ตัวกรองผลการค้นหา
บานบาตร
หมายถึง[บานนะบาด] น. ภาชนะใส่นํ้า, ถ้วย. (ส.).
ยุหบาตร
หมายถึงน. กระบวนทัพ. (ตัดมาจาก พยุหบาตร).
ระบมบาตร
หมายถึงก. รมบาตรให้ดำเป็นมันเพื่อกันสนิมด้วยกรรมวิธีต่าง ๆ เช่น เอากำมะถันและนํ้ามันทาบาตรแล้วรมไฟให้ร้อน.
สุตตนิบาต
หมายถึงน. คัมภีร์ที่รวบรวมพระสูตรเบ็ดเตล็ดต่าง ๆ ไว้ด้วยกัน.
อำนาจบาตรใหญ่
หมายถึงน. อำนาจที่ใช้ในทางข่มขี่ เช่น ถือว่ามีอำนาจบาตรใหญ่รังแกใครได้ก็ตามใจชอบ.
คว่ำบาตร
หมายถึง(สำ) ก. ไม่ยอมคบค้าสมาคมด้วย, เดิมหมายถึงสังฆกรรมที่พระสงฆ์ประกาศลงโทษคฤหัสถ์ผู้ประทุษร้ายต่อศาสนาด้วยการไม่คบ ไม่รับบิณฑบาต เป็นต้น.
ฐานเชิงบาตร
หมายถึงน. ฐานรูปเชิงบัวหน้ากระดาน.
ถลกบาตร
หมายถึง[ถะหฺลกบาด] ดู กะทกรก (๒).
นิบาต
หมายถึง[-บาด] น. เรียกคัมภีร์ในพระพุทธศาสนาประเภทหนึ่งที่รวบรวมพระสูตรเบ็ดเตล็ดหรือชาดกต่าง ๆ ไว้ด้วยกัน เช่น สุตตนิบาต = คัมภีร์ที่รวบรวมพระสูตรเบ็ดเตล็ดต่าง ๆ ไว้ด้วยกัน นิบาตชาดก = คัมภีร์ที่รวบรวมชาดกต่าง ๆ ในพระไตรปิฎกไว้ด้วยกัน โดยแบ่งย่อยเป็นหมวดต่าง ๆ; หมวดธรรม, ชุมนุมหลักธรรม, เช่น เอกนิบาต = หมวดหรือชุมนุมหลักธรรมที่มี ๑ ข้อ ทุกนิบาต = หมวดหรือชุมนุมหลักธรรมที่มี ๒ ข้อ; (ไว) ศัพท์ประเภทหนึ่ง สำหรับใช้เติมลงข้างหน้าหรือข้างหลังคำหรือข้อความเพื่อเน้นความ ไขความ ยอมความอย่างไม่เต็มใจเป็นต้น เช่น ก็ดี ก็ตาม หรือใช้เป็นคำขึ้นต้นข้อความใหม่ต่อจากข้อความเดิม เช่น ก็แหละ. (ป., ส. นิปาต).
เบาตัว,เบาเนื้อเบาตัว
หมายถึงว. กระปรี้กระเปร่า, โล่งใจหายอึดอัด.
ประบาต
หมายถึงน. เหว. ก. ตกลงไป, ตกไป. (ส. ปฺรปตน; ปปตน).
ปาณาติบาต
หมายถึงน. การทำลายชีวิตมนุษย์และสัตว์อื่น ๆ, การฆ่าสัตว์ตัดชีวิต เช่น ทำปาณาติบาต หากินทางปาณาติบาต. (ป.).