ตัวกรองผลการค้นหา
ระยำยับ
หมายถึงว. แหลกยับเยิน, แตกย่อยยับ.
ระรวย
หมายถึงว. รวย ๆ, แผ่ว ๆ, เบา ๆ, เช่น หายใจระรวย ลมพัดมาระรวย; ส่งกลิ่นหอมน้อย ๆ เช่น หอมระรวย.
ระรอง
หมายถึง(กลอน) ว. สุกใส, งาม.
ระเร,ระเร่
หมายถึงก. เที่ยวเตร่ไปในที่ต่าง ๆ โดยไม่กำหนด, ไถล.
ระเริง
หมายถึงก. ร่าเริงบันเทิงใจ, สนุกสนานเบิกบานเต็มที่, เช่น แมวไม่อยู่หนูระเริง อย่าระเริงจนเกินไป.
ระลง
หมายถึง(กลอน) ก. ครั่นคร้าม, กลัว.
ระลอง
หมายถึงก. เอ็นดู. (อนันตวิภาค).
ระลัดได
หมายถึงก. ลัดนิ้วมือ.
ระลุก
หมายถึงว. คับ.
ระวาม
หมายถึงว. วู่วาม.
ระหองระแหง
หมายถึงก. บาดหมางกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่ปรองดองกัน, เช่น ผัวเมียระหองระแหงกันอยู่เสมอ. ว. ผิดใจกันเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ, ไม่ใคร่ถูกกัน, เช่น เขามีเรื่องระหองระแหงกันอยู่เรื่อย.
ระแหง
หมายถึงน. รอยแยกขนาดแคบ ๆ ของแผ่นดินเป็นต้นที่แยกออกจากกัน เช่น ดินเป็นระแหง แตกระแหง.