คำในภาษาไทย
ทะลึ่ง
หมายถึง ก. ถีบตัวพรวดขึ้นมา เช่น ทะลึ่งขึ้นจากนํ้า, เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วผิดหูผิดตา เช่น ต้นไม้ทะลึ่งขึ้น; แสดงกิริยาหรือวาจาอันไม่สมควรในเรื่องที่มิใช่ธุระของตัวหรือในเวลาที่เขาไม่ต้องการ, แสดงกิริยาหรือวาจาอาจเอื้อม ไม่รู้จักที่ตํ่าสูง.
ภาพประกอบ ทะลึ่ง
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กุกะมะเทิ่ง ตึงตัง ทะลึ่งตึงตัง ทะเล้น ท้องถิ่น ท้องแขน ท้องแข็ง บ้าระห่ำ ผุด ล้น หน้าทะเล้น หมื่น
