ผลการค้นหา

ค้นเจอ 8,333 รายการ

แกว่งกวัด

หมายถึง[แกฺว่งกฺวัด] ก. จับด้ามวัตถุให้ปลายตั้งขึ้นแล้วปัดไปมา เช่น แกว่งกวัดอาวุธ, ไม่อยู่ที่ เช่น จิตแกว่งกวัด, กวัดแกว่ง ก็ว่า.

โกร่ง

หมายถึง[โกฺร่ง] น. เกราะยาว เช่น พิณพาทย์ฆ้องกลองดังทั้งเกราะโกร่ง. (อิเหนา).

ไก๋แดง

หมายถึงดู ไก๋ ๒.

ขนง

หมายถึง[ขะหฺนง] น. คิ้ว, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนง.

ขนลุกขนชัน,ขนลุกขนพอง

หมายถึงน. ขนตั้งชันขึ้นเพราะความขยะแขยงหรือตกใจกลัวเป็นต้น.

ขนอง

หมายถึง[ขะหฺนอง] น. หลัง, ใช้เป็นราชาศัพท์ว่า พระขนอง, ปฤษฎางค์ ก็ว่า. (ข. ขฺนง).

ข่มเหงคะเนงร้าย

หมายถึงก. รังแกเบียดเบียน.

ขยะแขยง

หมายถึง[ขะหฺยะขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, แขยง ก็ว่า.

ขล้ง

หมายถึง[ขฺล้ง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. เผลอไผล, หลง ๆ ลืม ๆ, เช่น แก่มากจนขล้ง. ว. ฟุ้งไป, กระจายไป, เช่นกลิ่นขล้งไปทั้งห้อง.

ขวง

หมายถึงน. ข่วง, บริเวณ, ลาน, เช่น ให้ยกหอกลองยังขวงหลวงริมสนาม. (พงศ. โยนก).

ขวง

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. กรง เช่น ขวงนก ว่า กรงนก.

ขวดตีนช้าง

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ขวดโหล.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ