ค้นเจอ 54 รายการ

โคลงโบราณ

หมายถึงน. ชื่อโคลงชนิดหนึ่งคล้ายโคลง ๔ มีบังคับสัมผัส แต่ไม่มีบังคับเอกโท เช่น โคลงมหาวิชชุมาลี โคลงมหาสินธุมาลี ซึ่งมีปรากฏอยู่ในตำรากาพย์สารวิลาสินี.

ตะโบม

หมายถึงก. เล้าโลม, โอบกอด.

โบ

หมายถึงน. เชือกหรือริบบิ้นทำเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. (อ. bow).

โบกมือ

หมายถึงก. แกว่งมือทำสัญญาณ.

โบชุก

หมายถึงน. ตำแหน่งแม่ทัพ. (พงศ. เลขา).

โบยบิน

หมายถึงก. บินร่อนไปมาอย่างผีเสื้อเป็นต้น.

ร่ายโบราณ

หมายถึงน. ชื่อร่ายชนิดหนึ่ง นิยมใช้ในวรรณคดีโบราณ ไม่นิยมเอกโท ไม่จำกัดวรรคและคำ แต่มักใช้วรรคละ ๕ คำและใช้คำเท่ากันทุกวรรค.

เรือโบต

หมายถึงน. เรือเล็กเป็นส่วนอุปกรณ์ของเรือเดินทะเลขนาดใหญ่.

คาร์โบรันดัม

หมายถึงน. สารสีดำแข็งมาก ชื่อเคมีว่า ซิลิคอนคาร์ไบด์ มีสูตร SiC ใช้ประโยชน์ทำหินสำหรับขัด ใช้ผสมกับคอนกรีตเพื่อทำขั้นบันไดตึก ใช้ทำวัสดุทนไฟ. (อ. carborundum).

ทรอมโบน

หมายถึง[ทฺรอม-] น. ชื่อแตรประเภทหนึ่ง มีท่อลมสวมซ้อนกันและบังคับเสียงโดยวิธีชักท่อลมเลื่อนเข้าออก, ลักษณนามว่า ตัว. (อ. trombone).

บำโบ,บำโบย,บำโบล

หมายถึงก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).

โบ้,โบ๋

หมายถึงว. เป็นรูลึกเข้าไป เช่น สะดือโบ๋ ตาโบ๋.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ