ตัวกรองผลการค้นหา
ทินศูนย์
หมายถึง[ทินนะ-] น. วันร้าย (ใช้ในตำราหมอดู).
เกลือฟอง
หมายถึงน. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย.
เกลือด่างคลี
พิโยกพิเกน
หมายถึงก. โยกโย้ไม่เสร็จสิ้นไปง่าย ๆ.
อายุรศาสตร์
หมายถึงน. ตำราหมอ, วิชาการรักษาโรคทางยา.
สัมพัจฉรฉินท์
หมายถึงน. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. (ป.).
หมดเคราะห์
หมายถึงก. สิ้นเคราะห์กรรมที่เลวร้าย.
ตามใจปากมากหนี้
หมายถึงก. เห็นแก่กินย่อมสิ้นเปลืองมาก.
อายุขัย
หมายถึงน. การสิ้นอายุ, ความตาย; อัตรากำหนดอายุจนสิ้นอายุ. (ป.; ส. อายุกฺษย).
ไขษย
หมายถึง[ขะไส] (โบ) น. กษัย, การสิ้นไป, การหมดไป.
วจีวิภาค
หมายถึงน. ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยคำและหน้าที่ของคำ.
ผลาญ
หมายถึง[ผฺลาน] ก. ทำลายให้หมดสิ้นไป, บางทีหมายถึงทำลายทรัพย์สมบัติให้หมดสิ้นไป เช่น ผลาญพ่อผลาญแม่ คือ ทำลายทรัพย์สมบัติของพ่อแม่ให้หมดสิ้นไป.