ตัวกรองผลการค้นหา
ขิ่ง
หมายถึงก. พยายามทำสิ่งที่ยากอันตนจะต้องทำให้เสร็จ เช่น ท้าวธผู้ข้อนขิ่งทำทาน. (ม. คำหลวง ชูชก).
ขี้ก้าง
หมายถึงน. ขี้ดีบุกที่ถลุงแล้วเอาไปถลุงอีก. ว. ผอมจนเห็นซี่โครงเป็นซี่ ๆ, ผอมเนื้อน้อย.
ขี้กุ่ง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
ขี้ครั่ง
หมายถึงน. สารซึ่งตัวครั่งผลิตออกมาหุ้มลำตัว ประกอบด้วยชันเป็นส่วนใหญ่ ไข และสารสีแดง.
ขี้โครง
หมายถึง(ปาก) น. ซี่โครง.
ขึ้นเสียง
หมายถึงก. ออกเสียงดังด้วยความโกรธ; เทียบเสียงเครื่องดนตรี.
ขุ่นเคือง
หมายถึงก. โกรธกรุ่น ๆ อยู่ในใจ, เคืองขุ่น ก็ว่า.
เข็ง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ปลาหมอ. (ดู หมอ ๒).
เขย่ง
หมายถึง[ขะเหฺย่ง] ก. ยืนด้วยปลายเท้า, พยุงตัวให้สูงขึ้น.
เข้าข้าง
หมายถึงก. เข้าเป็นฝ่าย.
เข้าทรง
หมายถึงก. อาการที่เจ้าเข้าสิงในตัวคนทรง, มักใช้เข้าคู่กับคำ เข้าเจ้า เป็น เข้าเจ้าเข้าทรง.
เข้าโลง
หมายถึง(ปาก) ก. ตาย.