ตัวกรองผลการค้นหา
จุดสะเทิน
หมายถึง(ฟิสิกส์) น. บริเวณเล็ก ๆ ที่เป็นกลาง.
ตกสะเก็ด
หมายถึงก. อาการที่เลือดและนํ้าเหลืองแห้งติดกรังอยู่ที่ปากแผล.
ถือวิสาสะ
หมายถึงก. ถือว่าสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น ถือวิสาสะหยิบหนังสือเพื่อนไปโดยไม่บอก.
นางแต่งตัวสะ
หมายถึงน. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.
บัญชีเดินสะพัด
หมายถึง(กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคล ๒ คนตกลงกันว่าสืบแต่นั้นไปหรือในชั่วเวลากำหนดอันใดอันหนึ่ง ให้ตัดทอนบัญชีหนี้ทั้งหมดหรือแต่บางส่วนอันเกิดขึ้นแต่กิจการในระหว่างเขาทั้ง ๒ นั้นหักกลบลบกัน และคงชำระแต่ส่วนที่เป็นจำนวนคงเหลือโดยดุลภาค.
แพร่สะพัด
หมายถึงก. กระจายไปทั่ว เช่น ข่าวแพร่สะพัดไปโดยเร็ว.
มุมสะท้อน
หมายถึง(แสง) น. มุมระหว่างรังสีสะท้อนกับเส้นปรกติที่ลากผ่านจุดตกกระทบบนผิววัตถุ.
รถสะเทินน้ำสะเทินบก
หมายถึงน. รถที่ใช้งานได้ทั้งในน้ำและบนบก.
รัส,รัส-,รัสสะ
หมายถึง[รัดสะ-] ว. สั้น. (ป.).
วาสะ
หมายถึงน. การอยู่, การพัก; ที่อยู่, บ้าน. (ป., ส.).
วิหิงสะ,วิหิงสา,วิเหสา
หมายถึงน. ความเบียดเบียน; การทำร้าย. (ป. วิหึสา, วิเหสา; ส. วิหึส).
สะกิด
หมายถึงก. เอาปลายเล็บหรือสิ่งที่คล้ายคลึงกันเขี่ยหรือแคะแต่เบา ๆ เพื่อให้รู้ตัวหรือเพื่อให้หลุดหรือให้แตกออกเป็นต้น เช่น เอามือสะกิดสีข้าง ใช้เข็มสะกิดฝีให้หนองออก; โดยปริยายหมายความว่า เตือนให้นึกถึง.