ตัวกรองผลการค้นหา
ระอุ
หมายถึงว. ร้อนมาก ในความว่า อากาศร้อนระอุ แผ่นดินร้อนระอุ; สุกทั่ว เช่น ข้าวระอุ.
ระ
หมายถึงก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
ระคน
หมายถึงก. ปนหรือผสมให้เข้ากันคละกันเป็นกลุ่มเป็นพวกเป็นต้น เช่น โจทย์ระคน.
ระเด่น
หมายถึงน. โอรสหรือธิดาของกษัตริย์เมืองใหญ่. (ช.).
ระทดระทวย
หมายถึงว. อ่อนอกอ่อนใจ เช่น เขาเสียการพนันจนหมดตัว เดินระทดระทวยออกมา.
ระทวย
หมายถึงก. ระทด, มักใช้เข้าคู่กับคำ ระทด เป็น ระทดระทวย.
ระนาดทุ้ม
หมายถึงน. ระนาดที่มีเสียงต่ำกว่าและมีเสียงนุ่มนวลกว่าระนาดเอก ลูกระนาดเช่นเดียวกับระนาดเอก แต่ใหญ่และยาวกว่า มี ๑๗ ลูก ปากรางระนาดเว้าโค้งขึ้นคล้ายปากเปลญวน ด้านล่างตัดตรงขนานกับพื้น มีเท้าเล็ก ๆ ตรงมุม ๔ เท้า ไม้ตีใช้แต่ไม้นวมอย่างเดียว.
ระนาว
หมายถึงว. มากมาย (ใช้แก่สิ่งที่อยู่ในลักษณะที่ห้อยแขวนเป็นสาย เป็นแถว เป็นแนว เป็นต้น) เช่น แขวนธงเป็นระนาว สอบตกเป็นระนาว.
ระบานี,ระบานี้
หมายถึงว. นัก, ทีเดียว, เช่นนี้, ดังนี้.
ระบำปลายเท้า
หมายถึงน. การเต้นรำแบบหนึ่งของชาวตะวันตก แสดงเป็นเรื่องราวหรือแสดงเดี่ยวก็ได้, บัลเลต์ ก็ว่า. (อ. ballet).
ระเบิดน้ำตา
หมายถึงน. ลูกระเบิดซึ่งบรรจุสารเคมีที่ก่อให้เกิดการระคายเคืองแก่เยื่อตา ทำให้นํ้าตาไหล ลืมตาไม่ขึ้นอยู่ชั่วขณะ.
ระเบิดเวลา
หมายถึงน. ลูกระเบิดที่มีอุปกรณ์ตั้งกำหนดเวลาให้ระเบิด.