คำในภาษาไทย หมวด พ
"คำในภาษาไทย หมวด พ" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
รวม คำในภาษาไทย หมวด พ ทั้งหมด มีดังต่อไปนี้ (หน้าที่ 8)
- พะเพิง
หมายถึง น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะ เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. - พะเยิบ,พะเยิบ ๆ
หมายถึง ว. อาการที่ปลิวขึ้นปลิวลงช้า ๆ เช่น ผ้าถูกลมพัดปลิวพะเยิบ ๆ, อาการที่ของแบนบางกระพือขึ้นกระพือลงช้า ๆ เช่น นกกระพือปีกบินพะเยิบ ๆ, เผยิบ หรือ เผยิบ ๆ ก็ว่า. - พะเยิบพะยาบ
หมายถึง ว. อาการที่โบกหรือกระพือขึ้นลงช้า ๆ (ใช้แก่สิ่งที่เป็นผืนแผ่นบาง ๆ หรือที่อ่อนไหวได้ในตัว), เช่น หลังคาเต็นท์ถูกลมพัดพะเยิบพะยาบ. - พะเลย
หมายถึง น. วิธีปลูกข้าวในนาที่เป็นตม โดยนำข้าวปลูกที่แช่นํ้าไว้หว่านแทนข้าวที่เสียไป, เรียกนาที่ทำด้วยวิธีนั้นว่า นาพะเลย. - พะแนง
หมายถึง น. แกงคั่วไก่หรือเนื้อเป็นต้น นํ้าแกงข้น. - พะโล้
หมายถึง น. ชื่ออาหารแบบจีนชนิดหนึ่ง ใช้ลูกโป๊ยกั้ก อบเชย และเครื่องเทศอื่น ๆ ตำเคล้าคลุกกับเป็ดหรือห่านเป็นต้นให้เข้ากันดี และเคี่ยวจนน้ำแห้ง, ถ้าทำอย่างไทยใช้น้ำตาลปีบเคี่ยวกับซีอิ๊วและน้ำปลา มีรสหวานเค็ม และมักไม่ใส่เครื่องเทศ เช่น ไข่พะโล้ หมูพะโล้. - พะไล
หมายถึง น. เรือนหรือเพิงโถง ต่อจากเรือนเดิมหรืออยู่ในบริเวณของเรือนเดิม ใช้เป็นที่นั่งเล่นหรือประโยชน์อื่น ๆ ซึ่งไม่ใช่ห้องนอน, พาไล ก็ว่า. - พัก
หมายถึง ก. หยุดชั่วคราว เช่น พักร้อน พักเครื่อง, อยู่ชั่วคราว, อาศัยชั่วคราว, เช่น บ้านพัก; รอรั้ง มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่พักต้องว่า. น. คราว เช่น เมื่อพักที่น้ำท่วม การจราจรติดขัดมาก, ช่วงระยะเวลา เช่น เดินไปพักหนึ่ง หยุดเป็นพัก ๆ. - พักตร,พักตร-,พักตร์
หมายถึง [พักตฺระ-] (ราชา) น. หน้า, ใช้ว่า พระพักตร์. (ส. วกฺตฺร). - พักตรา
หมายถึง (กลอน) น. หน้า. - พักตรากฤติ
หมายถึง [-กฺริด] น. โฉมหน้า เช่น พักตรา-กฤติอันบริสุท- ธิพบูและโสภา. (สมุทรโฆษ). (ส. พกฺตฺร + อากฺฤติ). - พักตา
หมายถึง น. ผู้พูด, ผู้กล่าว. (ส. วกฺตฺฤ; ป. วตฺตา). - พักผ่อน
หมายถึง ก. หยุดทำงานชั่วคราวให้คลายเหนื่อย. - พักผ่อนหย่อนใจ
หมายถึง ก. พักผ่อนไปหาความสนุกสนานเพลิดเพลิน. - พักพิง
หมายถึง ก. อาศัยอยู่ชั่วคราว. - พักฟื้น
หมายถึง ก. พักผ่อนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงเป็นปรกติ เมื่อหายเจ็บป่วย. - พักร
หมายถึง [พัก] (โหร) ก. ย้อน, ถอยหลัง, เช่น ดาวนพเคราะห์เดินย้อนราศีเรียกว่า พักร. (รามเกียรติ์ ร. ๒). (ส. วกฺร). - พักร้อน
หมายถึง ก. หยุดพักผ่อน. - พักสมอง
หมายถึง ก. หยุดทำงานที่ทำจำเจหรือหมกมุ่นอยู่ไปทำอย่างอื่นชั่วคราวเพื่อผ่อนคลายสมอง. - พักสายตา
หมายถึง ก. หยุดใช้สายตาอย่างคร่ำเคร่งชั่วคราว. - พักแพว
หมายถึง น. ผักแพว. [ดู แพว (๑)]. - พักแรม
หมายถึง ก. พักค้างคืน (มักไปกันเป็นหมู่คณะ) เช่น ลูกเสือไปพักแรม. - พักใหญ่
หมายถึง น. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร. - พัง
หมายถึง ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. - พัง
หมายถึง น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง. - พังกา
หมายถึง น. ชื่องูขนาดเล็กชนิด Trimeresurus purpureomaculatus ในวงศ์ Viperidae ซึ่งเป็นกลุ่มเดียวกับงูเขียวหางไหม้ ตัวสีเขียว มีลายพราวสีม่วงแดงทั้งตัว อาศัยตามป่าโกงกาง มีพิษอ่อน. - พังกา
หมายถึง ดู โกงกาง. - พังก๊ำ
หมายถึง น. เครื่องจักสานชนิดหนึ่ง ทำด้วยไม้ไผ่จักเป็นเส้น สานควบกับเส้นปอเป็นรูปสี่เหลี่ยม มีกรอบทั้ง ๔ ด้าน ใช้ทำเป็นฝากั้นล้อมหรือเป็นแผงหน้าบ้านหรือหน้าต่าง สำหรับค้ำยันให้ปิดเปิดได้. - พังคา
หมายถึง น. ชื่อช้างศึกพวกหนึ่ง มีหน้าที่ทำลายค่ายข้าศึก, บางทีก็เรียกว่า ช้างล้อมวัง. - พังงา
หมายถึง น. พะงา, นางงาม. - พังงา
หมายถึง น. เครื่องบังคับหางเสือเรือ. - พังผืด
หมายถึง น. เยื่อเหนียวที่ยึดกล้ามเนื้อให้ติดกัน, พั้งผืด ก็ว่า. - พังพวย
หมายถึง ดู แพงพวย. - พังพอน
หมายถึง น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในสกุล Herpestes วงศ์ Viverridae ขนหนาสีนํ้าตาลหรือเทา หัวแหลม หางยาวเป็นพวง เคลื่อนไหวเร็วมาก กินสัตว์ ในประเทศไทยมี ๒ ชนิด คือ พังพอนธรรมดา (H. javanicus) ตัวเล็ก สีนํ้าตาล และพังพอนกินปู หรือ พังพอนยักษ์ (H. urva) ตัวใหญ่สีเทา มีแต้มขาวที่ด้านข้างลำคอ. - พังพาน
หมายถึง น. คองูเห่าหรืองูจงอางที่แผ่แบนออกทำท่าจะฉก, แม่เบี้ย ก็เรียก. - พังพาบ
หมายถึง ก. อาการที่นอนคว่ำ หน้าเชิด. - พังเพย
หมายถึง น. ถ้อยคำหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาช้านานแล้ว โดยกล่าวเป็นกลาง ๆ เพื่อให้ตีความเข้ากับเรื่อง เช่น กระต่ายตื่นตูม. - พัช
หมายถึง [พัด] น. วัช, คอก. (ป. วช). - พัชนี
หมายถึง [พัดชะ-] น. พัด. (ป. วีชนี). - พัชระ
หมายถึง น. เพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร). - พัญจก
หมายถึง [พันจก] น. ผู้ล่อลวง. (ป., ส. วญฺจก). - พัญจน์
หมายถึง [พัน] น. การล่อลวง. (ป. วญฺจน). - พัฒกี
หมายถึง [พัดทะ-] น. วัฒกี, ช่างไม้. (ป. วฑฺฒกี). - พัฒน,พัฒน-,พัฒนะ
หมายถึง [พัดทะนะ] น. ความเจริญ. (ป. วฑฺฒน; ส. วรฺธน). - พัฒนา
หมายถึง [พัดทะ-] ก. ทำให้เจริญ. - พัฒนากร
หมายถึง น. ผู้ทำความเจริญ, ผู้ทำการพัฒนา. - พัฒนาการ
หมายถึง น. การทำความเจริญ, การเปลี่ยนแปลงในทางเจริญขึ้น, การคลี่คลายไปในทางดี. - พัด
หมายถึง น. เครื่องโบกหรือกระพือลม. ก. ปัดไป, โบก, กระพือ, เช่น เอาพัดมาพัดไฟ พายุพัดฝุ่นตลบ; หมุนอย่างใบพัดพัดลมหรือใบพัดเครื่องบิน. - พัดงาสาน
หมายถึง (โบ) น. พัดยศที่พื้นพัดสานด้วยงาช้าง เป็นเครื่องหมายฝ่ายอรัญวาสี, ในสมัยโบราณ สมเด็จพระสังฆราชและสมเด็จพระราชาคณะเจ้าคณะใหญ่ที่ลงท้ายสร้อยราชทินนามว่า “คามวาสี อรัญวาสี” มีพัดยศ ๒ เล่ม พัดแฉกพื้นกำมะหยี่ปักด้วยทองและเงิน เป็นเครื่องหมายฝ่ายคามวาสี พัดงาสาน เป็นเครื่องหมายฝ่ายอรัญวาสี. - พัดชัก
หมายถึง น. เครื่องโบกลมรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ติดระบายติดห่วงแขวนกับเพดานมีเชือกชัก. - พัดชา
หมายถึง น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง; ชื่อท่ารำท่าหนึ่ง. - พัดดึงส์
หมายถึง น. เรียกเหรียญทองครั้งรัชกาลที่ ๔ ชนิดหนึ่ง มีค่าเท่ากับ ๑ ใน ๓๒ ของชั่ง = ๒.๕๐ บาท. ว. สามสิบสอง. (ป. พตฺตึส). - พัดพุดตาน
หมายถึง น. พัดยศของพระครูสัญญาบัตรหรือพระครูฐานานุกรมบางชั้น มีลักษณะกลม แต่มีแฉกโดยรอบ พื้นทำด้วยกำมะหยี่ สักหลาด แพร หรือเยียรบับ ปักทองแล่ง ดิ้นมัน ดิ้นเลื่อม หรือดิ้นธรรมดา มีสีและลวดลายต่าง ๆ ตามชั้นแห่งสมณศักดิ์. - พัดยศ
หมายถึง น. พัดพิเศษที่พระมหากษัตริย์โปรดเกล้าฯ ให้สร้างขึ้นเพื่อพระราชทานแก่ภิกษุสามเณรที่สอบเปรียญธรรมได้ตั้งแต่ ๓ ประโยคขึ้นไป หรือแก่พระภิกษุที่มีความรู้ ความสามารถในการศึกษา การบริหาร หรือการเผยแผ่พระศาสนา เป็นต้น เป็นเครื่องหมายแสดงลำดับชั้นแห่งสมณศักดิ์ มีรูปและชื่อต่าง ๆ กัน คือ พัดหน้านาง พัดพุดตาน พัดแฉกทรงพุ่มข้าวบิณฑ์. - พัดลม
หมายถึง น. เครื่องพัดให้เย็นด้วยแรงไฟฟ้าเป็นต้น; เครื่องฉุดระหัดด้วยกำลังลม. - พัดหน้านาง
หมายถึง น. พัดยศเปรียญหรือพระครูฐานานุกรมบางชั้นที่ต่ำกว่าพระครูวินัยธรและพระครูธรรมธร มีลักษณะกลมอย่างหน้านาง ด้านบนกลมมนโตกว่าด้านล่าง พื้นทำด้วยสักหลาด กำมะหยี่ อัตลัดสีต่าง ๆ ปักลวดลายต่างกันตามชั้นแห่งสมณศักดิ์, ถ้าเป็นพัดเปรียญ ๙ ประโยค พื้นทำด้วยตาดทอง. - พัดหลวง
หมายถึง น. ลมตะโก้. (ดู ตะโก้ ๒). - พัดแฉกทรงพุ่มข้าวบิณฑ์
หมายถึง น. พัดยศของสมเด็จพระสังฆราช สมเด็จพระราชาคณะ และพระราชาคณะ มีลักษณะอย่างทรงพุ่มข้าวบิณฑ์ ปลายแหลม และมีแฉกโดยรอบ พื้นตาดโหมด หรือกำมะหยี่ ปักลวดลายด้วยดิ้นเลื่อมหรือดิ้นด้าน มีสีและลวดลายต่าง ๆ ตามชั้นแห่งสมณศักดิ์ ด้ามงาเกลี้ยง, ถ้าเป็นพัดยศสมเด็จพระสังฆราช ยอดทำด้วยงาสลักเป็นฉัตร ๓ ชั้น. - พัดแพว
หมายถึง น. ผักแพว. [ดู แพว (๑)]. - พัดโบก
หมายถึง น. ชื่อเครื่องสูงชนิดหนึ่งสำหรับโบกลมถวายพระมหากษัตริย์ซึ่งประทับ ณ ที่สูง. - พัตติงสะ
หมายถึง ว. สามสิบสอง. (ป.). - พัตร
หมายถึง น. พัสตร์, ผ้า. (ส. วสฺตฺร; ป. วตฺถ). - พัทธ,พัทธ-,พัทธ์
หมายถึง [พัดทะ-, พัด] ก. ผูก, ติด, เนื่อง. (ป.). - พัทธยา
หมายถึง น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา. - พัทธยา
หมายถึง น. จำนวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง. - พัทธยากร
หมายถึง น. ค่าภาคหลวง. - พัทธสีมา
หมายถึง น. เขตที่สงฆ์กำหนดผูกขึ้นเพื่อใช้ทำสังฆกรรม มีขนาดพอจุภิกษุที่นั่งห่างกันคืบหนึ่ง ๆ ได้ไม่น้อยกว่า ๒๑ รูป. - พัทร
หมายถึง [พัดทฺระ] น. ต้นพุทรา. (ป., ส. พทร). - พัน
หมายถึง ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนตํ่ากว่าหมื่น, ชื่อตำแหน่งหัวหน้านายเวรในกระทรวงมหาดไทยและกลาโหม, ยศทหารชั้นสัญญาบัตรรองจากนายพล. - พัน
หมายถึง ก. วนรอบด้วยสิ่งที่เป็นเส้นสายหรือสิ่งที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น พันคอ พันแผล เถาวัลย์พันกิ่งไม้, ม้วน เช่น พันไหมพรม, รัดโดยรอบ เช่น พันแข้ง, เกี่ยวกันไปมา, เกี่ยวกันยุ่งเหยิง, เช่น ด้ายพันกัน. - พันงู
หมายถึง น. หญ้าพันงู. - พันจำ
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้น ๒ ชนิดในสกุล Vatica วงศ์ Dipterocarpaceae ชนิด Vatica cinerea King ดอกสีขาว กลิ่นหอม V. odorata (Griff.) Sym. ดอกสีเหลืองนวล กลิ่นหอม. - พันจ่า
หมายถึง น. ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นประทวนสูงกว่าจ่า เช่น พันจ่าตรี พันจ่าอากาศเอก. - พันซาด
หมายถึง (ถิ่น-อีสาน) น. ต้นซาก. (ดู ซาก ๒). - พันตัน
หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นมังตาน. (ดู มังตาน). - พันตา,พันเนตร
หมายถึง น. พระอินทร์. - พันตู
หมายถึง ก. ต่อสู้ในตอนประชิดติดพันกัน เช่น โรมรันพันตู รบกันพันตู. (ช.). - พันทาง
หมายถึง น. เรียกไก่ที่พ่อเป็นอู แม่เป็นแจ้ ว่า ไก่พันทาง, ภายหลังเรียกเลยไปถึงสัตว์ที่พ่อแม่ต่างพันธุ์กัน (ยกเว้นปลากัด) จนถึงสิ่งต่างชนิดบางอย่างที่แกมกันหรือไม่เข้าชุดกัน เช่น สุนัขพันทาง เครื่องลายครามพันทาง. - พันธ,พันธ-,พันธ์,พันธะ
หมายถึง [พันทะ-] ก. ผูก, มัด, ตรึง. (ป., ส.). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน - พันธกรณี
หมายถึง [พันทะกะระนี, พันทะกอระนี] น. เหตุแวดล้อมที่เป็นข้อผูกมัด. - พันธน,พันธน-,พันธนะ
หมายถึง [พันทะนะ] น. การผูก, การมัด, การจำขัง; เครื่องผูก, เครื่องมัด, เครื่องจำ. (ป., ส.). - พันธนาการ
หมายถึง ก. จองจำ เช่น ถูกพันธนาการ. ว. ที่ใช้จองจำ เช่น เครื่องพันธนาการ. น. การจองจำ. - พันธนาคาร
หมายถึง น. เรือนจำ. (ป.). - พันธนำ
หมายถึง [-ทะนำ] น. ผ้าพันศพผู้มีฐานันดรศักดิ์. - พันธบัตร
หมายถึง (กฎ) น. เอกสารหลักทรัพย์ชนิดหนึ่งที่ออกโดยรัฐบาลหรือนิติบุคคล แสดงการเป็นหนี้ระยะยาวที่กู้จากบุคคลทั่วไป. - พันธมิตร
หมายถึง น.ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่จะช่วยเหลือกันตามสนธิสัญญาที่ทำไว้ เพื่อร่วมรบหรือเพื่อการป้องกันร่วมกัน. - พันธุ,พันธุ-,พันธุ์
หมายถึง น. พวกพ้อง, เชื้อสาย, วงศ์วาน; เทือกเถา, เหล่ากอ; เชื้อ เช่น ข้าวเก็บไว้ทำพันธุ์ พันธุ์ข้าว. (ป., ส.). - พันธุกรรม
หมายถึง น. ลักษณะ นิสัย ตลอดจนโรคหรือความวิกลวิการบางอย่างที่ลูกหลานสืบมาจากบรรพบุรุษ ปู่ย่า ตายาย หรือพ่อแม่, กรรมพันธุ์ ก็ว่า. - พันปี
หมายถึง น. คำเรียกพระราชชนนีว่า สมเด็จพระพันปี; (โบ) พระเจ้าแผ่นดิน. - พันพัว
หมายถึง ว. เกี่ยวเนื่องกัน, ผูกพันกัน, เกี่ยวโยงพาดพิงถึงกัน, เช่น พันพัวกับคดีทุจริต, พัวพัน ก็ว่า. - พันลอก
หมายถึง ก. ผลิ. น. ดอกไม้. (ข.). - พันลาย
หมายถึง ว. ต่าง ๆ, มาก, หลาย. - พันลำ
หมายถึง น. ชื่อลายที่พันสิ่งกลม ๆ ยาว ๆ. - พันลึก
หมายถึง ว. พิลึก, พึงกลัว, แปลก, ลึกซึ้ง, ใช้เข้าคู่กับคำ พันลือ เป็น พันลึกพันลือ ก็มี. - พันลือ,-พันลือ
หมายถึง ว. ใช้เข้าคู่กับคำ พันลึก เป็น พันลึกพันลือ. (ดู พันลึก). - พันวรรษา
หมายถึง [-วัดสา] น. คำเรียกพระเจ้าแผ่นดินแต่โบราณว่า พระพันวรรษา. - พันเลิศ
หมายถึง ว. เลิศยิ่ง. - พันเอิญ
หมายถึง (โบ) ว. เผอิญ. - พันแข้งพันขา
หมายถึง ก. เคล้าแข้งเคล้าขา เช่น ลูกแมวพันแข้งพันขา. - พันแสง
หมายถึง น. “ผู้มีแสงพันหนึ่ง” คือ พระอาทิตย์.