ค้นเจอ 553 รายการ

ผมเปีย

หมายถึงน. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, เปีย หรือ หางเปีย ก็เรียก.

ผยอง

หมายถึง[ผะหฺยอง] ก. เผ่นโผน; ลำพอง, เย่อหยิ่ง, ฮึกเหิม.

ผรณ,ผรณ-

หมายถึง[ผะระนะ-] น. การแผ่ไป, การซ่านไป. (ป.).

ผรณาปีติ

หมายถึง[ผะระ-] น. ปีติที่เกิดแล้วทำให้รู้สึกซาบซ่านไปทั่วร่างกาย. (ป.).

ผรุพก

หมายถึง[ผะรุ-] น. กระโถน. (ส.).

ผรุสวาจา

หมายถึง[ผะรุสะวาจา, ผะรุดสะวาจา] น. คำหยาบ. (ป.).

ผลก

หมายถึง[ผะหฺลก] (โบ) ว. บ่อย ๆ, เนือง ๆ.

ผลคุนีบูรพมาส

หมายถึง[-บูระพะมาด] น. วันเพ็ญในนักษัตรอุตรผลคุนี. (ส. ผาลคุนี + ปูรฺว + มาส).

ผลง

หมายถึง[ผฺลง] ก. ปลิดปลง, ฆ่าให้ตาย.

ผล็อย,ผล็อย ๆ

หมายถึง[ผฺล็อย] ว. อาการที่ร่วงหรือหล่นไปโดยเร็ว เช่น ฝนตกผล็อย ๆ, อาการที่หลับไปโดยเร็ว เช่น หลับผล็อย, ผ็อย หรือ ผ็อย ๆ ก็ว่า.

ผลา

หมายถึง[ผฺลา] น. ง้าว; ก้อนหิน. ว. กล้า; คม.

ผลาหาร

หมายถึง[ผะลาหาน] น. อาหารคือลูกไม้.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ