คำในภาษาไทย หมวด ฝ

ฝ
หมายถึง พยัญชนะตัวที่ ๒๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.

ฝน
หมายถึง น. นํ้าที่ตกลงมาจากเมฆเป็นเม็ด ๆ; ลักษณนามใช้นับอายุ หมายความว่า รอบปี, ขวบปี, เช่น ควาย ๓ ฝน คือ ควายที่มีอายุ ๓ ปี เขาผ่านร้อนผ่านหนาวมา ๑๘ ฝน.

ฝน
หมายถึง ก. ถู เช่น ฝนยา; ลับ เช่น ฝนมีด.

ฝนชะช่อมะม่วง
หมายถึง น. ฝนที่ตกเล็กน้อยประปรายในเดือนมกราคมถึงเดือนมีนาคม ซึ่งเป็นระยะที่มะม่วงออกช่อพอดี, ฝนชะลาน ก็เรียก.

ฝนชะลาน
หมายถึง น. ฝนชะช่อมะม่วง ชาวนาเรียกว่า ฝนชะลาน เพราะมักตกในระยะเวลาที่ยังนวดข้าวไม่เสร็จ.

ฝนซู่
หมายถึง น. ฝนเม็ดใหญ่ที่ตกลงมาซู่ใหญ่เพียงครู่เดียวแล้วหยุด, ฝนไล่ช้าง ก็เรียก.

ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า
หมายถึง (สำ) การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง.

ฝนตกขี้หมูไหล
หมายถึง (สำ) ก. พลอยเหลวไหลไปด้วยกัน, มักใช้เข้าคู่กับ คนจัญไรมาพบกัน ว่า ฝนตกขี้หมูไหล คนจัญไรมาพบกัน.

ฝนตกอย่าเชื่อดาว
หมายถึง (สำ) ก. อย่าไว้วางใจใครหรืออะไรจนเกินไป, มักใช้เข้าคู่กับ มีเมียสาวอย่าเชื่อแม่ยาย ว่า ฝนตกอย่าเชื่อดาว มีเมียสาวอย่าเชื่อแม่ยาย.

ฝนตกไม่ทั่วฟ้า
หมายถึง (สำ) ก. ให้หรือแจกจ่ายอะไรไม่ทั่วถึงกัน.

ฝนตกไม่มีเค้า
หมายถึง (สำ) น. เรื่องที่เกิดขึ้นโดยไม่มีวี่แววหรือไม่ได้คาดคิดไว้ก่อน.

ฝนทอง
หมายถึง น. เครื่องหมายรูปสระ เป็นรูปรอยขีดเดียวดังนี้ ' สำหรับเขียนบนพินทุ อิ เป็นสระ อี; ชื่อขนมชนิดหนึ่ง.

ฝนทั่งให้เป็นเข็ม
หมายถึง (สำ) ก. เพียรพยายามสุดความสามารถจนกว่าจะสำเร็จผล.

ฝนสั่งฟ้า
หมายถึง (ปาก) น. ฝนที่ตกหนักตอนปลายฤดูฝน.

ฝนสั่งฟ้า ปลาสั่งหนอง
หมายถึง (สำ) สั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย, ทำการอันใดที่เป็นสิ่งสำคัญเพื่อไว้อาลัยก่อนจากไป, นํ้าสั่งฟ้า ปลาสั่งฝน ก็ว่า.

ฝนหลวง
หมายถึง น. ฝนเทียมที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ทำขึ้นเพื่อบรรเทาความแห้งแล้ง.

ฝนห่าแก้ว
หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฝนลูกเห็บขนาดเล็ก เช่น ฝนห่าแก้วตกแล้วพ้นไป ฝนห่าใหญ่เทลงเทลง.

ฝนเทียม
หมายถึง น. ฝนที่เกิดจากกรรมวิธีทางวิทยาศาสตร์ เช่นโดยการโปรยนํ้าแข็งแห้งในอากาศ.

ฝนแสนห่า
หมายถึง น. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Argyreia capitiformis (Poir.) Ooststr. ในวงศ์ Convolvulaceae เถามียางขาว ใบออกสลับกัน โคนใบเว้าเป็นรูปหัวใจ ดอกใหญ่ สีม่วงแดงหรือสีชมพูลักษณะคล้ายดอกผักบุ้ง. (๒) ชื่อไม้เถาชนิด Myxopyrum smilacifolium Blume ในวงศ์ Oleaceae เถาไม่มียาง ใบออกตรงข้ามกัน ดอกเล็กมาก สีเหลืองอ่อน เนื้อไม้ใช้ทำยาได้. (๓) ดู อบเชย.

ฝนแสนห่า
หมายถึง น. วิธีเขียนหนังสืออย่างหนึ่งใช้ตัวเลขแทนตัวหนังสือ; ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งมีประกายไฟพุ่งออกมาคล้ายไฟพะเนียง แต่หมุนรอบตัว.

ฝนไล่ช้าง
หมายถึง น. ฝนเม็ดใหญ่ที่ตกลงมาซู่ใหญ่เพียงครู่เดียวแล้วหยุด, ฝนซู่ ก็เรียก.

ฝรั่ง
หมายถึง [ฝะหรั่ง] น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กถึงขนาดกลางชนิด Psidium guajava L. ในวงศ์ Myrtaceae ผลกินได้ มีหลายพันธุ์ เช่น ฝรั่งขี้นก.

ฝรั่ง
หมายถึง [ฝะหฺรั่ง] น. ชนชาติผิวขาว; คำประกอบชื่อสิ่งของบางอย่างที่มาจากต่างประเทศ ซึ่งมีลักษณะคล้ายของไทย เช่น ขนมฝรั่ง ละมุดฝรั่ง มันฝรั่ง ตะขบฝรั่ง ผักบุ้งฝรั่ง แตรฝรั่ง.

ฝรั่ง
หมายถึง [ฝะหฺรั่ง] น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ฝรั่ง เช่น ฝรั่งควง ฝรั่งกลาย ฝรั่งจรกา.

ฝรั่งกังไส
หมายถึง น. เครื่องลายครามซึ่งมีลายที่ฝรั่งทำเอาแบบอย่างจีน, โดยปริยายหมายถึงคนที่วางท่าเป็นฝรั่ง.

ฝรั่งขี้นก
หมายถึง น. ชื่อฝรั่งพันธุ์หนึ่ง ผลเล็ก ไส้แดง, โดยปริยายหมายถึงคนที่วางท่าเป็นฝรั่ง.

ฝรั่งมังค่า
หมายถึง (ปาก) น. ชนชาติผิวขาว.

ฝรั่งเศส
หมายถึง น. ชาวยุโรป มีประเทศตั้งอยู่ทิศตะวันตกภาคพื้นยุโรป, ชื่อภาษาของชนชาตินั้น. (ฝ. Française).

ฝอย
หมายถึง น. สิ่งที่เป็นเส้นเล็ก ๆ ละเอียด เช่น ฝอยขัดหม้อ, หรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ยาฝอย ฉีดนํ้าเป็นฝอย; คำอธิบายวิธีใช้ยาหรือเวทมนตร์ต่าง ๆ; โดยปริยายหมายความว่าข้อความที่ไม่ใช่เนื้อหา. (ปาก) ก. พูดมากและเกินความจริง.

ฝอยทอง
หมายถึง น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยไข่แดงผสมไข่นํ้าค้างเล็กน้อย ใส่กรวยโรยเป็นเส้นเล็ก ๆ ในนํ้าเชื่อมเดือด ๆ แล้วจับเป็นแพ, ลักษณนามว่า แพ; ชื่อดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งคล้ายไฟพะเนียง.

ฝอยทอง
หมายถึง น. ชื่อพืชเบียนล้มลุกชนิด Cuscuta chinensis Lam. ในวงศ์ Convolvulaceae ไม่มีใบ ต้นเป็นเส้นเล็ก ๆ สีเหลือง เมล็ดใช้ทำยาได้.

ฝัก
หมายถึง น. ซอง, สิ่งหุ้มเมล็ดของพืชบางอย่างเช่นถั่ว โดยมากรูปยาว ๆ กลมบ้าง แบนบ้าง, สิ่งที่ใช้สวมหอกดาบเป็นต้น มีรูปคล้ายตัวหอกดาบที่อยู่ข้างใน มักทำด้วยหนัง ไม้ ทองเหลือง; ลูกอัณฑะ.

ฝักถั่ว
หมายถึง (ปาก) น. การแสดงความอ่อนน้อม อ้อนวอน หรือขอร้องโดยวิธียกมือไหว้ เช่น มืออ่อนเป็นฝักถั่ว, การพลอยยกมือแสดงความเห็นชอบตามเขาไป มักใช้พูดตำหนินักการเมืองในเวลาลงคะแนนเสียง.

ฝักบัว
หมายถึง น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

ฝักบัว
หมายถึง น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง ขึ้นตามหลังและต้นคอ มีลักษณะเหมือนฝักบัว มีหัวหลายหัว; ชื่อขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งผสมเชื้อ มีลักษณะเหมือนฝักบัว; ที่สำหรับโปรยนํ้าให้เป็นฝอย มีลักษณะเหมือนฝักบัว ติดอยู่ที่ท่อประปาสำหรับอาบน้ำหรือติดที่กระป๋องรดน้ำต้นไม้.

ฝักฝ่าย
หมายถึง น. พวก, ข้าง. ก. เข้าพวก, เข้าข้าง.

ฝักพร้า
หมายถึง น. ถั่วฝักพร้า. (ดู ถั่วพร้า).

ฝักพร้า
หมายถึง ดู ดาบลาว และ ท้องพลุ.

ฝักมะขาม
หมายถึง น. ไม้สำหรับตีหัวคน ยาวราวศอกเศษ รูปแบนคล้ายฝักมะขาม เรียก ไม้ฝักมะขาม; ส่วนย่อยที่ต่อกันเป็นกงเกวียน.

ฝักยาว
หมายถึง น. ถั่วฝักยาว. (ดู ถั่วฝักยาว).

ฝักเพกา
หมายถึง น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ลำภุขัน สลัดได นพศูล หรือ นภศูล ก็เรียก.

ฝักแค
หมายถึง น. กระดาษห่อดินปืน ทำเป็นสายยาวแบน ๆ คล้ายฝักของต้นแค ใช้เป็นชนวน; ชื่อตะเข็บผ้าชนิดหนึ่งรูปเหมือนฝักของต้นแค.

ฝักใฝ่
หมายถึง ก. เอาใจใส่, ผูกพัน.

ฝัง
หมายถึง ก. จมหรือทำให้จมลงไปจากระดับพื้นจนมิดทั้งหมดหรือมิดแต่บางส่วน เช่น ฝังศพ ฝังทรัพย์ ฝังเสา, ทำให้จมติดแน่นอยู่ในสิ่งต่าง ๆ เช่น ฝังเพชร ฝังลาย, โดยปริยายหมายถึงลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝังใจ ฝังหัว.

ฝังรกฝังราก,ฝังรกราก
หมายถึง ก. ตั้งถิ่นฐานประจำ.

ฝังรอย
หมายถึง น. วิธีทำคุณอย่างหนึ่ง โดยเอารอยตีนของอมิตรมาเสกคาถาอาคม แล้วนำไปฝังที่ใต้บันไดเรือน ป่าช้า หรือทางสามแพร่ง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ฝังรูป เป็น ฝังรูปฝังรอย.

ฝังรูป
หมายถึง น. วิธีทำคุณอย่างหนึ่ง โดยปั้นรูปสมมุติของอมิตรขึ้นด้วยขี้ผึ้งหรือดินเหนียวจากป่าช้า เสกคาถาอาคม แล้วนำไปฝังที่ใต้บันไดเรือน ป่าช้า หรือทางสามแพร่ง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ฝังรอย เป็น ฝังรูปฝังรอย.

ฝังหัว
หมายถึง ก. เชื่ออย่างแน่นแฟ้น.

ฝังเข็ม
หมายถึง ก. เอาเข็มที่ทำเป็นพิเศษชะโลมน้ำมันมนตร์ วางบนแขนให้ปลายจิ้มลงในเนื้อ แล้วเสกให้ค่อย ๆ เข้าไปในแขนโดยเชื่อว่าเพื่อให้อยู่ยงคงกระพัน; วิธีการรักษาโรคแบบหนึ่งตามตำราแพทย์จีนโดยใช้เข็มปักลงตามตำแหน่งจุดต่าง ๆ เพื่อรักษาโรคหรือไม่ให้รู้สึกเจ็บเวลาผ่าตัด.

ฝังใจ
หมายถึง ก. ติดตรึงใจ, จำได้แม่นยำ.

ฝัด
หมายถึง ก. อาการที่แยกของเบาออกจากของหนักโดยกระดกภาชนะเช่นกระด้งขึ้น ๆ ลง ๆ ค่อนข้างเร็ว เพื่อสะบัดแกลบ รำ หรือผงออกจากข้าวเป็นต้น. ว. เรียกกุ้งแห้งที่เอาเปลือกออกแล้วว่า กุ้งฝัด, กุ้งฟัด ก็ว่า.

ฝัน
หมายถึง น. การเห็นเป็นเรื่องราวเมื่อหลับ, โดยปริยายหมายถึงการนึกเห็นในขณะที่ตื่นอยู่ ซึ่งไม่อาจจะเป็นจริงได้. ก. เห็นเป็นเรื่องราวเมื่อหลับ, นึกเห็น, นึกเห็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้.

ฝันกลางวัน
หมายถึง (ปาก) ก. นึกฝันถึงสิ่งที่ไม่อาจเป็นจริงได้.

ฝันเปียก
หมายถึง น. การหลั่งนํ้ากามในขณะนอนหลับและฝัน.

ฝันเฟื่อง
หมายถึง ก. คิดฟุ้งซ่านไปตามอารมณ์.

ฝั่ง
หมายถึง น. ที่ดินริมนํ้าเป็นขอบเขตทะเล แม่นํ้า ลำคลอง เป็นต้น.

ฝั่งฝา
หมายถึง น. ปึกแผ่น, หลักฐาน, (มักใช้แก่ผู้ที่มีครอบครัว).

ฝา
หมายถึง น. เครื่องปิดภาชนะต่าง ๆ หรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝาหม้อ ฝาโอ่ง ฝาท่อ; ฝ้าหรือเยื่อที่จับอยู่ข้างบนของเหลวเช่นนํ้านมเป็นต้น; เครื่องกั้นด้านนอกหรือเครื่องกั้นแบ่งห้องของตัวเรือนโรงเป็นต้น เช่น ฝาบ้าน ฝาเรือน ฝาห้อง; ส่วนที่ปิดปากหอยหรือหุ้มตัวหอยซึ่งเปิดได้, ใช้เป็นลักษณนาม เช่น ขนมถ้วยฝาหนึ่ง ขนมถ้วย ๒ ฝา.

ฝาก
หมายถึง ก. มอบให้ไว้เป็นต้นว่าเพื่อให้ช่วยดูแลคุ้มครองหรือพิทักษ์รักษา เช่น ฝากตัว ฝากบ้าน, ให้ปรากฏเป็นเกียรติ เช่น ฝากชื่อเสียง ฝากฝีมือ, ให้นำไปหรือให้ทำแทนตัว เช่น ฝากจดหมาย ฝากหน้าที่.

ฝากกอง
หมายถึง ก. ผสมเข้ากับเขาด้วย.

ฝากกาย
หมายถึง ก. ฝากตน, ฝากตัว, ฝากเนื้อฝากตัว.

ฝากครรภ์
หมายถึง ก. ฝากตัวให้อยู่ในความดูแลของแพทย์หรือผดุงครรภ์ในระหว่างตั้งครรภ์, ฝากท้อง ก็ว่า.

ฝากตน,ฝากตัว,ฝากเนื้อฝากตัว
หมายถึง ก. มอบตัวให้อยู่ในความดูแลหรืออุปการะของผู้อื่น, ฝากกาย ก็ว่า.

ฝากทรัพย์
หมายถึง (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ฝาก ส่งมอบทรัพย์สินให้แก่บุคคลอีกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้รับฝากและผู้รับฝากตกลงว่าจะเก็บรักษาทรัพย์สินนั้นไว้ในอารักขาแห่งตน แล้วจะคืนให้.

ฝากท้อง
หมายถึง (ปาก) ก. อาศัยกินด้วย, ขอกินด้วย; ฝากครรภ์.

ฝากบำเรอ
หมายถึง (โบ) น. ประเพณีที่หญิงชายได้เสียกันเองในเวลาที่ผู้ชายยังอยู่ในระหว่างฝากตัวรับใช้พ่อแม่ผู้หญิง.

ฝากประจำ
หมายถึง ก. ฝากเงินไว้กับธนาคารโดยจะได้รับดอกเบี้ยเมื่อฝากครบตามเวลาที่กำหนดไว้.

ฝากปลาไว้กับแมว
หมายถึง (สำ) ก. ฝากสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้กับคนที่ชอบสิ่งนั้น ย่อมสูญหายได้ง่าย, ไว้วางใจคนที่ไม่ควรไว้วางใจ.

ฝากผี
หมายถึง ก. มอบหมายให้ช่วยทำศพให้ เช่น จะฝากผีลูกรักเมื่อตักษัย. (สังข์ทอง).

ฝากผีฝากไข้
หมายถึง ก. ขอยึดเป็นที่พึ่งจนวันตาย.

ฝากฝัง
หมายถึง ก. มอบหมายให้ช่วยอุปการะ.

ฝากระดาน
หมายถึง น. เรียกเรือนไทยแบบเก่าที่สร้างด้วยไม้จริงว่า เรือนฝากระดาน.

ฝากสู่
หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) ก. อนุญาตให้ชายสมสู่อยู่กินกับหญิงฉันผัวเมียกันได้ตั้งแต่วันสู่ขอแล้วทำพิธีแต่งงานในภายหลัง.

ฝากเนื้อไว้กับเสือ
หมายถึง (สำ) ก. ฝากสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้กับคนที่ชอบสิ่งนั้น ย่อมสูญหายได้ง่าย, ไว้วางใจคนที่ไม่ควรไว้วางใจ.

ฝากเผื่อเรียก
หมายถึง ก. ฝากเงินไว้กับธนาคารโดยจะเรียกให้จ่ายเมื่อใดก็ได้.

ฝากโรงเรียน
หมายถึง ก. นำเด็กไปสมัครเข้าเป็นนักเรียนในโรงเรียน.

ฝากไข้
หมายถึง ก. มอบหมายให้รักษาพยาบาลเมื่อเจ็บไข้.

ฝากไว้ก่อน
หมายถึง (ปาก) ก. ผูกใจเจ็บ, ตั้งใจจะแก้แค้นภายหลัง.

ฝาง
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดเล็กชนิด Caesalpinia sappan L. ในวงศ์ Leguminosae ต้นมีหนาม ดอกสีเหลือง เนื้อไม้สีแดงใช้ย้อมผ้าและทำยาได้; สีแดงสด.

ฝาชี
หมายถึง น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง รูปคล้ายกรวย สำหรับครอบสำรับคาวหวานเป็นต้น.

ฝาด
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นในสกุล Lumnitzera วงศ์ Combretaceae ขึ้นตามป่าชายเลน ใช้ทำฟืน เปลือกใช้ฟอกหนัง มี ๒ ชนิด คือ ฝาดขาว (L. racemosa Willd.) ดอกสีขาว และ ฝาดแดง (L. littorea Voigt) ดอกสีแดง.

ฝาด
หมายถึง ว. รสชนิดหนึ่งอย่างรสหมากดิบทำให้ฝืดคอ กลืนไม่ลง นํ้าลายแห้ง.

ฝาน
หมายถึง ก. ตัด เฉือน แฉลบให้เป็นแผ่นหรือเป็นชิ้นเป็นอัน เช่น ฝานกล้วย ฝานบวบ ฝานมะม่วง.

ฝาย
หมายถึง น. ที่กั้นนํ้าเพื่อการชลประทาน.

ฝาละมี
หมายถึง น. สิ่งที่ปิดปากหม้อดินที่เป็นหม้อข้าวหม้อแกง; เรียกส่วนพระเจดีย์ที่เป็นฐานรองรับปล้องไฉนของเจดีย์ทรงกลมหรือทรงลังกา คล้ายฝาละมี ว่า บัวฝาละมี.

ฝาสายบัว
หมายถึง น. ฝาไม้กระดานตีตามแนวยืนและทับแนวด้วยไม้เส้นเล็ก ๆ ทุกรอยต่อของแผ่นฝามองดูคล้ายก้านบัว.

ฝาสำหรวด
หมายถึง น. ฝาเรือนเครื่องสับแบบหนึ่ง มีโครงไม้คร่าวยืนเป็นหลักซึ่งวางห่างกัน ๑ ฝ่ามือ ระหว่างไม้คร่าวแต่ละช่อง ขัดไม้แผ่นเล็ก ๆ ที่เรียกว่า ไม้เซ็น หรือลูกเซ็น วางตามขวาง ด้านหลังไม้เซ็นกรุใบจากอ่อนเป็นต้นแล้วขัดด้วยเข็มไม้ไผ่อีกชั้นหนึ่ง.

ฝาหอยโข่ง
หมายถึง น. ฝาเรือนเครื่องผูกแบบหนึ่ง มีโครงไม้ไผ่ยืนเป็นหลักซึ่งวางห่างกัน ๑ ฝ่ามือ ด้านในของโครงยืนจะมีไม้ไผ่ผ่าซีกหรือแผ่นไม้เล็ก ๆ ที่เรียกว่า ไม้เซ็น หรือลูกเซ็น วางตามขวาง ด้านหลังไม้เซ็นกรุใบจากอ่อนเป็นต้นแล้วขัดด้วยเข็มไม้ไผ่อีกชั้นหนึ่ง.

ฝาหุ้มกลอง
หมายถึง น. ฝาด้านสกัดของเรือนฝากระดาน.

ฝาเสี้ยว
หมายถึง น. แผงฝาที่ประกอบขึ้นเพื่อใช้ปิดด้านสกัดของเรือนพะไลโดยเฉพาะ.

ฝาแฝด
หมายถึง ว. มี ๒ ฝาติดกัน, หมายความถึงผลไม้หรือสิ่งอื่นที่ออกมาติดกันผิดธรรมดา เรียกว่า ฝาแฝด, ถ้าเป็นคนเมื่อคลอดออกมาจะติดกันหรือไม่ติดกัน ก็เรียกว่า ฝาแฝด.

ฝาไหล
หมายถึง น. แผ่นไม้กระดานวางตามแนวยืน แต่ละแผ่นเว้นช่องว่างเท่าความกว้างของไม้แผ่นหนึ่งตลอดทั้งแผง ฝาชนิดนี้ประกอบด้วยแผงดังกล่าววางชิดและซ้อนขนานกันในรางซึ่งเลื่อนเปิดปิดได้.

ฝิ่น
หมายถึง น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Papaver somniferum L. ในวงศ์ Papaveraceae ยางซึ่งกรีดจากผลนำมาเคี่ยวให้เหนียวเป็นยาเสพติด ใช้ทำยาได้.

ฝิ่นต้น
หมายถึง ดู กระโดงแดง (๒).

ฝี
หมายถึง น. โรคจำพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคำร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด.

ฝี
หมายถึง ใช้นำหน้าคำอื่น หมายความว่า การกระทำหรือการแสดงออกมาในบางลักษณะ.

ฝีก
หมายถึง ก. แฝง, เร้น, ซ่อน.

ฝีกาฬ
หมายถึง น. ฝีพิษร้ายที่ทำให้ปวดร้อน กระสับกระส่าย มีสีดำ เป็นแล้วมักตาย.

ฝีคัณฑมาลา
หมายถึง น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งที่ขึ้นเป็นแถวตามคอ.

ฝีคัณฑสูตร
หมายถึง น. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง มักเป็นที่บริเวณขอบทวารหนัก.