ตัวกรองผลการค้นหา
ป่าช้า
หมายถึงน. ป่าหรือที่ซึ่งจัดไว้เป็นที่ฝังหรือเผาศพ.
วนานต์
หมายถึงน. ชายป่า. (ป., ส.).
เวณิ
หมายถึงน. ผมซึ่งถักปล่อยไว้. (ป., ส.).
พนโคจร
หมายถึง[พะนะโคจอน] น. ชาวป่า, พรานป่า. (ส. วนโคจร).
วยัคฆ์
หมายถึงน. เสือ. (ป. วฺยคฺฆ, พฺยคฺฆ; ส. วฺยาฆฺร).
ศารทูล
หมายถึง[สาระ-] น. เสือโคร่ง. (ส. ศารฺทูล; ป. สทฺทูล).
เสือกินวัว
หมายถึงน. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสขีดเป็นตา ๑๖ ตา มีผู้เล่น ๒ ฝ่าย ฝ่ายเสือมี ๔ ตัว ฝ่ายวัวมี ๑๒ ตัว โดยฝ่ายเสือวางเสือ ๔ ตัวไว้ที่มุมทั้ง ๔ แล้วฝ่ายวัวจะวางวัวลงในช่องทีละตัว พยายามไม่ให้เสือกินได้ การเดินต้องเดินทางตรงทีละช่อง เวลาเสือกินวัวต้องข้ามวัวไป ๑ ช่อง ถ้าเสือถูกล้อมจนเดินไม่ได้ ฝ่ายเสือก็แพ้ ถ้าฝ่ายวัวถูกเสือกินหมด ฝ่ายวัวก็แพ้.
ชั่วช่างชี ดีช่างสงฆ์
หมายถึง(สำ) ว. ปล่อยไปตามเรื่องตามราว ไม่เอาเป็นธุระ.
ปลงตก
หมายถึงก. พิจารณาจนเห็นจริงแล้วปล่อยไปตามสภาพ.
พนวาสี
หมายถึง[พะนะ-] น. ผู้อยู่ป่า, ฤษี. ว. ซึ่งอยู่ในป่า. (ป., ส. วนวาสี).
เสือทลายห้าง ช้างทลายโรง
หมายถึง(สำ) น. คนที่แสดงกิริยาเอะอะตึงตัง.
กล่าวเกลี้ยง
หมายถึง(กลอน) ก. พูดเพราะ เช่น กล่าวเกลี้ยงไมตรีชวนชัก. (เสือโค).