คำในภาษาไทย หมวด ช
"คำในภาษาไทย หมวด ช" ทั้งหมด มีอะไรบ้าง?
รวม คำในภาษาไทย หมวด ช ทั้งหมด มีดังต่อไปนี้ (หน้าที่ 2)
- ชระมด
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) น. ชะมด. - ชระมัว
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. ขมุกขมัว, ยังไม่สว่าง, เช้าตรู่, มืด, เช่น ชระมัวทั่วทิศเอียง อากาศ. (นิ. นรินทร์). - ชระมื่น
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. ทะมื่น เช่น ผีพรายชระมื่น ดำช่วยดู. (แช่งนํ้า). - ชระมุกชระมอม
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. ขะมุกขะมอม. - ชระมุ่น
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. มุ่น, นุ่ม, เช่น ลานโลมวิไลแถงชระมุ่น อกเอย. (นิ. นรินทร์). - ชระลอ
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. ชะลอ, พยุงให้เคลื่อนไป, ประคองไว้. - ชระลอง,ชระล่อง
หมายถึง [ชฺระ-] น. ทางล่อง, ซอกเขา, ลำธาร, เช่น ผู้ชระลองล่วงห้วงมหรรณพ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). - ชระลัด
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) น. ทางลัดไปได้. - ชระลั่ง
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. ทะลึ่งทะลั่ง เช่น จงสองเจ้าอย่าได้ทะลิ่นชระลั่งคอยนั่งเฝ้าพระบาท. (ม. คำหลวง กุมาร). - ชระลุ
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. ปรุ, สลัก, ฉลุ. - ชระล้ำ
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. ลํ้า. (ดุษฎีสังเวย). - ชระอับ
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. อับ, มืดมัว, มืดคลุ้ม. - ชระอาบ
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. อาบ, ชโลม, ทา, ทำให้ซึมซาบ. - ชระเดียด
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. รายไป, เรียดไป, โบราณเขียนเป็น ชรดียด ก็มี เช่น ผลักให้ตากตนอยียด ชรดียดด้าวดิ้นดรนอนอยู่แล. (ม. คำหลวง กุมาร). - ชระเดียดชระดัด
หมายถึง (กลอน) ว. เกลื่อนกล่น, ดาษดื่น. - ชระเมียง
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. เมียง, มองดู. - ชระเมียน
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. ชม, ดู. - ชระเอม
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. ร่มเย็น เช่น ดั่งฤๅดั่งไทรชระเอมชรอื้อ. (ม. คำหลวง ชูชก). - ชระแลง
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) น. ชะแลง. - ชรัด
หมายถึง [ชฺรัด] (กลอน) ก. ซัด เช่น หมู่หนึ่งชรัดด้วยทองแดง. (ม. คำหลวง มหาราช). - ชรัว
หมายถึง [ชฺรัว] น. ซอกเขา, หุบเขา. - ชรา
หมายถึง [ชะ-] ว. แก่ด้วยอายุ, ชำรุดทรุดโทรม. (ป., ส.). - ชรากากี
หมายถึง [ชะ-] น. ชื่อพรรณไม้ชนิดหนึ่ง. (โอสถพระนารายณ์). - ชราธรรม
หมายถึง ว. มีชราเป็นธรรมดา, มีความแก่ความชำรุดทรุดโทรมเป็นธรรมดา. - ชราบ
หมายถึง [ชฺราบ] (โบ) ก. ทราบ. (ข. ชฺราบ). - ชราบชรับ
หมายถึง [ชฺราบชฺรับ] ก. ซึมซาบ. - ชราภาพ
หมายถึง น. ความแก่ด้วยอายุ, ความชำรุดทรุดโทรม, เช่น อันทุพพลชรา ภาพแล้ว. (โลกนิติ). - ชรายุ
หมายถึง [ชฺรา-] (แบบ) น. คราบงู, รกที่ห่อหุ้มลูกคนหรือลูกสัตว์. (ส.). - ชริน
หมายถึง [ชะ-] ก. ประดับ เช่น กรุงชรินไว้. - ชรุก
หมายถึง [ชฺรุก] (กลอน) ก. ซุก, แอบ, แทรก, เอาของไปแอบแฝงไว้, เช่น ช่อช้อยชรุกระโยงยาน. (ม. คำหลวง จุลพน). - ชรูบ
หมายถึง [ชฺรูบ] (โบ) ว. ซูบ. - ชรเรือด
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. แทรก เช่น ชรรินชรเรือดแฝง มณิเพ็ญดูเพรี้ยมพราย. (สมุทรโฆษ). (ข. เชฺรียต, เชียต). - ชรแรง
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ว. แรง ๆ, ขลัง, เช่น เยียชรแรง. (แช่งนํ้า). - ชรแร่ง
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. แบ่ง, แยก, เช่น ฟ้าชรแร่งหกคลอง ช่วยดู. (แช่งนํ้า). - ชรโมล
หมายถึง [ชฺระโมน] (กลอน) น. ทโมน, ลิงตัวผู้ขนาดใหญ่, เช่น มีชระมดชรโมลตาม. (สมุทรโฆษ). (ข. โฌฺมล ว่า สัตว์ตัวผู้). - ชรโลง
หมายถึง [ชฺระ-] (กลอน) ก. ชโลง, จูง, พยุง, โยง. - ชรไม
หมายถึง [ชฺระ-] ว. ชไม, ทั้งคู่. - ชล,ชล-
หมายถึง [ชน, ชนละ-] น. นํ้า. (ป., ส.). - ชลจร
หมายถึง น. ทางนํ้า, สัตว์นํ้า, เช่น ค้าวเขือเชื้อชลจรและช่อนสลับ. (สมุทรโฆษ). - ชลจัณฑ์
หมายถึง น. นํ้าจัณฑ์ เช่น ชื่อชลจัณฑ์ ดุมุเมามน. (จิตรปทาฉันท์). - ชลชาติ
หมายถึง น. นํ้า เช่น ประพรมพระเจ้าด้วยชลชาติ. (ม. คำหลวง มัทรี); สัตว์นํ้า เช่น ลงดำสํ่ามัจฉา ชลชาติ. (โลกนิติ). - ชลธาร
หมายถึง น. ลำนํ้า, ลำคลอง, ร่องนํ้า, ห้วย, ทะเลสาบ. - ชลธารก
หมายถึง น. สายนํ้า, กระแสนํ้า. - ชลธิศ
หมายถึง น. ชลธี, ทะเล. - ชลธี
หมายถึง น. ทะเล. (ป.). - ชลนัยน์
หมายถึง (กลอน) น. นํ้าตา. - ชลนา
หมายถึง (กลอน) น. นํ้าตา. - ชลประทาน
หมายถึง [ชนละ-, ชน-] น. การทดนํ้าและระบายนํ้าเพื่อการเพาะปลูกเป็นต้น. - ชลมารค
หมายถึง [-มาก] น. ทางนํ้า เช่น กระบวนเสด็จพระราชดำเนินโดยทางชลมารค. (ส.). - ชลสถาน
หมายถึง น. บ่อ, สระ. (ส.). - ชลัมพุ
หมายถึง (แบบ) น. นํ้า เช่น และไขชลัมพุธารา. (อภิไธยโพธิบาทว์). (ป. ชล + อมฺพุ). - ชลาธาร
หมายถึง น. บ่อ, สระ. (ส.). - ชลาพุช,ชลามพุช
หมายถึง น. สัตว์ที่เกิดในครรภ์. (ป.; ส. ชรายุช). - ชลาลัย
หมายถึง น. ทะเล, แม่นํ้า. (ป., ส. ชล + อาลย = ที่อยู่ของนํ้า). - ชลาศัย
หมายถึง น. บ่อ, สระ, ทะเล; ปลา. (ส.; ป. ชลาสย). - ชลาสินธุ์
หมายถึง น. ทะเล, แม่น้ำ, เช่น ข้าเป็นไรแทรกขนสุบรรณบิน เร็วรีบยิ่งมหาวายุพัด กวักกวัดปีกข้ามชลาสินธุ์. (กากี), น้ำ เช่น พระเหลือบเล็งชลาสินธุ์ ในวารินทะเลวน ก็เห็นรูปอสุรกล ซึ่งกลายแกล้งเป็นสีดา. (พากย์นางลอย). - ชลี
หมายถึง (กลอน) ก. อัญชลี, ไหว้, เช่น ชลีกรงอนงามกิริยา. (อิเหนา). (ตัดมาจาก อัญชลี). - ชลูกา
หมายถึง (แบบ) น. ปลิง, ชัลลุกา ก็ใช้. (ส., ป. ชลุกา, ชลูกา). - ชลเนตร
หมายถึง (กลอน) น. นํ้าตา. - ชว,ชว-
หมายถึง [ชะวะ-] (แบบ) ว. เร็ว, (มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส) เช่น ชวการ ชวกิจ ชวเลข, แผลงเป็น เชาว์ ก็มี. - ชวด
หมายถึง ก. ผิดหวัง, ไม่ได้ดังหวัง. - ชวด
หมายถึง น. ชื่อปีที่ ๑ ของรอบปีนักษัตร มีหนูเป็นเครื่องหมาย. (ข. ชูต). - ชวด
หมายถึง (ปาก) น. พ่อหรือแม่ของปู่ ย่า ตา ยาย, ทวด ก็ว่า. - ชวน
หมายถึง ก. จูงใจ, โน้มนำ, เช่น ชวนกิน; ชักนำ, ขอให้ทำตาม, เช่น ชวนไปเที่ยว. - ชวน,ชวน-,ชวน-
หมายถึง [ชะวะนะ-] (แบบ) น. ความเร็ว, ความไว, ความเร็วของปัญญาหรือความคิด, แผลงเป็น เชาวน์ ก็มี. (ป., ส.). - ชวนชม
หมายถึง น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Adenium obesum Balf. ในวงศ์ Apocynaceae ดอกมีหลายสี เช่น สีแดง ขาว ชมพู ม่วง ปลูกเป็นไม้ประดับ. - ชวนหัว
หมายถึง ว. ที่ทำให้ขบขัน เช่น เรื่องชวนหัว ละครชวนหัว. - ชวย
หมายถึง ก. พัดอ่อน ๆ, พัดเรื่อย ๆ, (ใช้แก่ลม). - ชวร,ชวระ
หมายถึง [ชวน, ชะวะระ] (แบบ) น. ไข้, ความไข้. ก. เป็นไข้, ป่วย. (ส.; ป. ชร). - ชวลิต
หมายถึง [ชะวะลิด] (แบบ) ว. รุ่งเรือง, รุ่งโรจน์, สว่าง. (ส. ชฺวลิต; ป. ชลิต). - ชวัก
หมายถึง [ชะ-] (กลอน) ก. ชัก เช่น เคล้าฟ้าเคลือกเปลวลาม พระรามพระลักษณชวักอร. (แช่งน้ำ). - ชวา
หมายถึง [ชะ-] น. ชื่อเกาะสำคัญที่สุดและเป็นที่ตั้งเมืองหลวงของประเทศอินโดนีเซีย, (โบ) ใช้ว่า ยะวา ก็มี, เรียกประชาชนที่พูดภาษาชวาว่า ชาวชวา; ชื่อปี่ชนิดหนึ่ง เรียกว่า ปี่ชวา. - ชวาล
หมายถึง [ชะ-] (แบบ) น. ความรุ่งเรือง, เปลวไฟ, โคมไฟ; ความสว่าง. ว. ซึ่งลุกโพลง, สว่างโพลง. (ส. ชฺวาล; ป. ชาลา). - ชวาลา
หมายถึง [ชะ-] (โบ) น. เครื่องตามไฟชนิดหนึ่ง ใช้ตั้งหรือแขวน มีรูปเป็นหม้อกลม สำหรับใส่น้ำมัน มีพวยยื่นมาใช้ใส่ไส้จุดไฟ. - ชอก
หมายถึง ก. ชํ้า, มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ ชํ้า เป็น ชอกชํ้า หรือ ชํ้าชอก. - ชอกช้ำ
หมายถึง ก. บอบชํ้ามาก, ชํ้าชอก ก็ว่า. - ชอง
หมายถึง น. ชื่อชนกลุ่มน้อยเผ่าหนึ่งในตระกูลมอญ-เขมร มีมากทางตอนเหนือของจังหวัดจันทบุรี, เรียกตัวเองว่า สำเร หรือ ตำเหรด, เขมรเรียกว่า พวกปอร. - ชองระอา
หมายถึง น. (๑) ชื่อไม้เถาชนิด Strychnos thorelii Pierre ex Dop. ในวงศ์ Strychnaceae ดอกสีขาวนวล ผลกลม ใช้ทำยาได้. (๒) ชื่อไม้เถาชนิด Securidaca inappendiculata Hassk. ในวงศ์ Polygalaceae ดอกสีเหลือง ผลมีปีก. - ชอน
หมายถึง ก. ไชคดเคี้ยวไปในดินหรือภายในสิ่งอื่นด้วยอาการเช่นนั้น เช่น รากไม้ชอนไปในดิน; พุ่งแยงออกมา (ใช้แก่แสงอย่างแสงแดดแสงไฟ) เช่น แสงตะวันชอนตา. - ชอบ
หมายถึง ก. พอใจ เช่น ชอบอ่านหนังสือ ชอบเที่ยว; ถูกต้อง เช่น คิดชอบ ชอบแล้ว; เหมาะ เช่น ชอบด้วยกาลเทศะ; ถูกใจ, ถูกกัน, เช่น เขาชอบกันมาก, บางทีใช้หมายความไปในเชิงว่ารักใคร่ ก็มี เช่น หนุ่มสาวชอบกัน; มีสิทธิ์ เช่น ชอบที่จะทำได้. - ชอบกล
หมายถึง ว. ต้องด้วยชั้นเชิง, เข้าที, แปลก, น่าคิด. - ชอบธรรม
หมายถึง ว. ถูกตามหลักธรรม, ถูกตามนิตินัย. - ชอบพอ
หมายถึง ก. รักใคร่กัน, ถูกอัธยาศัยกัน. - ชอบมาพากล
หมายถึง ว. ชอบกล, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ชอบมาพากล. - ชอบใจ
หมายถึง ก. ถูกใจ, ยินดี, พอใจ. - ชอม
หมายถึง ก. จ่อม, จม. - ชอม
หมายถึง ก. ชม. - ชอล์ก
หมายถึง น. เครื่องเขียนกระดานดำชนิดหนึ่งที่เป็นสีขาวทำจากแคลเซียมซัลเฟต ซึ่งได้จากเกลือจืดหรือยิปซัมผสมนํ้า, ที่มีสีอื่น ๆ ผสมด้วยดินสีหรือสีสำเร็จรูป เรียกว่า ชอล์กสี. (อ. chalk). - ชอล์ก
หมายถึง น. ชื่อแร่ชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยแคลเซียมคาร์บอเนต มีซิลิกาปนอยู่เล็กน้อย เกิดขึ้นตามธรรมชาติโดยการรวมตัวของหินปูนจากซากสัตว์ พืช และเปลือกหอยในทะเล, หินดินสอพอง ก็เรียก. (อ. chalk). - ชอื้อ
หมายถึง [ชะ-] ว. ชื้อ, มืดมัว, มืดคลุ้ม, ครึ้ม, อับแสง. - ชอุ่ม
หมายถึง [ชะ-] ว. ชุ่ม, สดชื่น, เช่น เขียวชอุ่ม; ชุ่มด้วยละอองนํ้าจนเห็นเป็นมืดคลุ้มหรือมืดมัว เช่น ท้องฟ้าชอุ่ม. - ชอ่ำ
หมายถึง [ชะ-] ว. มืดมัว, มืดครึ้ม. - ชะ
หมายถึง ก. ทำให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดไปหรือหมดไปด้วยนํ้า ในลักษณะและอาการอย่างชะแผล; ชำระล้างด้วยอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนชะลาน ฝนชะช่อมะม่วง. - ชะ,ชะ,ชะชะ
หมายถึง อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อเวลาโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น, ชะช้า หรือ ชัดช้า ก็ว่า. - ชะคราม
หมายถึง [-คฺราม] น. ชื่อไม้พุ่มขนาดเล็กชนิด Suaeda maritima (L.) Dumort. ในวงศ์ Chenopodiaceae ขึ้นตามเลนใกล้ทะเล กิ่งก้านและใบพองกลมปลายแหลมสีเขียว เขียวอมม่วง ชมพู มีนวล กินได้, ชักคราม ก็เรียก. - ชะงอก
หมายถึง น. หินที่งอกออกไป. - ชะงัก
หมายถึง ก. หยุดลงกลางคันทันที. - ชะงัด
หมายถึง ว. แม่นยำ, ขลัง, แน่, ได้จริง, เช่น ยาขนานนี้แก้โรคปวดหัวได้ชะงัดนัก. - ชะงาบ
หมายถึง ว. อ้าปากงาบ ๆ ด้วยอาการชัก. - ชะงุ้ม
หมายถึง ว. เป็นเพิงงุ้มลงมา.