คำในภาษาไทย
ส่วย
หมายถึง น. ชนชาติพูดภาษาตระกูลมอญ-เขมรพวกหนึ่ง อยู่ทางภาคอีสาน.
หมายถึง น. ของที่เรียกเก็บจากพื้นเมืองส่งเป็นภาคหลวงตามวิธีเรียกเก็บภาษีอากรในสมัยโบราณ; เงินช่วยราชการตามที่กําหนดเรียกเก็บจากราษฎรชายที่มิได้รับราชการทหารเป็นรายบุคคล, รัชชูปการ ก็ว่า.
ภาพประกอบ ส่วย
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
พลี มัญเชฏฐิกากร ร่องส่วย ส สกทาคามี,สกิทาคามี สกปรก สกรรมกริยา สกล สกี สุงก,สุงก-,สุงกะ ส่งส่วย อายุกตกะ,อายุตกะ