ตัวกรองผลการค้นหา
วู้
หมายถึงว. เสียงกู่เรียกหรือขานรับอย่างดัง.
จ๋ะ
หมายถึงว. เสียงประกอบคำเรียก เช่น แม่จ๋ะ (เป็นเสียงสั้นจากคำ จ๋า).
แหว
หมายถึง[แหฺว] ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.
แหะ,แหะ ๆ
หมายถึงว. เสียงคนหัวเราะมีเสียงเช่นนั้น. ก. ทำเสียงดังเช่นนั้น เช่น เขาไม่พูดอะไรได้แต่แหะ ๆ.
งึมงำ
หมายถึงว. เสียงพูดหรือบ่นพึมพำ.
ผล็อง
หมายถึง[ผฺล็อง] ว. เสียงเช่นของตกลงในไห.
เสียงแตกพร่า,เสียงพร่า
หมายถึงน. น้ำเสียงที่ไม่ชัดเจนแจ่มใส แหบเครือ ไม่สม่ำเสมอ คล้ายมี ๒ เสียงปนกัน เช่น เปิดวิทยุไม่ตรงคลื่น ทำให้เสียงแตกพร่า ฟังไม่รู้เรื่อง.
เสียงเท่าฟ้าหน้าเท่ากลอง
หมายถึง(สำ) น. เสียงอึกทึกครึกโครมแสดงว่ามีความสนุกสนานร่าเริงเต็มที่, เสียงดังมาก.
ออด,ออด,ออด ๆ
หมายถึงว. ไม่หยุดหย่อน (มักใช้แก่กริยาบ่น); เสียงดังเช่นเสียงของแข็ง ๆ เสียดสีกัน.
แก้วหู
หมายถึงน. เยื่อในหูสำหรับรับเสียง.
โครกคราก
หมายถึง[โคฺรกคฺราก] ว. เสียงท้องดังเช่นนั้น.
ตะเบ็ง
หมายถึงก. เบ่งเสียงออกให้ดังเกินสมควร.