พร่ำคำในภาษาไทยหมายถึง [พฺรํ่า] ว. รํ่าไป, ซํ้า ๆ ซาก ๆ, บ่อย ๆ, เช่น พร่ำบ่น พร่ำเพ้อรำพัน พร่ำสาธยายมนตร์. 0 0พร่ำ อ่านว่าอ่านว่า /พฺร่ำ/ ภาพประกอบพร่ำ