ตัวกรองผลการค้นหา
แผละ
หมายถึง[แผฺละ] ว. เสียงดังเช่นนั้น; แสดงอาการอ่อนกำลัง เช่น ล้มแผละ.
แผ้ว
หมายถึงก. ทำให้เตียน สะอาด หรือหมดสิ้นไป, มักใช้ประกอบกับคำอื่น เช่น แผ้วถาง แผ้วกวาด. ว. สะอาด, หมดจด, บริสุทธิ์, มักใช้เข้าคู่กับคำ ผ่อง เป็น ผ่องแผ้ว.
หมายถึงน. เสือปลาขนาดใหญ่. (ดู เสือปลา).
แผ่อำนาจ
หมายถึงก. แสดงอำนาจ, ขยายอำนาจ.
โผงเผง
หมายถึงก. เอ็ดอึงเป็นทำนองเกะกะเกเร.
โผละ
หมายถึง[โผฺละ] ว. เสียงดังอย่างเสียงทุบมะพร้าวให้แตก.
โผะ
หมายถึงว. เสียงที่หมอและควาญช้างร้องเมื่อทำพิธีบำรูงาช้าง เป็นการเยาะเย้ยเมื่อรำท่าต่าง ๆ แล้ว.
ไผทโกรม
หมายถึง[-โกฺรม] น. แผ่นดินตํ่า หมายความว่า ใต้หล้า คือ พื้นโลกเรานี้.
ไผ่ผัง
หมายถึงก. ไปเร็ว, วิ่งเร็ว. (เพี้ยนมาจาก ผายผัง).
ฝากผี
หมายถึงก. มอบหมายให้ช่วยทำศพให้ เช่น จะฝากผีลูกรักเมื่อตักษัย. (สังข์ทอง).
พลิกแผ่นดิน
หมายถึง(สำ) ก. เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในระบบหรือวิธีการปกครองแผ่นดิน. ว. อาการที่ตามหาเท่าไร ๆ ก็ไม่พบ เช่น หาจนพลิกแผ่นดิน.
พังผืด
หมายถึงน. เยื่อเหนียวที่ยึดกล้ามเนื้อให้ติดกัน, พั้งผืด ก็ว่า.