คำในภาษาไทย หมวด พ
"คำในภาษาไทย หมวด พ" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
รวม คำในภาษาไทย หมวด พ ทั้งหมด มีดังต่อไปนี้ (หน้าที่ 9)
- พันไฉน
หมายถึง ดู พาดไฉน. - พับ
หมายถึง น. เรียกลักษณะผ้าหรือกระดาษที่พับไว้ เช่น ซื้อผ้าในพับ. ก. ทบ เช่น พับผ้า พับกระดาษ, หักทบ เช่น พับมีด, คู้เข้า เช่น นั่งพับขา; สิ้นกำลังทรงตัว เช่น คอพับ; ตัดบัญชีเป็นสูญ เช่น เป็นพับไป. ว. ที่ทบหรือหักทบเข้าด้วยกัน เช่น ผ้าพับ มีดพับ. - พับฐาน
หมายถึง (ปาก) ก. เลิกล้ม, ทำลายลงหมด; แพ้อย่างราบคาบ. - พับผ้า
หมายถึง น. เรียกทางหลวงที่วกไปวกมาว่า ทางพับผ้า. - พับเขียง
หมายถึง ก. ห่มผ้าเฉียงบ่า. - พับเพียบ
หมายถึง ว. อาการที่นั่งพับขาให้ปลายเท้าไปทางเดียวกัน. - พับแพนงเชิง
หมายถึง [-พะแนง-] ว. อาการที่นั่งขัดสมาธิ. - พัลลภ
หมายถึง [พันลบ] น. คนสนิท, คนโปรด. (ป., ส. วลฺลภ). - พัลวัน
หมายถึง [พันละ-] ว. อุตลุด, เกี่ยวพันหรือพัวพันกันจนยุ่งเหยิงสับสนแยกไม่ออก, เช่น ตบตีกันเป็นพัลวัน. - พัว
หมายถึง ว. เป็นพวง, ติดกัน. - พัวพัน
หมายถึง ว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พัวพันกับคดีทุจริต, พันพัว ก็ว่า. - พัวะ
หมายถึง ว. เสียงดังเช่นนั้น. - พัศดี
หมายถึง [พัดสะ-] น. ผู้บังคับการเรือนจำ, ผู้ปกครองนักโทษ. - พัสดุ
หมายถึง [พัดสะ-] น. สิ่งของต่าง ๆ, เครื่องใช้ไม้สอย, ที่ดิน, บ้านเรือน. (ส. วสฺตุ; ป. วตฺถุ). - พัสดุภัณฑ์
หมายถึง น. สิ่งของที่บรรจุหีบห่อสำหรับส่งจากแห่งหนึ่งไปยังอีกแห่งหนึ่ง. - พัสดุไปรษณีย์
หมายถึง น. หีบห่อบรรจุสิ่งของที่ส่งทางไปรษณีย์ มีขนาดใหญ่และมีนํ้าหนักมากกว่าไปรษณียภัณฑ์อื่น ๆ หุ้มห่อแน่นหนามั่นคง เหมาะแก่สภาพของสิ่งของและระยะทางที่จะส่งไป. - พัสตร์
หมายถึง น. ผ้า, เขียนเป็น พัตร ก็มี. (ส. วสฺตฺร; ป. วตฺถ). - พัสถาน
หมายถึง [พัดสะ-] น. หลักฐาน, มักใช้เข้าคู่กับคำ สมบัติเป็น สมบัติพัสถาน. - พัสเดา
หมายถึง [พัดสะ-] น. ชื่อหวายชนิดหนึ่งใหญ่กว่าหวายตะค้า. (พจน. ๒๔๙๓). - พา
หมายถึง ก. นำไปหรือนำมา. - พาก
หมายถึง น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่งที่เกิดแก่สัตว์มีวัวควายเป็นต้น. - พากย์
หมายถึง ก. พูดแทนผู้แสดงหรือตามบทบาทของผู้แสดงโขน หนัง หรือภาพยนตร์ เป็นต้น เช่น พากย์โขน พากย์หนังตะลุง พากย์หนังใหญ่ พากย์ภาพยนตร์, บรรยายถ่ายทอดในการแข่งขันกีฬาหรือการแสดงบางอย่าง เช่น พากย์มวย พากย์ฟุตบอล, กล่าวเรื่องราวเป็นทำนองเมื่อเวลาแสดงโขนเล่นหนัง. น. คำพูด, ภาษา; คำกล่าวเรื่องราวเป็นทำนองเมื่อเวลาแสดงโขนหรือหนังใหญ่เป็นต้น, บทพากย์ ก็ว่า. (ป., ส. วากฺย). - พากย์หนัง
หมายถึง (ปาก) ก. พูดตามบทพากย์ภาพยนตร์, พากย์ ก็ว่า. - พากเพียร
หมายถึง ก. บากบั่น, พยายาม, มุ่งทำไม่ท้อถอย. - พาง
หมายถึง ว. เพียง, เช่น, เหมือน, แทบ, ใช้ว่า ปาง หรือ พ่าง ก็มี. - พาง
หมายถึง น. แผ่นโลหะสำหรับตีบอกเสียง. - พาชี
หมายถึง น. ม้า. (ป.; ส. วาชี). - พาซื่อ
หมายถึง ก. เข้าใจตรง ๆ ตามที่เขาพูด, พลอยหลงเชื่อหรือหลงผิดตามไปด้วย. - พาณ,พาณ-
หมายถึง [พาน, พานนะ-] น. ลูกธนู, ลูกปืน. (ป.; ส. วาณ). - พาณวาร
หมายถึง น. เกราะ. (ส. วาณวาร). - พาณาสน์
หมายถึง น. คันธนู. (ส. วาณาสน). - พาณิช
หมายถึง น. พ่อค้า. (ส., ป. วาณิช). - พาณิชย,พาณิชย-,พาณิชย์
หมายถึง [พานิดชะยะ-, พานิด] น. การค้าขาย; ชื่อกระทรวงที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการพาณิชย์ และกิจการทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวเนื่องกับการพาณิชย์รวมตลอดทั้งการซื้อขายและแลกเปลี่ยนสินค้า การควบคุมและส่งเสริมเกี่ยวกับกิจการค้าและการประกันภัย. (ส. วาณิชฺย; ป. วาณิชฺช). - พาณิชยกรรม
หมายถึง น. การค้า. - พาณิชยการ
หมายถึง น. การค้า. - พาณิชยศาสตร์
หมายถึง น. วิชาว่าด้วยการค้า. - พาณิชยศิลป์
หมายถึง น. ศิลปกรรมประเภทหนึ่งซึ่งสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ในด้านธุรกิจการค้าโดยเฉพาะ เช่น ศิลปะในการเขียนภาพโฆษณา ศิลปะในการออกแบบเครื่องแต่งกาย. - พาณินี
หมายถึง น. นางละคร, นางระบำ; หญิงเมาสุรา. (ส.). - พาณี
หมายถึง น. เสียง, ถ้อยคำ, ภาษา; เจ้าแม่แห่งวาจา คือ พระสรัสวดี. (ป., ส. วาณี). - พาณโยชน์
หมายถึง น. แล่งธนู. (ส. วาณโยชน). - พาด
หมายถึง ก. ก่าย เช่น ขาพาดหมอนข้าง, ทอด เช่น พาดบันได พาดสะพาน, พิง เช่น เอาบันไดพาดไว้ที่กำแพง, วางทาบลง, วางทาบห้อยลง, เช่น ผ้าขาวม้าพาดบ่า พาดผ้าไว้ที่ราว พาดผ้าสังฆาฏิ. - พาดควาย
หมายถึง ว. เรียกลักษณะการห่มผ้าของพระอย่างหนึ่ง คือเอาจีวรจีบเข้าแล้วพาดบ่า แล้วคาดรัดประคดอก ว่า ห่มพาดควาย. - พาดพิง
หมายถึง ก. เกี่ยวโยงไปถึง เช่น ให้การพาดพิงถึงผู้อื่น. - พาดหัวข่าว
หมายถึง ก. เก็บความสำคัญของข่าว นำมาตีพิมพ์เป็นหัวเรื่องโดยใช้ตัวอักษรขนาดใหญ่ผิดปรกติเพื่อให้เกิดความสนใจ, เรียกข่าวเช่นนั้นว่า ข่าวพาดหัว. - พาดไฉน
หมายถึง [-ฉะไหฺน] น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Enkleia siamensis Nervling ในวงศ์ Thymelaeaceae ใช้ทำยาได้, พันไฉน ก็เรียก. - พาต
หมายถึง น. ลม. (ป., ส. วาต). - พาท
หมายถึง น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป., ส. วาท). - พาทย์
หมายถึง (กลอน) น. เครื่องประโคม. (ส. วาทฺย). - พาธ,พาธา
หมายถึง น. ความเบียดเบียน, ความทุกข์. (ป., ส.). - พาน
หมายถึง น. ฐานของนมหรือเต้านมเกิดเป็นไตแข็งขึ้นเริ่มอาการแห่งความเป็นหนุ่มสาว, เรียกอาการของนมหรือเต้านมที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า นมขึ้นพาน หรือ นมแตกพาน. - พาน
หมายถึง ว. ทำท่าว่า เช่น พานจะเป็นลม พานจะตาย พานจะโกรธ, พี่ก็พานแก่ชราหูตามัว. (สังข์ทอง). - พาน
หมายถึง น. ภาชนะมีเชิงประเภทหนึ่ง มีหลายชนิด บางชนิดมีรูปทรงคล้ายจาน บางชนิดมีรูปทรงคล้ายขัน เชิงมีรูปร่างต่าง ๆ กัน ใช้สำหรับใส่สิ่งของมีดอกไม้ธูปเทียนเป็นต้น. - พาน
หมายถึง ก. พบปะ มักใช้เข้าคู่กับคำ พบ เป็น พบพาน หรือ พานพบ, เช่น ไม่ได้พบพานเสียนาน; ขวาง, กีดขวาง, ขึงขวาง, เช่น เอาเชือกมาพานไว้ เมื่อคนมาปะทะก็จะล้มลง, กั้นไว้ เช่น พานคนข้างหลังไว้, ระให้หมดไป เช่น เอาไม้กวาดพานหยากไย่. - พาน
หมายถึง น. ตอน, บั้น, (ใช้แก่สิ่งของบางชนิด) เช่น พานท้ายปืน พานท้ายเรือ. - พานกลีบบัว
หมายถึง น. พานที่ริมปากทำเป็นรูปกลีบบัวโดยรอบ. - พานปากกระจับ
หมายถึง น. พานขนาดเล็ก ปากเป็นรูปวงรี ทำเป็นรูปกลีบบัวคลี่ออกคล้ายฝักกระจับ. - พานพระขันหมาก,พระขันหมาก
หมายถึง (โบ; ราชา) น. พานมีรูปทรงคล้ายพานแว่นฟ้า ทำด้วยทองคำ จำหลักลวดลายลงยาสี เป็นเครื่องราชูปโภค ใช้เฉพาะพระเจ้าแผ่นดิน ในพานประกอบด้วย ตลับพู่ใส่ขี้ผึ้ง ๑ มังสี ๒ สำหรับใส่หมากเจียน ๑ หมากทั้งลูก ๑ ซองพลู ๒ สำหรับใส่พลูจีบ ๑ พลูทั้งใบ ๑ ตลับใส่กระวาน ๑ ตลับใส่ยาฝอย ๑ และพระแสงกรรบิด ๑, พานพระศรี ก็ว่า. - พานพระศรี
หมายถึง (ราชา) น. พานใส่หมากพลูของพระเจ้าแผ่นดิน, โบราณเรียก พานพระขันหมาก หรือ พระขันหมาก. - พานร
หมายถึง [พานอน] น. ลิง. (ป., ส. วานร). - พานรินทร์
หมายถึง [พานะริน] (กลอน) น. พญาลิง, ลิง. - พานเรศ
หมายถึง [พานะเรด] (กลอน) น. พญาลิง, ลิง. - พานแว่นฟ้า
หมายถึง น. พานที่ซ้อนกัน ๒ ชั้น ชนิดหนึ่งประดับมุกหรือกระจกเป็นต้น ใบบนเป็นพานทรงสูงซ้อนกันอยู่บนตะลุ่ม อีกชนิดหนึ่งทำด้วยโลหะจำหลักลายกะไหล่ทอง ใบบนเป็นพานเล็กซ้อนอยู่บนพานใหญ่. - พาม
หมายถึง ว. ซ้าย, ข้างซ้าย, เช่น ดยรดาษหน้าหลังหลาม ทงงทักษิณพามพิพิธ. (ม. คำหลวง). (ป., ส. วาม). - พาย
หมายถึง น. เครื่องมือสำหรับพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน ทำด้วยไม้ มีด้ามกลมยาวประมาณ ๒ ศอกสำหรับจับ ด้านที่ใช้พุ้ยน้ำมีลักษณะแบน, ถ้าลอกลวดเป็นคิ้วตลอดกลางใบพาย เรียกว่า พายคิ้ว, ถ้าด้ามสั้น ใบป้อม เพื่อให้จับได้ถนัด เรียกว่า พายทุย, เรียกไม้แบน ๆ ที่มีรูปคล้ายพาย เช่น พายกวนขนม. ก. เอาพายพุ้ยนํ้าให้เรือเดิน. - พายม้า
หมายถึง น. ชื่อเรือขุดชนิดหนึ่ง หัวเรือและท้ายเรือเรียวงอนขึ้นพองาม มีไม้หูกระต่ายติดขวางอยู่ทั้งหัวและท้ายเรือ ตรงกลางลำป่องออก ใช้งานในแถบภาคกลาง, ใช้ว่า ไพม้า หรือ พลายม้า ก็มี. - พายัพ
หมายถึง ว. ตะวันตกเฉียงเหนือ. (ส. วายวฺย ว่า ของวายุ). - พายุ
หมายถึง น. ลมแรง. (ป., ส. วายุ ว่า ลม). - พายุดีเปรสชัน
หมายถึง น. พายุหมุนที่มีกำลังอ่อน ทำให้ฝนตกปานกลางถึงตกหนัก เกิดขึ้นในละติจูดกลางหรือละติจูดสูง มีความเร็วลมสูงสุดใกล้บริเวณศูนย์กลางไม่เกิน ๓๓ นอต หรือ ๖๑ กิโลเมตรต่อชั่วโมง. (อ. depression). - พายุทอร์นาโด
หมายถึง น. พายุประจำถิ่นขนาดเล็ก แต่มีความรุนแรงมาก มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง ๒-๓ กิโลเมตร บริเวณศูนย์กลางพายุมีความกดอากาศต่ำมาก จึงทำให้อากาศรอบนอกที่พัดเข้าหาศูนย์กลางพายุมีความเร็วสูงมาก เมื่อเริ่มเกิดเมฆจะม้วนตัวเป็นรูปกรวยหรืองวงยื่นออกมาจากฐานเมฆ ส่วนมากเกิดในบริเวณตอนกลางของสหรัฐอเมริกา และทางตะวันตกของออสเตรเลีย, ลมงวง หรือ ลมงวงช้าง ก็เรียก. - พายุนอกโซนร้อน
หมายถึง น. พายุโซนร้อนที่เคลื่อนที่ไปในละติจูดสูง ๆ ในบริเวณนอกโซนร้อนหรือที่เกิดขึ้นนอกโซนร้อน. - พายุฝุ่น
หมายถึง น. พายุที่เกิดเนื่องจากแผ่นดินร้อนจัด กระแสอากาศยกตัวขึ้นสู่เบื้องบน มวลอากาศที่อยู่ข้างเคียงจึงเคลื่อนตัวเข้ามาแทนที่ มักเกิดในบริเวณที่เป็นทะเลทรายในฤดูร้อน. - พายุฟ้าคะนอง
หมายถึง น. พายุที่มีทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้อง ลมกระโชกแรง และมีฝนตกหนัก บางครั้งมีลูกเห็บตกลงมาด้วย. - พายุหมุน
หมายถึง น. ลมแรงที่พัดเวียนเข้าหาบริเวณศูนย์กลางที่มีความกดอากาศต่ำกว่าบริเวณที่อยู่โดยรอบมาก. - พายุเฮอริเคน
หมายถึง น. พายุที่มีความเร็วลมเช่นเดียวกับพายุไต้ฝุ่น แต่เกิดในมหาสมุทรแอตแลนติก ทะเลแคริบเบียน อ่าวเม็กซิโก และภาคตะวันออกของมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ, ลมสลาตัน ก็เรียก. - พายุโซนร้อน
หมายถึง น. พายุหมุนที่มีกำลังปานกลาง ก่อตัวขึ้นในบริเวณทะเลหรือมหาสมุทรในโซนร้อนใกล้เส้นศูนย์สูตร มีความเร็วลมรอบบริเวณศูนย์กลางตั้งแต่ ๓๔ นอต หรือ ๖๓ กิโลเมตรต่อชั่วโมง แต่ไม่ถึง ๖๔ นอต หรือ ๑๑๘ กิโลเมตรต่อชั่วโมง. - พายุไซโคลน
หมายถึง น. พายุหมุนที่มีกำลังแรงจัด ทำให้มีฝนตกหนักมาก เกิดขึ้นในมหาสมุทรอินเดีย ทะเลอาหรับ และอ่าวเบงกอล มีความเร็วลมใกล้บริเวณศูนย์กลางตั้งแต่ ๖๕ นอต หรือ ๑๒๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมงขึ้นไป. - พายุไต้ฝุ่น
หมายถึง น. พายุหมุนที่มีกำลังแรงจัด ทำให้มีฝนตกหนักมาก เกิดขึ้นในบริเวณภาคตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิกและในทะเลจีน มีความเร็วลมใกล้บริเวณศูนย์กลางตั้งแต่ ๖๕ นอต หรือ ๑๒๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมงขึ้นไป. (จ.). - พายเรือคนละที
หมายถึง (สำ) ก. ทำงานไม่ประสานกัน. - พายเรือทวนน้ำ
หมายถึง (สำ) ก. ทำด้วยความยากลำบาก. - พายเรือในหนอง
หมายถึง (สำ) ก. คิด ทำ หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา. - พายเรือในอ่าง
หมายถึง (สำ) ก. คิด ทำ หรือพูดวกวนกลับไปกลับมา. - พารณ,พารณะ
หมายถึง [พารน, พาระนะ] น. ช้าง. (ป., ส. วารณ). - พารา
หมายถึง น. เมือง, เขียนเป็น ภารา ก็มี. - พาราฟิน
หมายถึง (เคมี) น. สารประกอบอินทรีย์ประเภทหนึ่งซึ่งมีสูตร CnH2n+2 ในเมื่อ n = 1, 2, 3, ... ในปัจจุบันเรียกสารประกอบประเภทนี้ว่า อัลเคน (alkane). (อ. paraffin); ชื่อนํ้ามันประเภทหนึ่ง ซึ่งมีขีดเดือดอยู่ระหว่าง ๒๐๐ °-๓๐๐ °ซ. เป็นสารผสมของสารประกอบอินทรีย์ซึ่งมีสูตร CnH2n+2 ในเมื่อ n = 12-16 ได้มาจากการนำนํ้ามันปิโตรเลียมมากลั่น ใช้ประโยชน์เป็นเชื้อเพลิงได้, นํ้ามันก๊าด ก็เรียก. (อ. paraffin oil); ชื่อของแข็งประเภทหนึ่ง ลักษณะสีขาวโปร่งแสง หลอมละลายระหว่าง ๕๐ °-๖๐ °ซ. เป็นสารผสมของสารประกอบอินทรีย์ซึ่งมีสูตร CnH2n+2 ในเมื่อ n = 20-30 ใช้ประโยชน์ทำเทียนไข กระดาษไข ยาขัด เป็นต้น. (อ. paraffin wax). - พาร์เซก
หมายถึง น. หน่วยที่ใช้วัดระยะทางในจักรวาล ๑ พาร์เซก มีค่าเท่ากับระยะทาง ๒๐๖,๒๖๕ เท่าของ ๑ หน่วยดาราศาสตร์ หรือประมาณ ๓.๒๖ ปีแสง หรือประมาณ ๓.๐๘๔ ๑๐๑๖ เมตร. (อ. parsec). - พาล
หมายถึง น. ขน. (ป., ส.). - พาล,พาล,พาลา
หมายถึง (กลอน) ว. อ่อน, เด็ก, รุ่น. (ส., ป.); ชั่วร้าย, เกเร, เกะกะ, เช่น คนพาล. ก. หาเรื่องทำให้วุ่นวาย, หาเรื่องทำให้เดือดร้อน, เช่น พาลหาเรื่อง พาลหาเหตุ. น. คนชั่วร้าย, คนเกเร, เช่น คบคนพาลพาลพาไปหาผิด. (ป.). - พาลกระแชง
หมายถึง (ปาก) ก. พาลหาเรื่องทำให้วุ่นวาย. - พาลรีพาลขวาง
หมายถึง (สำ) ว. ชอบหาเรื่องทะเลาะวิวาท. - พาลี
หมายถึง น. เรียกรอยเป็นชั้น ๆ ที่โคนเขาวัวและควาย. - พาลีหลายหน้า
หมายถึง (สำ) ว. กลับกลอก, ไม่ซื่อสัตย์. - พาลุก
หมายถึง น. ทราย. (ป., ส. วาลุก). - พาส
หมายถึง ก. นุ่งห่ม; อยู่. (ป., ส. วาส ว่า ที่อยู่, เครื่องนุ่งห่ม). - พาสนา
หมายถึง [พาดสะหฺนา] น. วาสนา. - พาสน์
หมายถึง น. การนุ่งห่ม, เครื่องนุ่งห่ม; การอยู่; การอบ, การทำให้หอม. (ป., ส. วาสน). - พาสุกรี
หมายถึง [-กฺรี] น. พญานาค. (ป., ส. วาสุกิ). - พาหนะ
หมายถึง [-หะนะ] น. เครื่องนำไป, เครื่องขับขี่, สัตว์สำหรับขี่บรรทุกหรือลากเข็นมีช้าง ม้า โค กระบือเป็นต้น เรียกว่า สัตว์พาหนะ, ยานต่าง ๆ มีรถและเรือเป็นต้น เรียกว่า ยานพาหนะ. (ป., ส. วาหน). - พาหะ
หมายถึง น. ตัวนำ เช่น ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย; (กฎ) คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏ แต่ร่างกายมีเชื้อโรคนั้นซึ่งอาจติดต่อถึงผู้อื่นได้. - พาหะ,พาหะ,พาหา
หมายถึง น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.). - พาหิรกะ,พาหิระ
หมายถึง [-หิระกะ] ว. ภายนอก. (ป.).