คำในภาษาไทย หมวด ว
"คำในภาษาไทย หมวด ว" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
รวม คำในภาษาไทย หมวด ว ทั้งหมด มีดังต่อไปนี้ (หน้าที่ 8)
- วิบุล,วิบูล
หมายถึง ว. เต็ม, กว้างขวาง, มาก, ใช้ว่า วิบุลย์ หรือ วิบูลย์ ก็มี. (ป., ส. วิปุล). - วิบุลย์,วิบูลย์
หมายถึง ดู วิบุล, วิบูล. - วิปการ,วิประการ
หมายถึง [วิปะกาน, วิปฺระกาน] ก. ผิดฐานะ, ไม่เหมาะสม. (ป. วิปฺปการ; ส. วิปฺรการ ว่า ประทุษร้าย, แก้แค้น). - วิปฏิสาร,วิประติสาร
หมายถึง [วิบปะติสาน, วิปฺระ-] น. ความเดือดร้อน, ความร้อนใจ, (ภายหลังที่ได้กระทำผิด หรือเนื่องด้วยการกระทำผิด). (ป. วิปฺปฏิสาร; ส. วิปฺรติสาร). - วิประลาป,วิปลาป
หมายถึง [วิปฺระลาบ, วิบปะ-] น. การพูดเพ้อ, การพูดพรํ่า; การทุ่มเถียง, การโต้ตอบ; การอ้อนวอน, การพรํ่าบ่น. (ป. วิปฺปลาป; ส. วิปฺรลาป). - วิประวาส,วิปวาส
หมายถึง [วิปฺระวาด, วิบปะ-] น. การพลัดพราก, การจากไป, การไปอยู่ที่อื่น. (ป. วิปฺปวาส; ส. วิปฺรวาส). - วิประโยค
หมายถึง [วิปฺระโยก] น. ความพลัดพราก, ความกระจัดกระจาย, ความจากกัน. ว. เศร้าโศก เช่น วันวิปโยค แม่น้ำวิปโยค. (ป. วิปฺปโยค; ส. วิปฺรโยค). - วิปริต
หมายถึง [วิปะหฺริด, วิบปะหฺริด] ก. แปรปรวน, ผิดปรกติ, ผิดแนวทาง, แปรปรวนไปข้างร้าย, กลับกลายไปข้างร้าย. (ป.; ส. วิปรีต). - วิปลาส
หมายถึง [วิปะลาด, วิบปะลาด] ก. คลาดเคลื่อนไปจากธรรมดาสามัญ เช่น สติวิปลาส ตัวอักษรวิปลาส สัญญาวิปลาส. (ป. วิปลฺลาส, วิปริยาส; ส. วิปรฺยาส). - วิปักษ์
หมายถึง น. ฝ่ายตรงกันข้าม, ข้าศึก, ศัตรู, ปรปักษ์. (ส.; ป. วิปกฺข). - วิปัสสก
หมายถึง น. ผู้เห็นแจ้ง. (ป.). - วิปัสสนา
หมายถึง [วิปัดสะนา] น. ความเห็นแจ้ง, การฝึกอบรมปัญญาให้เกิดความเห็นแจ้งในสังขารทั้งหลายว่าเป็นของไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา. (ป.). - วิปัสสนาธุระ
หมายถึง น. การเรียนวิปัสสนา, คู่กับ คันถธุระ การเรียนคัมภีร์ปริยัติ. (ป. วิปสฺสนา + ธุร). - วิปัสสนายานิก
หมายถึง น. ผู้มีวิปัสสนาเป็นยาน, ผู้ปฏิบัติวิปัสสนาล้วน ๆ โดยมิได้เคยฝึกหัดเจริญสมาธิใด ๆ มาก่อน. - วิปโยค
หมายถึง [วิบปะโยก] น. ความพลัดพราก, ความกระจัดกระจาย, ความจากกัน. ว. เศร้าโศก เช่น วันวิปโยค แม่น้ำวิปโยค. (ป. วิปฺปโยค; ส. วิปฺรโยค). - วิพากษ์
หมายถึง ก. พิจารณาตัดสิน. (ส. วิวกฺษา; เทียบ วิวาก ว่า ผู้พิพากษา). - วิพากษ์วิจารณ์
หมายถึง ก. วิจารณ์, ติชม, เช่น คนดูหนังวิพากษ์วิจารณ์ว่า หนังเรื่องนี้ดำเนินเรื่องช้าทำให้คนดูเบื่อ. - วิพิธทัศนา
หมายถึง [วิพิดทัดสะนา] น. การแสดงหลาย ๆ อย่างที่แสดงต่อเนื่องในสถานที่แสดงเดียวกัน. - วิพุธ
หมายถึง น. ผู้รู้, นักปราชญ์. (ป., ส.). - วิภว,วิภว-
หมายถึง [-พะวะ-] น. ความเจริญ; สมบัติ; ความไม่มีไม่เป็น. (ป., ส.). - วิภวตัณหา
หมายถึง น. ความปรารถนาในความไม่มีไม่เป็น. (ป.). - วิภังค์
หมายถึง น. การจำแนก, การแบ่ง; ชื่อคัมภีร์ที่ ๒ แห่งพระอภิธรรมปิฎก. (ป., ส.). - วิภัช,วิภัช-
หมายถึง [-พัด, -พัดชะ-] ก. แบ่ง, แยก, จำแนก. (ป., ส.). - วิภัชพยากรณ์
หมายถึง น. การพยากรณ์หรืออธิบาย โดยจำแนกธรรมแต่ละหัวข้อตามเหตุและผลแห่งธรรมนั้น ซึ่งคำนึงถึงนิสัยของผู้ฟังเป็นที่ตั้ง. - วิภัชวาที
หมายถึง น. ผู้จำแนกธรรมแต่ละหัวข้อตามเหตุและผลแห่งธรรมนั้น โดยคำนึงถึงนิสัยของผู้ฟังเป็นที่ตั้ง. - วิภัตติ
หมายถึง [วิพัด] น. การแบ่ง, การจัดเป็นพวก, การจำแนก; (ไว) ประเภทคำในภาษาบาลีเป็นต้นที่แปลงท้ายคำแล้วเพื่อบอกการกหรือกาล เช่น ปุริโส (อันว่าบุรุษ) เป็น กรรตุการก ปุริสํ (ซึ่งบุรุษ) เป็น กรรมการก จรติ (ย่อมเที่ยวไป) เป็น ปัจจุบันกาล จริ (เที่ยวไปแล้ว) เป็นอดีตกาล จริสฺสติ (จักเที่ยวไป) เป็น อนาคตกาล. (ป.). - วิภา
หมายถึง น. รัศมี, แสงสว่าง, ความแจ่มแจ้ง, ความสุกใส, ความงดงาม. (ป., ส.). - วิภาค
หมายถึง น. การแบ่ง, การจำแนก; ส่วน, ตอน. (ป., ส.). - วิภาช
หมายถึง ก. วิภัช. - วิภาดา
หมายถึง ว. สว่าง. (ป. วิภาตา). - วิภาวี
หมายถึง น. ผู้รู้แจ้งชัด, นักปราชญ์. (ป.; ส. วิภาวินฺ). - วิภาษ
หมายถึง ก. พูดแตกต่าง, พูดแย้ง. (ส. วิ + ภาษฺ). - วิภาส
หมายถึง ก. ส่องสว่าง, มีแสงสว่าง. (ส. วิภาสา ว่า แสง). - วิภู
หมายถึง น. ผู้ครอง, พระเจ้าแผ่นดิน. ว. ยิ่งใหญ่, มีอำนาจ; แข็งแรง. (ป., ส.). - วิภูษณะ
หมายถึง [วิพูสะ-] น. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสน). - วิภูษา
หมายถึง น. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสา). - วิภูษิต
หมายถึง ว. แต่งแล้ว, ประดับแล้ว. (ส.; ป. วิภูสิต). - วิมน
หมายถึง ว. ใจคอวิปริต, เคลือบแคลง; ไม่พอใจ, ไม่สนใจ. (ป.). - วิมล
หมายถึง ว. ปราศจากมลทิน, ไม่มีตำหนิ, ใส, สะอาด, บริสุทธิ์, กระจ่าง, งาม. (ป., ส.). - วิมลัก
หมายถึง [วิมะ-] (โบ) ว. รักยิ่ง. - วิมลาก
หมายถึง [วิมะ-] (โบ) ว. มากยิ่ง. - วิมังสา
หมายถึง น. การสอบสวน, ความไตร่ตรอง, ความพิจารณา. (ป. วีมํสา; ส. มีมำสา). - วิมัติ
หมายถึง น. ความเคลือบแคลง, ความสงสัย. (ป., ส. วิมติ). - วิมาน
หมายถึง น. ที่อยู่หรือที่ประทับของเทวดา; ยานทิพย์. (ป., ส.). - วิมุข
หมายถึง [-มุก] ว. กลับหน้า; เพิกเฉย; ข้างหลัง, ฝ่ายหลัง. (ป., ส.). - วิมุต
หมายถึง [-มุด] ก. พ้น, หลุดพ้น. (ป. วิมุตฺต; ส. วิมุกฺต). - วิมุตติ
หมายถึง [วิมุด, วิมุดติ] น. ความหลุดพ้น; ชื่อหนึ่งของพระนิพพาน. (ป.; ส. วิมุกฺติ). - วิร,วิร-,วิระ
หมายถึง [วิระ-] ว. วีระ, กล้าหาญ. น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; ผู้พากเพียร; ผู้เรืองนามในทางกล้าหาญ. (ป., ส. วีร). - วิรงรอง
หมายถึง น. พลับพลึง, วิรังรอง ก็ว่า. (ช.). - วิรตะ,วิรัต
หมายถึง ว. ปราศจากความยินดี, ไม่ยินดี. (ป. วิรตฺต; ส. วิรกฺต). - วิรมณะ
หมายถึง [วิระมะ-] น. การงดเว้น, การตัดความยินดี. (ป.). - วิรวะ,วิราวะ
หมายถึง [วิระ-] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว, เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.). - วิรังรอง
หมายถึง น. พลับพลึง, วิรงรอง ก็ว่า. (ช.). - วิรัช
หมายถึง ว. ปราศจากธุลี, ไม่มีมลทิน, บริสุทธิ์, สะอาด. (ป., ส.). - วิรัช
หมายถึง (แบบ) ว. ต่างประเทศ. (ป. วิรชฺช). - วิรัติ
หมายถึง [-รัด] ก. งดเว้น, เลิก. น. การงดเว้น, การเลิก, เช่น มังสวิรัติ สุราวิรัติ. (ป., ส. วิรติ). - วิราคะ
หมายถึง น. ความปราศจากราคะ, ความหน่าย, ความไม่ไยดี; พระนิพพาน. (ป., ส.). - วิราม
หมายถึง ว. งาม. - วิริยภาพ
หมายถึง น. ความเพียร, ความบากบั่น; ความกล้า. - วิริยะ
หมายถึง น. ความเพียร, ความบากบั่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ อุตสาหะ เป็น วิริยอุตสาหะ; ความกล้า; วิริยภาพ ก็ใช้. (ป.; ส. วีรฺย). - วิรุธ
หมายถึง ว. พิรุธ. (ป., ส.). - วิรุฬหก
หมายถึง [-รุนหก] น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจำทิศทักษิณ. (ป.). - วิรุฬห์
หมายถึง ว. เจริญ, งอกงาม. (ป.; ส. วิรูฒ). - วิรูป
หมายถึง ว. น่าเกลียด, พิการ, ไม่น่าดู. (ป., ส.). - วิรูปักษ์
หมายถึง น. ชื่อท้าวจาตุมหาราชองค์หนึ่ง ประจำทิศประจิม. (ป. วิรูปกฺข). - วิลย,วิลย-,วิลัย
หมายถึง [วิละยะ-, วิไล] น. ความย่อยยับ, การสลาย, การทำให้สลาย. (ป., ส.). - วิลันดา
หมายถึง น. ชาวดัตช์, ชาวฮอลันดา. (ม.). - วิลาด,วิลาศ
หมายถึง ว. ที่เป็นของยุโรป (เป็นคำที่ชาวอินเดียในสมัยก่อนเรียกชาวตะวันตกโดยเฉพาะชาวอังกฤษ) เช่น สาคูวิลาด เหล็กวิลาด ผ้าวิลาศ. (เปอร์เซีย wilayat). - วิลาป
หมายถึง ก. พิลาป. (ป., ส.). - วิลาวัณย์
หมายถึง ว. งามยิ่ง, งามเลิศ. (ส. วิ + ลาวณฺย). - วิลาส
หมายถึง ว. พิลาส, งามมีเสน่ห์, งามอย่างสดใส. (ป., ส.). - วิลาสินี
หมายถึง ว. งามอย่างสดใส, งามมีเสน่ห์ เช่น อันว่าเจ้ามัทรีวิลาสินีนงราม. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (ส.). - วิลิปดา
หมายถึง น. พิลิปดา. - วิลิศมาหรา
หมายถึง (ปาก) ว. หรูหรา เช่น แต่งตัววิลิศมาหรา. - วิวรณ์
หมายถึง น. การเปิด, การเผยแผ่, การไขความ. (ป., ส.). - วิวรรธน์
หมายถึง น. ความเจริญรุ่งเรือง, ความคลี่คลายไปในทางเจริญ. (ส. วิวรฺธน; ป. วิวฑฺฒน). - วิวระ
หมายถึง [-วะ-] น. ช่อง, ปล่อง, เหว, รู, โพรง; ความผิด. (ป., ส.). - วิวัฏ
หมายถึง น. พระนิพพาน. (ป. วิวฏฺฏ). - วิวัฒน,วิวัฒน-,วิวัฒน์
หมายถึง [-วัดทะนะ-, -วัด] น. ความเจริญรุ่งเรือง, ความคลี่คลายไปในทางเจริญ. (ป. วิวฑฺฒน; ส. วิวรฺธน) - วิวัฒนาการ
หมายถึง [วิวัดทะนากาน] น. กระบวนการเปลี่ยนแปลงหรือคลี่คลายไปสู่ภาวะที่ดีขึ้นหรือเจริญขึ้น เช่น วิวัฒนาการแห่งมนุษยชาติ วิวัฒนาการแห่งศิลปวัฒนธรรม. - วิวัน
หมายถึง น. ที่เปล่าเปลี่ยว. (ป.). - วิวาท
หมายถึง ก. ทะเลาะ เช่น เด็กวิวาทกัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทะเลาะ เป็น ทะเลาะวิวาท. (ป., ส.). - วิวาห,วิวาห-,วิวาห์,วิวาหะ
หมายถึง [วิวาหะ-] น. “การพาออกไป” หมายถึง การแต่งงานแบบหนึ่งที่ฝ่ายชายจะต้องถูกนำไปอยู่ที่บ้านฝ่ายหญิง เรียกว่า วิวาหมงคล, เป็นประเพณีแต่งงานที่นิยมปฏิบัติกันในประเทศอินเดียฝ่ายใต้, การแต่งงานตามประเพณีไทย ไม่ว่าฝ่ายหญิงจะไปอยู่ที่บ้านฝ่ายชาย หรือฝ่ายชายจะไปอยู่ที่บ้านฝ่ายหญิง หรือจะแยกไปอยู่ตามลำพัง ก็เรียกว่า วิวาหะ หรือ วิวาหมงคล ทั้งสิ้น. (ป., ส.). - วิวาหมงคล
หมายถึง น. พิธีแต่งงาน, งานสมรส, เช่น ขอเชิญหลั่งน้ำพระพุทธมนต์ในงานวิวาหมงคล. - วิวิจ
หมายถึง ว. สงัด, ปลีกตัวไปอยู่ในที่สงัด. (ป. วิวิจฺจ). - วิวิต
หมายถึง ว. สงัด, ปลีกตัวไปอยู่ในที่สงัด. (ป. วิวิตฺต, ส. วิวิกฺต). - วิวิธ
หมายถึง ว. ต่าง ๆ กัน. (ป., ส.). - วิศรุต
หมายถึง [วิดสะรุด] ว. มีชื่อเสียง, ปรากฏ. (ส. วิศฺรุต; ป. วิสฺสุต). - วิศว,วิศว-
หมายถึง [วิดสะวะ-] ว. ทั้งหมด, ทั้งปวง. (ส. วิศฺว; ป. วิสฺส). - วิศวกร
หมายถึง [วิดสะวะกอน] น. ผู้ประกอบงานวิศวกรรม. - วิศวกรรม
หมายถึง [วิดสะวะกำ] น. ชื่อเทวดาตนหนึ่ง ผู้ชำนาญในการช่างทั้งปวง, วิษณุกรรม วิสสุกรรม เวสสุกรรม หรือ เพชฉลูกรรม ก็เรียก. (ส.; ป. วิสฺสกมฺม, วิสฺสุกมฺม); การนำความรู้ทางคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติมาประยุกต์ใช้. - วิศวกรรมศาสตร์
หมายถึง [วิดสะวะกำมะสาด] น. วิชาที่เกี่ยวกับการนำความรู้ทางคณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ธรรมชาติมาประยุกต์ใช้ มีหลายสาขา เช่น วิศวกรรมโยธา วิศวกรรมไฟฟ้า วิศวกรรมเครื่องกล. (อ. engineering). - วิศัลย์
หมายถึง ว. ปราศจากความเสียดแทง, ไม่ทุกข์ร้อน. (ส.; ป. วิสลฺล). - วิศาข,วิศาข-,วิศาขะ,วิศาขา,วิศาขา
หมายถึง น. ชื่อเดือนที่ ๖ แห่งจันทรคติ ตกราวเดือนพฤษภาคม, ถ้าในปีอธิกมาสจะตกราวเดือนมิถุนายน. (ส.; ป. วิสาข, วิสาขา). - วิศาขบูชา
หมายถึง น. วิสาขบูชา, การบูชาในวันเพ็ญเดือน ๖ ซึ่งเป็นวันประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพานของพระพุทธเจ้า. (ส. วิศาข + ปูชา; ป. วิสาข + ปูชา). - วิศาขา,วิศาขา,วิสาขะ,วิสาขะ
หมายถึง น. ดาวฤกษ์ที่ ๑๖ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปแขนนาง หนองลาด เหมือง หรือไม้ฆ้อง, ดาวคันฉัตร หรือ ดาวศีรษะกระบือ ก็เรียก. (ส.; ป. วิสาข, วิสาขา). - วิศางค์
หมายถึง น. ๑ ใน ๒๐ ของเฟื้อง. (ส. วีศ + องฺค). - วิศาล
หมายถึง ว. ไพศาล, กว้างขวาง. (ส.; ป. วิสาล). - วิศิษฏ์
หมายถึง ว. เลิศ, ยอดเยี่ยม, เด่น, ดียิ่ง, ประเสริฐ. (ส. วิศิษฺฏ; ป. วิสิฏฺ). - วิศุทธ์,วิศุทธิ์
หมายถึง ว. วิสุทธ์, วิสุทธิ์. (ส.; ป. วิสุทฺธ, วิสุทฺธิ).