ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา วสะ, เสาะ, แสะ, ชาตสระ, โมษณะ, สตัฟฟ์, สตู, สถาบก, สทิง, สบัน, สไบ, สระ
กาสะ
หมายถึง(ราชา) น. การไอ, ใช้ว่า พระกาสะ. (ป., ส.).
ดึงสะ
หมายถึงว. สามสิบ. (ป. ตึส).
นางสะ
หมายถึงน. หญิงสาววัยรุ่นแต่งตัวใส่เกี้ยว นุ่งผ้าลายพื้นเขียว ห่มผ้าแพรพื้นแดง เดินประนมมือตามกระบวนแห่เต็มยศขนาบพระราชยานในพระราชพิธีโสกันต์, นางแต่งตัวสะ หรือ สาวสะ ก็เรียก.
ผัสส,ผัสส-,ผัสสะ
หมายถึงน. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ, การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).
พัตติงสะ
หมายถึงว. สามสิบสอง. (ป.).
มหานสะ
หมายถึง[มะหานะสะ] น. ครัว, โรงครัว. (ป.).
ยาประสะ
หมายถึงน. ยาประเภทหนึ่งซึ่งตามปรกติเข้าเครื่องยาสิ่งหนึ่งซึ่งเป็นตัวหลัก มีปริมาณเท่ากับเครื่องยาอื่น ๆ อีกหลายอย่างรวมกัน เรียกชื่อตามเครื่องยาที่เป็นหลัก เช่น ยาประสะขิง คือ เข้าขิงครึ่งหนึ่งกับเครื่องยาอื่น ๆ อีกครึ่งหนึ่ง แต่มีบางชนิดเครื่องยาที่เป็นตัวหลักมีปริมาณไม่ถึงครึ่งหนึ่งของเครื่องยาทั้งหมด เช่น ยาประสะกานพลู.
ลุแก่โทสะ,ลุโทสะ
หมายถึงก. บันดาลโทสะ, โกรธมาก, เช่น เขาทำร้ายผู้อื่นด้วยลุแก่โทสะ.
วสะ
หมายถึงน. อำนาจ, กำลัง; ความตั้งใจ, ความปรารถนา. (ป.; ส. วศ).
อาศเลษา,อสิเลสะ
หมายถึง[อาสะเลสา, อะสิเลสะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๙ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปแขนคู้หรือพ้อม, ดาวเรือน หรือ ดาวนกอยู่ในปล่อง ก็เรียก.
กระสะ
หมายถึงน. ดินหรือหินหรือทรายเป็นต้นที่อยู่ในบ่อแร่ ซึ่งให้ผลเป็นสินค้าแก่ผู้ทำแร่, ขี้ผงของแร่.
จัตตาฬีสะ
หมายถึง(แบบ) ว. สี่สิบ. (ป.).