ประทุษคำในภาษาไทยหมายถึง [ปฺระทุด] ก. ทําร้าย, ทําชั่ว, ทําเลวทราม, ทําผิด, เบียดเบียน. (ส.). 0 0ประทุษ อ่านว่าอ่านว่า /ปฺระ-ทุด/ ภาพประกอบประทุษ คำในภาษาไทยที่คล้ายกันปกครองปกปักรักษาปกปิดปการปฏิคมปฏิคาหกปฏิชีวนะปฏิทินปฏิภาคนิมิตปฏิภาณกวีปฏิรพปโกฏิ