คำในภาษาไทยบันหมายถึง ก. ผัน, ผิน.หมายถึง ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. (ดึกดําบรรพ์).หมายถึง น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ภาพประกอบ บัน คำในภาษาไทยที่คล้ายกันบกพร่อง บง บด บรรกวด บรรจบ บรรจุ บรรดา บรรทม บรรทุก บรรลาย บรรสบ บรรเทืองแชร์บทความนี้ แชร์ กลับไปที่หน้าหลัก "พจนานุกรมไทย"ก่อนหน้าบัทม์ถัดไปบั่น
