พัทธยา

หมายถึง น. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.

หมายถึง น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.