ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา พัช, ตัด, ภาษ, เรียว, สะบัด, กระพัตร, โบก, ประพาต, ประวาต, พยชะ
พัด
หมายถึงน. เครื่องโบกหรือกระพือลม. ก. ปัดไป, โบก, กระพือ, เช่น เอาพัดมาพัดไฟ พายุพัดฝุ่นตลบ; หมุนอย่างใบพัดพัดลมหรือใบพัดเครื่องบิน.
พัดพุดตาน
หมายถึงน. พัดยศของพระครูสัญญาบัตรหรือพระครูฐานานุกรมบางชั้น มีลักษณะกลม แต่มีแฉกโดยรอบ พื้นทำด้วยกำมะหยี่ สักหลาด แพร หรือเยียรบับ ปักทองแล่ง ดิ้นมัน ดิ้นเลื่อม หรือดิ้นธรรมดา มีสีและลวดลายต่าง ๆ ตามชั้นแห่งสมณศักดิ์.
พัดงาสาน
หมายถึง(โบ) น. พัดยศที่พื้นพัดสานด้วยงาช้าง เป็นเครื่องหมายฝ่ายอรัญวาสี, ในสมัยโบราณ สมเด็จพระสังฆราชและสมเด็จพระราชาคณะเจ้าคณะใหญ่ที่ลงท้ายสร้อยราชทินนามว่า “คามวาสี อรัญวาสี” มีพัดยศ ๒ เล่ม พัดแฉกพื้นกำมะหยี่ปักด้วยทองและเงิน เป็นเครื่องหมายฝ่ายคามวาสี พัดงาสาน เป็นเครื่องหมายฝ่ายอรัญวาสี.
กระพัตร
หมายถึง[-พัด] น. เชือกหรือลวดหนังตีเป็นเกลียวหุ้มผ้าแดง ปรกติคล้องผูกอยู่รอบคอช้าง เมื่อตั้งสัปคับ หรือกูบอย่างใดอย่างหนึ่ง ใช้ปลายทั้ง ๒ ข้างผูกสัปคับหรือกูบเพื่อรั้งมิให้เลื่อนไปทางท้ายช้างขณะเดินขึ้นที่ชัน เช่น และกระพัตรรัตคนควร. (ดุษฎีสังเวย), กระพัด ก็ว่า.
โบก
หมายถึงก. พัด, ทำให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างโบกมือโบกธง; ทา, ฉาบ, เช่น โบกปูน.
ประพาต
หมายถึง[ปฺระพาด] ก. พัด, กระพือ. (ส. ปฺรวาต).
ประวาต
หมายถึง[ปฺระวาด] ก. พัด, กระพือ. (ส.).
พยชะ
หมายถึง[พะยดชะ] ก. ขับ, ขี่; พัด. (ส. วฺยช).
พัทธ,พัทธ-,พัทธ์
หมายถึง[พัดทะ-, พัด] ก. ผูก, ติด, เนื่อง. (ป.).
ภัต,ภัต-,ภัตร
หมายถึง[พัด, พัดตะ-, พัด] น. อาหาร, ข้าว. (ป. ภตฺต).
วี
หมายถึงก. พัด, โบก.
วีชนี
หมายถึง[วีชะนี] น. วิชนี, พัด. (ป.; ส. วีชน).