ท่อ

หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) ว. เท่า, เสมอ.

หมายถึง ก. โต้ตอบ, ประสาน, เช่น นกท่อเสียงกัน.

หมายถึง (โบ) ก. ตี เช่น ขุนสามชนเจ้าเมืองฉอดมาท่อเมืองตาก กูไปท่อบ้านท่อเมือง. (จารึกพ่อขุนรามคำแหง).

หมายถึง น. สิ่งสําหรับให้สิ่งอื่นมีนํ้าเป็นต้นผ่านไปได้ มักมีลักษณะกลม รูปคล้ายปล่อง เช่น ท่อนํ้า ท่อลม.