คำในภาษาไทย หมวด ช
"คำในภาษาไทย หมวด ช" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
รวม คำในภาษาไทย หมวด ช ทั้งหมด มีดังต่อไปนี้ (หน้าที่ 5)
- ชายชาตรี
หมายถึง น. ผู้มีศิลปะหรือฝีไม้ลายมือในการต่อสู้. - ชายตา
หมายถึง ก. ชำเลือง, ดูทางหางตา. - ชายทะเล
หมายถึง (ภูมิ) น. เขตระหว่างแนวนํ้าทะเลลงตํ่าสุดกับแนวน้ำทะเลขึ้นสูงสุด. - ชายธง
หมายถึง น. ชื่องูทะเลมีพิษในวงศ์ Hydrophiidae ตลอดตัวมักมีลายคล้ายธงราวสีจาง ๆ หางแบนเป็นพาย พบในเขตพื้นท้องทะเลทั้งที่เป็นทรายและที่เป็นโคลน มีหลายชนิดและหลายสกุล เช่น ชายธงนวล (Aipysurus eydouxii) ชายธงท้องบาง (Praescutata viperina). - ชายธง
หมายถึง น. รูปที่มีลักษณะเป็นสามเหลี่ยมมุมฉากหรือสามเหลี่ยมหน้าจั่ว; ชื่อมีดพกที่มีรูปเช่นนั้น; ที่ดินซึ่งมีรูปเช่นนั้น. - ชายผ้าสีดา
หมายถึง น. ชื่อเฟินอิงอาศัยหลายชนิดในสกุล Platycerium วงศ์ Polypodiaceae เหง้าใหญ่สั้น ใบมี ๒ แบบ ใบที่ทาบกับต้นไม้เป็นใบไม่สร้างอับสปอร์ แผ่นใบตั้ง ไม่มีก้านใบ ติดอยู่กับต้นตลอดไป ส่วนใบสร้างอับสปอร์แผ่นใบตั้งขึ้นหรือห้อยลง ขอบหยักเว้า ใบจะร่วงไปตามอายุ. - ชายฝั่ง
หมายถึง (ภูมิ) น. แถบแผ่นดินนับจากแนวชายทะเลขึ้นไปบนบกจนถึงบริเวณที่มีลักษณะภูมิประเทศเปลี่ยนแปลงอย่างเด่นชัด. - ชายพก
หมายถึง น. ริมผ้านุ่งที่ดึงรวบขึ้นมาไขว้ไว้ที่บริเวณสะดือ แล้วดึงชายข้างใดข้างหนึ่งให้มีลักษณะคล้ายถุงเล็ก ๆ เหน็บไว้ที่เอว ใส่เงินหรือหมากเป็นต้นได้. - ชายสามโบสถ์
หมายถึง (สำ) น. ผู้ที่บวชแล้วสึกถึง ๓ หน, ใช้พูดเป็นเชิงตำหนิว่า เป็นคนที่ไม่น่าคบ. - ชายา
หมายถึง (แบบ) น. เมีย. (ป., ส.), บางแห่งใช้หมายความว่า ผู้หญิง, นางผู้มีโฉมงาม, เสียงพูดเป็น ฉายา ฉัยยา ไฉยา หรือ สายา ก็มี. - ชายา
หมายถึง (ราชา) น. หม่อมเจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์, ถ้าพระองค์เจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์ เรียกว่า พระชายา. - ชายาชีพ
หมายถึง (โบ) น. นักเต้นรำ. (ส.). - ชายานุชีพ
หมายถึง (โบ) น. ผัวประจำของหญิงงามเมือง. (ส. ชายานุชีวินฺ). - ชายเฟือย
หมายถึง น. ริมนํ้าที่มีหญ้ารก ๆ หรือมีไม้นํ้าปกคลุม; ที่ที่สะดวก, ที่ที่ง่าย, เช่น หากินตามชายเฟือย. - ชายแครง
หมายถึง น. ผ้าห้อยทับหน้าขาทั้ง ๒ ข้าง (เครื่องแต่งกาย). - ชายโสด
หมายถึง น. ชายที่ยังไม่ได้แต่งงาน. - ชายไหว
หมายถึง น. ผ้าห้อยหน้าอยู่ระหว่างชายแครง. - ชาระ
หมายถึง (แบบ) น. ชายชู้, ชายที่รัก. (ป., ส.). - ชารี
หมายถึง (แบบ) น. หญิงชู้, หญิงที่รัก. (ป., ส.). - ชาล,ชาล-
หมายถึง [ชาน, ชาละ-] (แบบ) น. ตาข่าย, ร่างแห; ใยแมงมุม. (ป., ส.). - ชาลกรรม
หมายถึง น. การจับปลา. (ส.). - ชาลา
หมายถึง น. ความรุ่งเรือง, เปลวไฟ, โคมไฟ, แสงสว่าง. (ส. ชฺวาลา). - ชาลา
หมายถึง น. ชานเรือน, พื้นภายนอกเรือน. - ชาลินี
หมายถึง (แบบ) น. สิ่งที่มีข่าย; ตัณหา. (ป., ส.). - ชาว
หมายถึง น. กลุ่มชนที่มีเชื้อชาติเดียวกัน เช่น ชาวไทย ชาวจีน หรืออยู่ในถิ่นฐานเดียวกัน เช่น ชาวเมือง ชาวชนบท หรือมีอาชีพอย่างเดียวกัน เช่น ชาวไร่ ชาวนา ชาวประมง หรือนับถือศาสนาร่วมกัน เช่น ชาวพุทธ ชาวคริสต์. - ชาวนอก
หมายถึง (โบ) น. เรียกไทยทางปักษ์ใต้. - ชาวน้ำ
หมายถึง น. ชื่อชนชาติเดิมพวกหนึ่ง อยู่ทางทะเลด้านตะวันตกของแหลมมลายู, ฉลาง หรือ ชาวเล ก็เรียก. - ชาวม่าน
หมายถึง น. เรียกเจ้าพนักงานที่ทำหน้าที่ไขพระวิสูตรในงานพระราชพิธีต่าง ๆ. - ชาววัง
หมายถึง น. พวกผู้หญิงที่อยู่ในวัง. - ชาวี
หมายถึง น. ชาวชวามลายู เช่น มสุชวาชาวี. (สมุทรโฆษ). - ชาวเล
หมายถึง น. ชาวนํ้า. - ชาเยนทร์,ชาเยศ
หมายถึง (กลอน) น. เมีย. (ส.). - ชาเย็น
หมายถึง ว. แสดงอาการเฉยเมยไม่สนใจใยดี เช่น เดี๋ยวนี้เขาแสดงอาการชาเย็น, เย็นชา ก็ว่า. - ชำ
หมายถึง ก. เอากิ่งไม้ที่ตัดหรือตอนมาปักไว้ที่ที่ดินแฉะ ๆ หรือแช่นํ้าไว้ชั่วคราว เพื่อให้รากงอก. - ชำ
หมายถึง น. ชื่อร้านหรือเรือขายของแห้งต่าง ๆ ที่เป็นอาหารเป็นต้น เรียกว่า ร้านชำ หรือ เรือชำ. - ชำงัด
หมายถึง ว. ชะงัด, แม่นยำ, ขลัง, แน่, ได้จริง. - ชำงาย
หมายถึง ว. ชาย, สาย, บ่าย, (ใช้แก่เวลา). - ชำงาย
หมายถึง ก. ฉงน, สนเท่ห์, แคลงใจ, เช่น และเย็นตระชักสิชำงาย. (สมุทรโฆษ). - ชำงือ
หมายถึง (โบ) ก. คิดเป็นทุกข์, วิตก, ป่วย, เป็นไข้, เป็นโรค, เช่น ตาชุ่มชื่นชำงือใจ. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์). (ข. ชํงื ว่า ความไข้, ออกจาก; ฌื ว่า เจ็บ, ไข้). - ชำนน
หมายถึง ก. ชนกัน, โดนกัน. (แผลงมาจาก ชน). - ชำนรร
หมายถึง ก. เหยียบ. (ข.). - ชำนะ
หมายถึง ก. ชนะ, ทำให้เขาพ่ายแพ้. (แผลงมาจาก ชนะ). - ชำนัญ
หมายถึง ก. รู้. - ชำนัญพิเศษ
หมายถึง น. เรียกนักวิชาการผู้มีความเชี่ยวชาญเรื่องใดเรื่องหนึ่งโดยเฉพาะว่า ผู้ชำนัญพิเศษ; เรียกองค์การต่าง ๆ ในสังกัดองค์การสหประชาชาติว่า ทบวงการชำนัญพิเศษ. - ชำนัน
หมายถึง ก. เหยียบ. (ข. ชัน ว่า เหยียบ; ชาน่, ชํนาน่ ว่า คราว, สมัย). - ชำนาญ
หมายถึง ก. เชี่ยวชาญ, จัดเจน. - ชำนาญเกลากลอน
หมายถึง น. ชื่อโคลงโบราณแบบหนึ่ง; ชื่อเพลงปี่พาทย์ทำนองหนึ่ง. (ดึกดำบรรพ์). - ชำนิ
หมายถึง ก. รู้ชัดเจน, เชี่ยวชาญ, คล่องแคล่ว. - ชำนิ
หมายถึง ก. ขี่ เช่น ชำนิโคคำแหงแรง; พาหนะ เช่น ควรชำนิพระองค์. (สมุทรโฆษ). - ชำนิชำนาญ
หมายถึง ก. เชี่ยวชาญมาก, สันทัดจัดเจน. - ชำมะนาด
หมายถึง น. ชมนาด. - ชำมะเลียง
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Lepisanthes fruticosa Leenh. ในวงศ์ Sapindaceae ใบยาว ผลสุกสีม่วงดำ กินได้ รสหวานปนฝาด, พุมเรียง ก็เรียก. - ชำระ
หมายถึง ก. ชะล้างให้สะอาด เช่น ชำระร่างกาย; สะสาง, ปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้น, เช่น ชำระพระไตรปิฎก ชำระพจนานุกรม; พิจารณาตัดสิน เช่น ชำระความ; ใช้ในคำว่า ชำระหนี้. - ชำระคดี
หมายถึง (กฎ) ก. พิจารณาตัดสินคดี. - ชำรุด
หมายถึง ก. เสื่อมจากสภาพเดิมจนถึงบกพร่องเสียหายหรือบุบสลายไป เช่น หนังสือชำรุด เกวียนชำรุด. - ชำร่วย
หมายถึง น. ของตอบแทนผู้มาช่วยงานเช่นงานแต่งงานและงานศพ เรียกว่า ของชำร่วย. - ชำลา
หมายถึง ว. ที่ผึ่งแดดยังไม่แห้งสนิท (ใช้แก่ปลา). (ต. ชมฺร ออกเสียงว่า เจมเรียะ ว่า เหี่ยว, ความเหี่ยว). - ชำเนียน
หมายถึง ก. เจียน, สลัก, เช่น ชำเนียนชรเนียรเอมอร. (สมุทรโฆษ). ว. ฉลุเฉลา, เกลี้ยงเกลา. - ชำเนียร
หมายถึง ว. แก่ครํ่าคร่า, ชำรุด. (แผลงมาจาก เชียร). - ชำเนียร
หมายถึง ว. ว่องไว, เก่ง, เชี่ยว, เช่น ชำเนียรในศิลป์. (สรรพสิทธิ์). - ชำเรา
หมายถึง (กฎ) ก. ร่วมประเวณี, กระทำการร่วมเพศ. - ชำเรา
หมายถึง ก. ลึก, ลับ, เช่น หน้าตาชำเรา. (สุบิน). (ข.). - ชำเราะ
หมายถึง น. ซอก, หลืบ, เช่น ชำเราะชระลองดอมไพร. (สมุทรโฆษ). ก. เซาะ. - ชำเลือง
หมายถึง ก. ชายตาดู, ดูทางหางตา. - ชำแรก
หมายถึง ก. แทรก, แหวก, แทรกลงไป, เจือปน. - ชำแระ
หมายถึง น. ที่แฉะ, ที่เลน, เช่น ชายชำแระข้างในตรงร่องนํ้า. (เชมสบรุก). - ชำแหละ
หมายถึง [-แหฺละ] ก. แล่เป็นแผ่น ๆ, เฉือนเป็นชิ้น ๆ, เชือด. (แผลงมาจาก แฉละ). - ชิ,ชิชะ,ชิชิ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น. - ชิง
หมายถึง ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. - ชิง
หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ต้นกะพ้อ. (ดู กะพ้อ ๒). - ชิงคม
หมายถึง ก. รีบซ้อนกลทำร้ายเสียก่อน เช่น ชะอ้ายแก้วชิงคมเอากูได้. (ขุนช้างขุนแผน). - ชิงชัง
หมายถึง ก. เกลียดชัง, เกลียดมาก. - ชิงชัน
หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Dalbergia oliveri Gamble ในวงศ์ Leguminosae เนื้อไม้แข็ง แก่นสีแดงเข้มถึงสีม่วงแก่, ประดู่ชิงชัน ก็เรียก. - ชิงชัย
หมายถึง ก. รบกัน. - ชิงชี่
หมายถึง น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis micracantha DC. ในวงศ์ Capparidaceae สูง ๒-๔ เมตร มีหนามเล็กสั้น ๆ ขนาบโคนก้านใบข้างละอัน ดอกขาว โคนกลีบดอกสีเหลือง ใกล้โรยกลายเป็นสีม่วงแก่ ออกเป็นตับตามลำกิ่งเหนือง่ามใบตับละ ๒-๗ ดอก ผลกลม ๆ หรือรูปไข่ เมื่อสุกสีแดง ก้านผลยาว, กระโรกใหญ่ หรือ แส้ม้าทะลาย ก็เรียก. - ชิงช่วง
หมายถึง ก. แย่ง. น. การเล่นชนิดหนึ่ง เอาลูกไม้หรือของที่ลอยทิ้งลงในนํ้าแล้วแย่งชิงกัน. - ชิงช้า
หมายถึง น. ที่นั่งผูกด้วยเชือกเป็นต้น ๒ ข้าง แขวนตามกิ่งไม้หรือที่สูง สำหรับนั่งหรือยืนไกวไปมา. - ชิงช้าชาลี
หมายถึง น. ชื่อไม้เถาชนิด Tinospora baenzigeri Forman ในวงศ์ Menispermaceae คล้ายบอระเพ็ด แต่เถาค่อนข้างเกลี้ยง ใช้ทำยาได้. - ชิงช้าสวรรค์
หมายถึง น. อุปกรณ์เพื่อความเพลิดเพลินชนิดหนึ่ง มักมีตามสวนสนุกและในงานเทศกาลต่าง ๆ ประกอบด้วยล้อโลหะขนาดใหญ่คู่ขนานกัน หมุนด้วยแรงกลในแนวตั้งรอบแกนที่ติดอยู่กับที่ มีที่นั่งในกระเช้าโลหะซึ่งห้อยติดอยู่เป็นช่วงระหว่างโครงของล้อทั้ง ๒, กระเช้าสวรรค์ ก็ว่า. - ชิงดวง
หมายถึง น. ชื่อลายชนิดหนึ่งเป็นลายแย่งดอกกัน หรือเป็นดอกเกี่ยวกัน, แก้วชิงดวง ก็เรียก. - ชิงดีชิงเด่น
หมายถึง ก. แย่งกันเอาหน้าหรือเอาดีเอาเด่น, ขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของผู้อื่น เพื่อให้ตนดีเด่นแต่ผู้เดียว. - ชิงทรัพย์
หมายถึง (กฎ) น. ชื่อความผิดอาญาฐานลักทรัพย์โดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้นจะใช้กำลังประทุษร้าย เพื่อ (๑) ให้ความสะดวกแก่การลักทรัพย์หรือการพาทรัพย์นั้นไป (๒) ให้ยื่นให้ซึ่งทรัพย์นั้น (๓) ยึดถือเอาทรัพย์นั้นไว้ (๔) ปกปิดการกระทำความผิดนั้น หรือ (๕) ให้พ้นจากการจับกุม. - ชิงพลบ
หมายถึง [-พฺลบ] ว. จวนคํ่า, โพล้เพล้. - ชิงสุกก่อนห่าม
หมายถึง (สำ) ก. ทำสิ่งที่ยังไม่สมควรแก่วัยหรือยังไม่ถึงเวลา (มักหมายถึงการลักลอบได้เสียกันก่อนแต่งงาน), ใช้เป็นคำสอนหรือเตือนสติว่า อย่าชิงสุกก่อนห่าม. - ชิงฮื้อ
หมายถึง น. ชื่อปลานํ้าจืด ไม่มีหนวด ชนิด Mylopharyngodon aethiops ในวงศ์ Cyprinidae ปากอยู่ปลายสุดของหัว ลำตัวยาว ท้องกลม เกล็ดใหญ่ รูปร่างคล้ายปลาเฉาฮื้อ เว้นแต่มีแผงฟันในบริเวณลำคอเพียงแถวเดียว ที่สำคัญคือ ทั่วลำตัวและครีบสีออกดำ มีถิ่นเดิมอยู่ในประเทศจีน นำเข้ามาเลี้ยงเป็นอาหาร. - ชิงเกิล
หมายถึง น. ชื่อทรงผมผู้หญิงที่ซอยผมด้านหลังไล่ระดับกันลงมาถึงต้นคอ เรียกว่า ผมชิงเกิล. (อ. shingle). - ชิงเชิง
หมายถึง น. ชื่อเศษด้ายที่ตัดออกจากผ้าซึ่งติดอยู่ที่ฟืม. ก. แย่งชั้นเชิงกัน, คอยเอาทีกัน. - ชิงเปรต
หมายถึง (ถิ่น-ปักษ์ใต้) ก. แย่งเครื่องเซ่นสรวงวิญญาณบรรพบุรุษหรือผู้ที่ตายไปแล้ว ซึ่งเรียกว่า “เปรต” ในงานทำบุญวันสารท เมื่อเสร็จพิธีเซ่นแล้ว ถือว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นมงคล. น. เรียกงานพิธีทำบุญวันสารทว่า พิธีชิงเปรต. - ชิงไหวชิงพริบ
หมายถึง ก. ฉวยโอกาสโดยใช้ไหวพริบ, คอยจ้องดูชั้นเชิงของอีกฝ่ายหนึ่ง. - ชิณณะ
หมายถึง ว. แก่, เก่า, ครํ่าคร่า. (ป.). - ชิด
หมายถึง น. ชื่อเนื้อในลูกไม้ชนิดหนึ่งได้จากต้นตาว (Arenga pinnata) มีเนื้อคล้ายลูกจาก เรียกว่า ลูกชิด. (ดู ตาว ๒, ต๋าว ประกอบ). - ชิด
หมายถึง ก. ใกล้จวนติดหรือใกล้จนติดกัน เช่น นั่งชิดกัน ชิดเข้าไปอีกหน่อย. - ชิต,ชิต-
หมายถึง [ชิด, ชิตะ-] ก. ชนะแล้ว. (ป., ส.). - ชิตินทรีย์
หมายถึง [ชิตินซี] (แบบ) น. ผู้มีอินทรีย์อันชนะแล้ว, ผู้สำรวมอินทรีย์. (ป., ส. ชิตนฺทฺริย). - ชิน
หมายถึง ก. บุอย่างบุทองแดง. - ชิน
หมายถึง น. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, เชน หรือ ไชนะ ก็ว่า. (ส.). - ชิน
หมายถึง ก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน. - ชิน
หมายถึง น. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทำพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล). - ชิน,ชิน-,ชิน-
หมายถึง [ชินะ-, ชินนะ-] น. ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคำอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. (ป., ส.). - ชินชา
หมายถึง ว. เคยบ่อย ๆ จนเลิกเอาใจใส่.