื้นหรือชอบอกชอบใจ เช่น เช้าฮา เย็นเฮ.

เฮ
หมายถึง ก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮโล หรือ เฮละโล ก็ว่า.

เฮกตาร์
หมายถึง น. หน่วยมาตราวัดพื้นที่ตามวิธีเมตริก ๑ เฮกตาร์เท่ากับ ๑๐,๐๐๐ ตารางเมตร หรือประมาณ ๖ ไร่ ๑ งาน. (อ. hectare).

เฮกโตกรัม
หมายถึง น. หน่วยมาตราชั่งตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ กรัม, อักษรย่อว่า ฮก. (อ. hectogramme).

เฮกโตลิตร
หมายถึง น. หน่วยมาตราตวงตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ ลิตร, อักษรย่อว่า ฮล. (อ. hectolitre).

เฮกโตเมตร
หมายถึง น. หน่วยมาตราวัดตามวิธีเมตริก มีอัตราเท่ากับ ๑๐๐ เมตร, อักษรย่อว่า ฮม. (อ. hectometre).

เฮง
หมายถึง (ปาก) ว. โชคดี, เคราะห์ดี. (จ. เฮง ว่า โชคดี).

เฮงซวย
หมายถึง (ปาก) ว. เอาแน่นอนอะไรไม่ได้, คุณภาพต่ำ, ไม่ดี, เช่น คนเฮงซวย ของเฮงซวย เรื่องเฮงซวย. (จ. เฮง ว่า โชคดี, ซวย ว่า เคราะห์ร้าย, เฮงซวย ว่า ไม่แน่นอน).

เฮย
หมายถึง อ. คำสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น น้องเฮย เจ้าเฮย.

เฮลิคอปเตอร์
หมายถึง น. อากาศยานชนิดหนึ่งซึ่งหนักกว่าอากาศ ไม่มีปีก มีใบพัดขนาดใหญ่ติดตั้งเหนือลำตัว ใบพัดหมุนรอบตัวในแนวนอน ทำหน้าที่ช่วยพยุงตัวและบังคับให้บินไปตามทิศทางที่ต้องการได้ ใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนและบินขึ้นลงในแนวยืนได้. (อ. helicopter).

เฮอ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความโล่งใจ.

เฮอริเคน
หมายถึง น. ชื่อพายุที่มีความเร็วลมเช่นเดียวกับพายุไต้ฝุ่น แต่เกิดในมหาสมุทรแอตแลนติก ทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโก และภาคตะวันออกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ, ลมสลาตัน ก็เรียก. (อ. hurricane).

เฮฮา
หมายถึง ว. เสียงหรืออาการแสดงความสนุกสนานครึกครื้น.

เฮิรตซ์
หมายถึง (ฟิสิกส์) น. หน่วยวัดความถี่ ใช้สัญลักษณ์ Hz ๑ เฮิรตซ์ มีค่าเท่ากับ ๑ ไซเกิลต่อวินาที. (อ. hertz).

เฮี้ยน
หมายถึง (ปาก) ว. มีกำลังแรงหรือมีอำนาจศักดิ์สิทธิ์ที่อาจบันดาลให้เป็นไปได้. (จ.).

เฮี้ยบ
หมายถึง (ปาก) ก. เข้มงวดกวดขัน, เคร่งครัด, เจ้าระเบียบ.

เฮี้ยว
หมายถึง (ปาก) ก. แสดงอาการเกะกะ, อาละวาด, ตีรวน, ขัดขืนไม่ยอมทำ.

เฮือก
หมายถึง ว. อาการที่ถอนใจใหญ่เนื่องจากเหนื่อยหน่ายหรือโล่งใจเป็นต้น ในคำว่า ถอนใจเฮือก, คำประกอบอาการไหวหรือสะดุ้ง แสดงว่า ไหวอย่างแรง เช่น เรือนไหวเฮือก หรือสะดุ้งทันที ในคำว่า สะดุ้งเฮือก.

เฮือก ๆ
หมายถึง ว. อาการที่ถอนใจใหญ่ซํ้า ๆ ด้วยความกลัดกลุ้ม.

เฮือกสุดท้าย
หมายถึง น. ครั้งสุดท้าย ในคำว่า หายใจเฮือกสุดท้าย, โดยปริยายหมายถึงการต่อสู้ดิ้นรนครั้งสุดท้าย.

เฮือน
หมายถึง (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. เรือน.

เฮโมโกลบิน
หมายถึง [-โกฺล-] น. สารที่ให้สีแดงในเม็ดเลือดแดง ประกอบขึ้นด้วยโปรตีนที่เรียกว่า โกลบิน และ เฮม ซึ่งเป็นสารประกอบที่มีเหล็ก ไนโตรเจน คาร์บอน ไฮโดรเจน และออกซิเจน เป็นองค์ประกอบ มีหน้าที่นำออกซิเจน ซึ่งร่างกายสูดหายใจเข้าทางปอดไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย โดยออกซิเจนเกาะติดไปในรูปออกซิเฮโมโกลบินและออกซิเจนแยกตัวออกได้ง่ายจากเฮโมโกลบินเมื่อไปถึงส่วนอื่นของร่างกายที่ต้องการใช้. (อ. haemoglobin).

เฮโรอีน
หมายถึง น. สารประกอบอินทรีย์ประเภทอนุพันธ์ของมอร์ฟีน มีสูตร C17H17NO (C2H3O2)2 ชื่อทางเคมี คือ ไดอะเซทิลมอร์ฟีน ลักษณะเป็นผลึกสีขาว หลอมละลายที่ ๑๗๓ °ซ. เป็นยาเสพติดอย่างร้ายแรงและมีพิษมาก. (อ. heroin).

เฮโล,เฮละโล
หมายถึง ก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮ ก็ว่า.

เฮโลสาระพา,เฮละโลสาระพา
หมายถึง ว. เสียงร้องพร้อม ๆ กันเพื่อบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเมื่อเวลาลากหรือยกของหนักเป็นต้น, สาระพา หรือ สาระพาเฮโล ก็ว่า.

เฮ็ด
หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) ก. ทำ.

เฮ่ย
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความขัดแย้งไม่เห็นด้วยหรือเห็นว่าไม่สำคัญเป็นต้น.

เฮ่อ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความดูแคลนหรือไม่เชื่อถือ.