ตัวกรองผลการค้นหา
ค้อนทอง
หมายถึงน. ชื่อนกร้องเสียงดังกุ๊ก ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).
เพิดเพ้ย
หมายถึงก. เย้ยหยัน; ร้องเฮ้ย (ใช้เป็นคำขับไล่ให้หนีไป).
เปิง ๆ
หมายถึงว. ดังเต็มที่ เช่น เสียงร้องเปิง ๆ, เตลิดไป เช่น วิ่งเปิง ๆ.
ส่งเสียง
หมายถึงก. ร้องเสียงดัง, แผดเสียง, เช่น ดีใจอะไรส่งเสียงมาแต่ไกล ส่งเสียงอื้ออึง.
ฮึย,ฮึย ๆ
หมายถึงอ. เสียงร้องไล่หรือกระตุ้นเพื่อเร่งวัวควายให้เดินหรือวิ่ง.
กระสือดูด
หมายถึงน. เรียกผลกล้วยที่แกร็นทั้งเครือ. (ปาก) ว. เรียกคนที่ซูบซีด.
ช้อนหอย
หมายถึงน. ชื่อเรียกช้อนกระเบื้อง.
เดินสะพัด
หมายถึงก. หมุนเวียน, เรียกบัญชีกระแสรายวันว่า บัญชีเดินสะพัด.
ตงุ่น
หมายถึง[ตะหฺงุ่น] ว. เรียกนํ้าตาลที่เคี่ยวจนเป็นยางอย่างนํ้าผึ้งว่า นํ้าตาลตงุ่น.
ตระนาว
หมายถึง[ตฺระ-] น. เรียกกระแจะชนิดหนึ่ง.
ตีนเหยียด
หมายถึงน. ชื่อเรียกสระอุ.
บรมครู
หมายถึงน. คำที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าโดยเฉพาะ.