ตัวกรองผลการค้นหา
ป่าเบญจพรรณ
หมายถึงน. ป่าที่มีไม้หลายพรรณคละกัน.
ระนัม
หมายถึงน. ป่ารกฉำแฉะ, ระนาม ก็ว่า.
เสือสมิง
หมายถึงน. เสือที่เชื่อว่าเดิมเป็นคนที่มีวิชาอาคมแก่กล้าแล้วต่อมาสามารถจำแลงร่างเป็นเสือได้, เสือที่กินคนมาก ๆ เข้า เชื่อกันว่าวิญญาณคนตายเข้าสิง ต่อมาสามารถจำแลงร่างเป็นคนได้.
ปุลินท์
หมายถึงน. ชาวป่าชาวเขา. (ส.).
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
วน,วน-,วน-
หมายถึง[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).
ปลดปล่อย
หมายถึงก. ปล่อยจากที่คุมขังหรือการผูกมัด, ให้เสรีภาพ.
ผายลม
หมายถึงก. ปล่อยให้ลมออกทางรูก้น, ตด.
หลงตา,หลงหูหลงตา
หมายถึงว. ตกค้างอยู่โดยไม่เห็น, ปล่อยให้ผ่านสายตาไปโดยไม่ทันได้สังเกตเห็น.
ทาย
หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).
พนอง
หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).
ไม้ล้มขอนนอนไพร
หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.